Tempel of Heaven

Beijing - dag 1

Een keertje niet voor dag en dauw opstaan om de vlucht te halen. Maar een schappelijke vertrektijd van 17:40 uur. Al is dat eigenlijk ook niet alles. Wachten thuis is het niet, je wilt het liefst zo snel mogelijk naar de andere kant van de wereld. Dus maar wat treinen eerder om ruim van te voren op schiphol aan te komen. Rustig tas afgeven en daarna relax.

Prima vlucht met KLM. Goede verzorging aan boord. Helaas kan ik de slaap niet pakken en blijft het bij een beetje dommelen en af en toe wat weg zakken.

Op het vliegveld van Beijing ging alles soepel. Zelfs de tassen kwamen zeer rap. Daar kan schiphol nog wat van leren.

Rond half elf zijn we in het hotel. Even leek het erop dat we niet in het systeem bekend zijn, maar het komt goed. Prima kamer met een goede douche. Na we ons op gefrist hebben is het helaas gaan regenen. Naast het hotel zit een niet al te grote markt. Grote uien van het formaat van een cantaloup meloen. Perzikken zo groot als twee vuisten. Mooi om dit te zien. Als de grote bui is afgenomen gaan we op pad om de buurt te verkennen. Richting de tempel of heaven. Een mooi park en een schitterende tempel. Groots met mooie geschilderde versieringen. Het mooiste van het park vond ik toch een ander plekje niet vergelijkbaar met de tempel of heaven zelf. Overslaan is geen optie. Het is de double ...... Gelegen aan de rand van het park. Niet in de toeristische kant. In de galerij zijn prachtige tekeningen en alles bij elkaar geeft het een hele relaxe sfeer. Mede doordat de locals hier een spelletje spelen of een dansje doen.

Het is zeker de moeite waard om hier naar toe te lopen. Op de borden staat het in het park wel aangegeven. In de reisgidsen niet.

We zakken weer af naar het hotel om in de buurt van het hotel te eten. Maar goed ook, langzaam aan wordt het steeds moeilijker om wakker te blijven.

Entebbe

Entebbe,

Opnieuw een bijzonder afscheid in Lake Mburo waarbij we door de hele staf werden uitgezwaaid. Lake Mburo is prachtig park waar veel is te zien. Helaas voor mij, was dit wel de laatste plek om de luipaard te kunnen zien.

Onderweg stoppen we nog even bij de evenaar om te shoppen en te lunchen om betijds in Entebbe aan te komen. Toen ik hier 17 dagen geleden heb ik alles zo'n beetje in het donker gezien, het geeft het gevoel of je weer in een nieuwe plaats tercht bent gekomen.

Na ingecheckt te hebben, nemen we afscheid van Norbert onze chauffeur en gids. een zeer goede chauffeur en gids. En mag mij gelukkig prijzen dat ik hem getroffen heb. En dan is het evne zit back en relax. Rustig even aan klooien, internetten
(toch wel een beetje gemist - niet het nieuws).

Omdat het niet gelukt is om de Shoebill [shoenbekooievaar]( prehistorisch uitziende vogel, waarvan er nog maar, geloof ik, 500 van zijn). gaan we proberen om in de moerassen van Entebbe deze nog te spotten. Dat betekend alleen weer in alle vroegte opstaan.

In alle vroegte worden we opgehaald door een taxi om ons naar de veerpont te brengen. De veerpont is al maanden buiten gebruik (broken). Aan de oever is het een weerwar van mensen en bootjes die spullen voor de markt komen brengen en mensen afzet. De gids leid ons behendig er door heen, en even later varen we op het meer. We varen langs het vliegveld om zo door te steken naar de andere kant van het meer, om daar over te stappen in een ander bootje.

Met dit bootje trekken we het moeras gebied in. Langs verschillende grote plukken papyres velden. En even later zien we de schoenbekooievaar. Als een stand beeld blijft hij staan. Vele foto's worden genomen. Maar dan is er actie. In een split seconde schiet de kop het water in en vangt hij een vis. Massel massel massel. En jij daarna gaat hij of zij aan de wanden, om langzaam aan een beetje uit het hoge gras te komen.

