Treintrip dag 8

Vandaag gaan we met de trein richting het binnenland. Van Manakara naar Fianarantsoa. Deze stad is de hoofdstad van de provincie.
S avonds krijgen we voor het eten nog een brieving over de treintrip. De trein is nog niet gearriveerd en dat maakt de gids een beetje zenuwachtig.
We krijgen het advies om wandelschoenen, lange broek , lampje etc mee te nemen of aan te trekken. Oke...uhhh....gaan we dan problemen verwachten. Nee hoor. Het komt wel eens voor dat er soms een klein stukje gelopen moet worden.

Het is erg vroeg vanochtend. Gisteren nog wat blijven hangen. Ach in de trein kan ik best nog een uurtje pakken. Het is nog een beetje chill. Ontbijt geroosterd stukje stokbrood met ei. En koffie.

Om iets over half zeven staat het hele gezelschap op het station. Snel worden nog wat chips of salto crackers met drinken gehaald bij het lokale winkeltje. Iedereen is op tijd terug om te gaan inchecken. Al snel schuivelen we richting de controlle. Je hebt een rij voor eerste en tweede klas. Maar de rij van de tweede gaat sneller dan de eerstklas. Patrick de gids, lost het snel op en al snel lopen we slingerend tussen de mensen naar het perron toe. De trein is er (deze is drie uur vannacht ongeveer aangekomen). Het zijn oude zwitserse treinstellen van de 40 50 jaren. Ervoor zit een zware diesel loc. Er worden nog wat treinstellen los gekoppeld en dan rond acht uur gaan we dan. Iets vertraging, maar dat is normaal. Niks aan de hand. Het is een flexibel spoorboekje. Starttijd is bekend maar de eindtijd nog niet. Hangt een beetje hoeveel mensen er op en af gaan en hoeveel goederen. Oke tijd zat, we zien het wel.
We slapen in de buurt van het station dus we hoeven niet ver te rijden met de bus. Na veel keer de hoorn van de trein gehoord te hebben, (later blijkt dat het minimaal drie tot vijf keer gaat, bij een station. Bij berm station 1 of 2 keer.), zet de trein zich in beweging. Met een gangetjes van ingeveer dertig kilometer per uur, hobelen we van links naar rechts en op en neer. We rijden over het spoor wat door duitsers tijdens de eerste wereldoorlog is aangelegd. En daarna is er niet veel meer aan gedaan. Al snel bereiken we het eerste station. Hordes mensen staan te wachten en verkopers die langs de treinstellen wat willen verkopen. In de trein zit ook een man met een stuk of tien half vergane koelboxen met waterijsjes erin. Hij doet goede zaken op de stations.

Bij het eerste conducteurs fluitje stappen we weerin. De rest niet. Waarom de conducteur op zijn fluitje precies fluit is nog een raadsel. Waarschijnlijk omdat hij het leuk vindt.

Na een tijdje gaan we weer rijden. En dan staan we opeens weer stil. Zal wel een halte stop zijn van een minuut. Maar nee dit bleek niet het geval. De koppeling tussen de loc en de wagon is los geschoten. Opnieuw aankoppelen en gaan met de banaan. We rijden weer een stukje en dan gebeurdt keer op keer het zelfde. Op een gegeven moment staan we in een bocht in het regenwoud. En gebeurd het weer. Dit wordt een wat langere ongeplande stop. Iemand wordt het bos ingestuurd om een stuk hout te kappen. Met wat handwerk wordt het er tussen gemaakt en we gaan weer. Helaas is dit nog niet de oplossing. Diverse keren schieten we weer los en worden we weer aangekoppeld. Maar uit eindelijk komen we aan bij het volgende station. Opnieuw reparatie aan de koppeling tussen de loc en de treinstel. Nieuw stuk hout er tussen, beetje pasmaken en vast maken met dikijzerddraad. De oorzaak van het euvel is dat er hoogte verschil zit tussen de aansluiting met loc en de treinstel van de tweede klas.
Helaas na ongeveer 100 meter gaat het weer fout. Er wordt nog een tweede poging gedaan en even later stranden we op de brug. Dan maar in zijn achteruit terug naar het station. We zitten dan al in de middag, en langzaam aan vragen wij ons af hoe laat we op de plek van bestemming aan komen. Eén ding is zeker, we gaan met donker aankomen. Volgens Patrick zal het ongeveer rond de klok van zeven of acht worden, afhankelijk van de stoptijd bij de stations. En hoeveel goederen er geladen en/of gelost moeten worden. Nu is het zondag, dus de verwachting is dat het mee valt.

Er wordt een platte wagon tussen gezet. Al zijn wij van mening dat het beter zou zijn dat de loc gaat duwen. Maar dat gebeurde niet.
We zitten nu al in de middag, en langzaam aan wordt het ook al wat drukker in de eerste klas. Ze nemen van alles mee. En niet een zakje, maar eerder vier of vijf zak of tas. Levende dieren gaan ook mee, en al snel horen we een kip achter ons. Vermoedelijk zit die in de tas. Later meer over de kip. Niet dat de mensen de volle mep betalen, maar simpel omdat er geen plaats is meer in de tweede. Daar staan /zitten ze als sardientjes in een blikje.

Het landschap wisseld zich af en we beginnen ook wat ligt te klimmen. We schieten niet echt op. Geregeld schieten we los en gaan stapvoets. Langzaam aan begint het donker te worden.

Bij een volgend station besluit men dat de treinstel van de tweede klas er uit moet. En dat de mensen maar verdeeld moeten worden over de platte wagen, onze wagon en nog een andere. Snel worden we naar binnen gedirigeerd anders zijn we onze plekjes kwijt. Een hoop goederen, kinderen en mensen. Bij het smerige toiletje worden de meeste goederen gedumpt. Hier staat ook de kio. We horen hem nog.....
Ook krijgen we te horen dat twee van de vier motoren kapot zijn. Lekker.

Mensen zitten op hun hurken of op een zak, armleuning of staan. We zitten met twee keer zoveel mensen als eerst. Her en der zijn er wat worden wisselingen, maar verder loopt het rustig. Wij kunnen geen kant meer op. Avond eten is een slokje cola en wat Saltos (tukjes). Niet te veel drinken wat de wc is niet te bereiken als je niet er dicht bij zit of staat. Los of je er uberhaupt op wild. Als de deur open gaat komt er een golf van toilet geur door het treinstel.

Het wordt later en later. Bewegen is lastig. Af en toe wat staan. Kleine kinderen zitten in de verdrukking. En worden door ouderen weg gedrukt. Léon neemt uiteindelijk de jongste op schoot en hij kruipt tegen Léon aan en valt dankbaar in slaap in zijn armen. De gids en ik schuiven ook in. En zetten zijn broertje op de bank leuning. Een big mama maakt van de gelegenheid gebruik en pikt armleuning in. Bewegen wordt nu erg lastig. We hobbelen nog wel maar dat gaat echt niet snel meer. Naast het los schieten, krijgen we een nieuw probleem er bij. De loc raakt over verhit en eens in de zoveel tijd moeten we een half uur stilstaan. We zitten dan in het donker. Het lichaam wil slapen maar dat gaat niet. Het is warm, en het stinkt. En langzaam aan weet je ook echt niet meer hoe je moet zitten. We zitten nu dik meer dan 16 uur in de trein.

Iets voor twaalf hebben we weer een noodgedwongen afkoelingsstop. De verwachte aamkomst tijd is onbekend. We zitten ver achter het delay van het delay schema. We gaat richting het record van de gids. Hij is eens om vier uur snachts aangekomen. En als dit zo door gaan we het record verbreken.