We dolen nog wat door het moeras en gaan dan weer terug naar de stad.

In de middag nog even naar de markt gegaan. Een lokale markt blijft fascinerend om te zien.

Nog een drankje bij het hotel en dan is het zover om de tas om te keren en deze opnieuw in te pakken. Na het diner worden we afgezet op de luchthaven. En begint de vliegreis terug naar Nederland.

Uganda is een fantastisch land en heeft zeker een plekje gekregen in mijn hart. Ik hou van de game drive's, de natuurschoon, en alles er om heen. Voor mij een nieuw continent om te ontdekken, waarbij ik zeker nog een keer terug zal keren naar Uganda om de Berg gorilla's te zien. Prijzig is het bezoek aan de gorilla's wel, maar het is elke dollar waard.

Lake Mburo National Park

Lake Mburo N.P., de laatste dagen.....

Oké, oké, ik ben inmiddels terug in Nederland. Maar het lukt me de laatste vakanties niet meer om een verslag uit te werken. Maar nu ik dit tik, ben ik weer even terug in Uganda.

We hoeven niet een keer voor dag en dauw ons bedje uit. En kunnen een beetje uitslapen. Het afscheid in Kisoro, Traveler's rest Hotel is aller hartelijkst. Maar dan is het voor ons ook de tijd aangebroken om af te zaken naar Entebbe. Normaal gesproken is het met de reizen die ik doe, dat je na het hoogte punt van het land vrijwel direct naar de vertrekplaats gaat om terug te reizen naar Nederland.

Maar nu hebben we nog een afsluiter. Lake Mburo N.P. Een kers op de slagroom taart van deze reis. Dit is het enige park in Uganda vaar zebra's en impala's voorkomen.

We reizen een groot gedeelte dezelfde weg terug. Heerlijk om een beetje onderuit gezakt te zitten in de stoel om naar het landschap te kijken die aan je voorbij trekt. In het begin van de draaien we de asfaltweg en pakken we de oh zo bekende zandpad. Uiteindeijk komen we aan bij een dorpje vlak bij het National Park. Hier draaien we de berg op. Ons hotel (Mburo Eagles Nest), ligt boven op een berg. Het uitzicht is prachtig. Je kijkt wijds uit over het N.P.. Ook zo vanuit je Safari tent die op de zoom van de hellingen zijn gesitueerd.

Aan het einde van de middag stappen we weer in de auto om een zonondergang game drive te maken. Al bij de poort zien we de eerste zebra's. En je stuikeld hier echt over de verschillende dieren. Wat een een natuurpracht.

We rijden verder.... en gaan dieper het park in. Uiteindelijk komen we bij een plek aan waar we een grote groep Common Eland antilope zien. Dit is de grootste antilope van de wereld. Met een hoogte van 1,8 meter. Een mooie afsluiting van de dag.

Rustig hobbelen we terug met een steeds verder gaande zonondergang. Stel je voor dat de lome warme lucht, vol met geuren van dieren, bloemen en grassen, in combinatie met de laaste warme zonnestralen van de zon, die een enorme warme oranje bol vormt aan de horizon, met het geluid van honderden verschillende vogels, op al je zintuigen inwerkt... kippevel.Dat is toch genieten mensen.

In de vroege ochtend gaan we weer oppad voor de ochtend game drive, om daarna laat te gaan ontbijten. We spotten nog een bush duiker.Familie van d bush bok, die veel al in bosje staat. En met zijn hoofd in destruiken gaat als je er aan komt.Heerlijke relaxe dag. In de middag gaan we Lake Mburo op in een bootje. De lake zelf is redelijk goed voorzien van vis. Op te maken aan de hoeveelheid vis arende die hier zitten. En natuurlijk niet te vergeten de nijlpaarden. Van vlak bij zien we de giant king fisher. De grootste van de king fishers. Maar ook hoe een visarend op vijf meter van onze boot een behoorlijke vis uit het water pakt. Tja, daar zit je dan met je zoom lens, haha.

Dan begint voor ons ook het einde te naderen. Morgen terug naar Entebbe waar we nog (gelukkig) een dag hebben om 's avonds naar huis te vliegen.

Uien met een glimlach - gastblog door Flora Koning

Uien met een glimlach - gastblog door Flora Koning

We zijn op weg van Kisoro naar Lake Mburo en rijden iets ten noorden van Kibare door een vruchtbare streek. De graanschuur van Oeganda, kun je zeggen. Als de landcruiser stopt komt er een zware uien lucht de auto inwaaien. Van overal komen mannen en vrouwen met uien in plastic teiltjes en manden op onze auto af. Naast de auto staat een klein meisje in roze jurkje aan met een kettinkje met blauwe kraaltjes om haar hals en in iedere hand een plastic tasje met uien. Waarschijnlijk heeft haar moeder van morgen in haar eigen tuintje de uien geoogst en haar dochtertje op pad gestuurd, om deze te verkopen en zo een bijdrage te leveren aan het onderhoud van de familie.

Ze kijkt hoopvol naar ons, maar als de deuren aan onze kant dicht blijven, loopt ze enigzins teleurgesteld, maar gelaten weg.

Dat kan ik niet laten gebeuren en loop haar achterna. Ik koop 1 zakje uien van haar - 2000 shilling (=0,65 cent). Wat ik er mee ga doen weet ik nog niet. De douane op Schiphol zal niet blij zijn en mijn vuile was ook niet. Maar ik word beloond met een stralende glimlach en het kopje van het meisje staat voor eeuwig in mijn herinnering gegrift.

Flora Koning - 3 januari 2015 Oeganda.

Kisoro - Dian Fossey

Kisoro - Dian Fossey

Na de spectaculaire ontmoeting met de berggorilla's zaken we vanuit de bergen af naar Kisoro om even af te kicken.

We overnachten hier voor drie dagen in "the travellers rest hotel" wat nog steeds de atmosfeer heeft van de coloniale style en met de zelfde teug de sfeer van de gorilla woman uit ademd van Dian Fossey. De vrouw die zich inzette voor het behoud van de gorilla's in de zestigge jaren. En die traveller rest hotel gebruikte als haar uitvalsbasis voor de benodigde papierwerk, om bij te komen en om mensen te ontmoeten. Zittend in de tuin, onder het genot van een sprankelend sappie met een witte kraag dwalen ons gedachte hier ook naar af. En vragen ons af hoe het in die tijd voor haar geweest is. Het uitzicht vanuit de tuin is op de drie vulkaan gebergtes.

Muhavura volcano (4127 mtr) en betekend de gids, Gahinga volcano (3474 mtr) betekend een kleine stapel stenen en de drie pieken Sabinyo volcano (3669 mtr) betekend de tandenloze oude man. Overal waar je kijkt zie je de gevolgen van deze vulkanen. Twee, gelegen in Rwanda, zijn nog steeds actief. Dit is onze plek voor de komende dagen. Na een middag in de tuin gerelaxd te hebben is het weer tijd om wat actiefs te gaan doen. Mijn bedoeling was om de middelste vulkaan te gaan beklimmen. Daar ligt een moerasgebied boven op de vulkaan en je kan dan even border wippen met Rwanda. Maar het weer is te onstabiel en er wordt veel wind verwacht. Dat laat ik toch maar schieten. Ik kies er voor om de golden monkeys te gaan bezoeken. Deze komen hier en op een plek in Rwanda alleen voor. Ze leven in het bamboe. Zo gaat iedereen vandaag zijn eigen gang.

Helaas vroeg op. De conditie van de weg was vorig jaar heel slecht. En dat is dan hier dan ook heel slecht. Maar gelukkig is de weg opgeknapt en met drie kwartier ben ik er. Te vroeg. En ik ben tot nu toe de enige. Om half negen gaan we dan op pad. Twee spotters zijn dan al reeds op pad om de golden monkeys te zoeken.

Ik ben de enige die gaat, - dood zonde want het is een prachtig gebied en veel mensen zijn van de uitgaven van ons afhankelijk. Het was ons al eerder opgevallen maar hier zie je echt de gevolgen van de ebola (die is er niet is in Oeganda) en wellicht de anti homowet. - ik krijg dan ook een heel gevolg mee. Een bewaker met ak47, een gids, een gids in opleiding, de vrouw van de gids en een porter. De porter, drager, is niet om dat ik te lui ben om mijn eigen rugzak te dragen. Maar je helpt zo'n iemand om zijn studie of in levensonderhoud te voorzien. Minimum is 15 dollar. Max is er niet. En zo doe je dan weer iemand een groot plezier.

Het is een matige klim. In het begin is het pad niet al te best. De buffels die er lopen hebben het paadje ook uit gekozen voor het pad naar boven. Of zou het andersom zijn.

In het verleden rukte de landbouw steeds verderop. Het oerbos is toen ook gekapt. Sinds enige jaren is het beschermd natuurgebied en je ziet de natuur zich herstellen. Na een tijdje bereiken we de rand van het oerbos. Een gedeelte moeten we doorsteken om te komen bij het bamboe bos. Het bamboe bos is heel dicht en er valt nauwelijks zonlicht op de grond. Je merkt dat zelf ook. De temperatuur neemt direcht met enkele graden af. De monkeys zijn nog niet gespot. Na even gewacht te hebben gaan we toch weer op pad anders koelen we te veel af. Na een minuut of 12 gelopen te hebben hoor ik geritsel in de toppen van de bamboe. En ja hoor daar is de eerste. Deze aapjes wegen 4 tot 6 kilo en bewegen zich sierlijk over de bamboe topjes heen. Geweldig om te zien hoe ze dit acrobatisch doen en af en toe balancerend om een paar bamboe blaadjes te eten. Ze komen heel dichtbij.

Na een wat opener plek te zijn gegaan komt de hele groep over en langs ons heen. Prachtig om dit te mogen mee te maken.

Ook hier geldt dat je uur mag blijven.

In de verte komt een hele dreigende lucht aan. Als dat maar geen onweer met een tropische bui wordt. Daar zit ik niet op te wachten. De wind neemt ook toe en het worst steeds donkerder.

De gids heeft het ook gezien en in vol mars tempo gaan we de berg af. Het blijft droog gelukkig en uiteindelijk lost de zware bewolking op en breekt het zonnentje weer door.

Een mooie dag en een unieke ervaring met de golden monkeys. Terug in de tuin laat ik mijn gedachte afdwalen naar Dian Fossey met haar Berggorilla's en ik met de golden monkeys, waarbij de kleur van hun vacht in het zonlicht weg heeft van een diepe oranje gouden kleur van een ondergaande zon. Die ook nu er nog lustig op mijn bolletje schijnt.

Proost Dian Fossey.

De Berggorilla's van Bwindi

De Berggorilla's - Bwindi

Voor dat we naar Bwindi gaan hebben we nog een dag bij lake Bunyoni. In de middag komen we aan en het zonnetje staat mooi te branden. Lake Bunyoni is een zeer groot kratermeer met een diepte van 900 meter. En je kan hier zwemmen. Het water is even fris maar dan toch lekker.

De volgende ochtend maken we een rondgang over het water en bezoeken we verschillende eilandjes. O.a. het vroegere lepra eiland waar nu een primary school is gevestigd. En dan is het zover op naar Bwindi. Op naar de Berggorilla's. De lokatie is prachtig gelegen op een berg top met uitzicht over het regenwoud. Na gisteravond een zeer zware omweersbui gehad te hebben, is het deze avond ook raak. Gelukkig lag ik toen al in mijn bedje. Het wordt pas tegen de vroege ochtend droog. Gelukkig.

Om half acht gaan we weg. Ik kan het haast niet geloven. Het is dan zover. Na de vele verhalen gelezen en gehoord te hebben dat het zeer indrukwekkend is. Mag ik het zelf meemaken. Wat een geluk.

Na de brieving worden we ingedeeld in groepen van acht. En we gaan de Nshongi familie bezoeken. Een van de oudste families die als eerste aan mensen gewend is geraakt.

Het is een ochtend dat het regenwoud nog na staat te druppen van de buien van afgelopen nacht. Met hier en daar een flart wolk net boven de boomtoppen. Echt gorilla's in the mist.

Na iets meer dan een uur gelopen te hebben is het zover. (we hebben geluk). We gaan het pad af en gaan de helling af. Dwars door het oerwoud. De porters gaan ook mee tot een bepaald punt. En dan. Ja en dan. Na een klein stukje verder gegleden af gedaald te zijn..... Zie ik de eerste berggorilla. Een vrouwtje. Echt magisch. Het vrouwtje staat op en loopt van ons af. Een paar meter verder zit het mannetje. De zilverrug. Rustig te kauwen op een aantal blaadjes en zo af en toe wat schors van de takken. Na wat gebrom en paar keer zich zelf verzet te hebben zie we de rest (gedeeltelijk) van de groep. Zelfs een moeder met een kleintje. Echt magisch. Het is zo fantastisch om te zien en zo dichtbij te mogen komen. Dat het lastig is om te omschrijven wat er je door je heen gaat of wat je ziet. Je wordt bevangen. Alles om je heen vergeet je. Adembenemend. Het straald zoveel rust uit. En het mannetje heeft alles onder controle, ook ons. Je merkt dat hij ons terdegen in de gaten houdt maar ook de spotters die bij deze groep blijft. En die vertrouwd hij weer tot op zekere hoogte. Het kleintje maakt zich los van zijn moeder en kuierd vlak langs de groep richting zijn vader. Zijn moeder en tante eten rustig verder. En breken de ene tak af naar de andere.

Tot dat het mannetje het genoeg vindt en we hem zien in alle grootsheid zijn. Met brommend geluid waarbij hij zijn buik en zij spieren laat trillen ( wat een six pack trouwens), geeft hij aan dat het welletjes is. En stuurt de vrouw en kinderen vooruit. We gaan er nog even achteraan maar dan zit het er ook voor ons op. Het uur is voorbij. Onbeschrijflijk. Nu pas kan ik me voorstellen wat andere mee gemaakt hebben en dat mensen dit voor meerdere keren doen. Je moet dit echt meegemaakt hebben. Zo fantastisch. Nu ik dit zo schrijf en de eerste foto's terug kijk moet ik wel een traantje wegpinken. Wat een afsluiting van 2014. Dat had ik vorig jaar op Fiji nog niet kunnen bedenken.

Happy Newyear everybody!!

queen Elizabeth NP

Queen Elizabeth NP

We kunnen uitslapen. Jippie. Vertrek om 09:00 uur. Rustig ontbijt en dan vertrek.

We rijden door de binnen wegen naar Queen Elizabeth. Zo kunnen we het plattelands leven goed zien en krijgen uitleg over uitlopende dingen zoals school, gezondheidszorg, landbouw maar ook hoe de aids epidemie is ingedamd door onder andere met hulp vanuit Nederland. En dat is goed om te horen, zonder dat we er naar vroegen, dat het geld toch uit eindelijk goed terecht komt en dat ze het waarderen.

De locatie is super. Boven op een heuvel met uitzicht over de kazinka kanaal (natuurlijk kanaal) die lake albert en lake edward met elkaar verbind. Van safari tenten is er bijna geen sprake meer. Maar meer van huisjes op palen. Het toilet is een bananen toilet. Een vierkante kist met een bril en deksel. En een pendaal.op de bodem leg je dan bananen bladeren en als je klaar bent, laat je alles vallen in een emmer.

De douche is het mooiste. Een echte buitendouche. Hartstikke leuk om met ondergaande zon of opkomende maan te douchen. Maar genoeg over de locatie. Hiervoor ben ik niet gekomen.

We hebben een late game drive in het park. Om vier uurstappen we in de auto om door het park te rijden. In het begin is er weinig nieuws te zien en lijken de vlaktes in serene rust te zijn. Maar dan zien we twee leeuwen, maar van er één op een rots ligt. En we kunnen er relatief dicht bij komen. Wat willen we nog meer. De andere ligt naast een steen en zit zich zelf te wassen. Na een tijdje hobbelen we voort en zien vanaf een afstandje een mannentjes leeuw innig het vrouwtje beminnen. Na een paar minuten heeft het mannetje er genoeg van en vertrek de vlakte op. We rijden weer wat en zien dan de eerste twee vrouwtjes zich klaar maken voor de jacht. Na de schouwspel te hebben mogen bewonderen rijden we naar een groep kobs toe die luidkeels naar elkaar staan te seinen. Er licht een leeuw pal naast de weg en kunnen redelijk dicht bij komen. De leeuwin maakt het zich gemakkelijk en gaat er rustig bij liggen en draait zich af en toe om. De kobs die het dichts bij de leeuwinstaan blijven scherp gefocust op de leeuwin maar de andere gaan rustig verder met de dagelijkse gang van zaken.

Met de vroege ochtend game drive zien we in de verte op de grond een witte vlek liggen. Als we dichterbij gekomen zijn is het de buik van een mannetjes kob,met aangevreten billen. Dit zou het werk moeten zijn van een luipaard. Wij op zoek en crossen rond de verschillende bosjes. De spanning is voelbaar. Zou het lukken om hem te spotten en te fotograferen? Dan is de Big Five compleet. Maar hoe goed we ook zoeken en de aanwijzingen van de kobs tevolgen het lukt ons niet om hem te vinden. Hij zit te goed verstopt. Ook als we naar enige tijd terug komen op de plek vinden we hem niet. Helaas.

In de middag maken we een boottocht over het kanaal. Onderweg naar toe komen we nog twee groepen bos olifanten tegen met kleintjes. (bosolifanten hebben rechte licht gekromde slagtanden).

Later meer....

kibala forrest

Kibala forest

Na een bumpie rit over onverharde wegen dwars door het wilderige landschap en langzaam aan veranderde landschap naar een tropisch regenbos hobelen ee voort. Het lukt met zelfs om een tukkie te doen.

Aan het einde van de middag komen we helemaal door geschud aan. De lodge is super. Stel je een grote safaritent voor en daar boven een dak. Achter de tent zit de douche, wastafel en toilet. Ruim op gezet. Alleen de wanden ontbreken. Je merkt dat je in een tropisch regenbos zit. Het is vochtiger en in de avond koeler.

Dan breekt de dag aan dat we op bezoek gaan naar de chimpansees familieleden. Gewekt wordt je al door de velen vogels. En daarna door de wake up call met koffie bij je tent. Hoe gekker wil je het hebben. Helemaal top.

Snel ontbijten en dan de jeep in voor een korte trip. Na de introductie worden we in groepen verdeelt van 8 tot 9 personen en trekken het bos in.

Na een rijdje zien we de eerste chimpansee die op zijn dooie gemakje over de grond loopt om even later de boom in te gaan om te zich te goed te doen aan het ontbijt van jonge blaadjes. Helaas zitten de meeste allemaal aan het ontbijt in de boomtoppen. Maar uiteindelijk zijn het er twee die het te warm vinden om in de top te blijven zitten en gaan op de grond zitten. Al snel wordt dit bekend en staan er meerdere groepen omheen. Dat is een beetje jammer maar de rangers houden het goed in de gaten dat niet één of andere toerist te dichtbij of samen met haar op de foto wil. Ze blijven rustig zitten te poseren. Prachtig. Wat unieke plaatjes opleverd.

In de middag gaan we naar de swamp. Helaas door het dreigende onweer en af en toe een donderklap schuilen veel vogels en apen. Toch lukt het om verschillende apen te zien. Zoals de Black and white colobusmonkey, Red colobuus monkey, Red tailed monkey.waarvan ik de black en wihitecolobus monkey het mooiste vind. Een sierlijke zwarte staart met asn het uiteinde een verdikte witte pluim.

In de avond krijgen we nog een voorstelling van de plaatselijke zang en dans groep met verschillende lokale dansen en teksten. Mooie afsluiting van eerste kerstdag.

Op naar het grootste national park van Uganda Queen Elizabeth.