Na de afkoelings periode wordt de loc weer opgestart. We horen hem, maar komen niet vooruit. Rond 1 uur komt iemand langs de treinstellen en verteld dat de trein niet meer gaat. En dat er verder gelopen moet worden. De trein is te zwaar. Hoop gemor en we zien Malagasy met hun spul langs de trein lopen. In onze trein stel zit weinig beweging. We wachten af in de hoop dat er mensen afstappen en dat we later weer verder rijden. Zitten wordt langzaam aan ondoenelijk. Je hebt geen enkel bewegings vrijheid.

Uit eindelijk gaat de gids ook op onderzoek uit. Duurt even voordat hij er uit is. Maar daar neemt het jongentje die eerder op de bank leuning zat handig gebruik van, en gebruikt mij als zijn kussen. Zelf zit je tussen val in slaap en wakker. Slapen lukt niet.

Na een tijdje komt de gids terug. De loc heeft nog een moter verloren en heeft involdoende trekkracht. Hij gaat misschien vanacht nog naar het station, om daar te repareren maar wij kunnen daar niet op mee.

Of we kunnen gaan lopen of tot het licht wordt en dan gaan lopen. We kiezen ervoor om te gaan lopen naar het station en dan zien we wel. Niemand heeft ook geen telefoonbereik, ook de gids niet. Dus we moeten eigenlijk wel. De kinderen hebben we naast elkaar gezet op de bank en snel kwam moeder aangeklommen. Weet niet of ze boos of dankbaar was. We gaan maar van het laatste uit.
De kip horen we ook nog. Die hadden we eigenlijk wel afgeschreven.

Tussen twee en half drie staan we buiten. Iedereen is blij dat hij uit het stinkhol weg is. Worst case is een loop van 21 km. Maar we weten dat pas als de gids de bus heeft kunnen bellen via een omweg. Op naar het eerste station. Het is pikke donker en je hoort nacht geluiden van dieren om je heen. We stoppen geregeld en vallen eigenlijk direct in een korte slaap als we op de rails zitten.

Op het station is het gelukt om te bellen. We hebben dan al de eerste kilometers er op zitten. Via via gaat men onze chauffeurs bellen om ons op te pikken. Maar helaas moeten we nog vele kilometers afleggen. We lopen met een aantal onze eigen tempo. En die ligt vrij hoog. Niet te vergelijken met de Malagasy, die lopen nog sneller en de meeste op bloten voeten.

Het is erg vermoeiend en een geheel nieuwe ervaring om zo te lopen. De één heeft last van halucinaties, anders slaapt loopt, of compleet niet meer scherp zien. Het is een uitputtingslag voor het lichaam. Her en der gaan de eerste telefoons af met de wekker. We zijn dan 24 uur in touw. Het is blik op oneindig en lopen maar. Langzaam aan wordt het licht en verdwijnen ook de lichamelijke problemen.
We bereiken op een gegeven moment een station van Anpitambe. Moe laten we ons zakken op het randje. Door de Malagasy worden we van top tot teen bekeken. Het deerd ons niet. We willen naar het hotel om te douchen en schone kleren aan te trekken. Deze zien er niet meer uit.

Bus komt maar kan niet komen waar wij zijn nu. Dus we moeten verder door. Het valt nu pas op dat het landschap veranderd is.
Uiteindelijk rond de klok van negen in de ochtend bereiken we de bus. Moe laten we ons op de stoel vallen en vallen in slaap.

Great experience.

dag 4

Dag 4 Op tijd op om nog een ochtend wandeling te maken. Deze was in een behoorlijk tempo. We hebben niet al te veel gezien, maar wel 1 hoogte punt en dat was de oranje kingfisher. Deze schijnt niet veel voor te komen. Ik heb hem niet geheel scherp op de foto, maar Winston heeft hem perfect. De indri en lemuren zaten hoog in de bomen en zaten nog wakker te worden. En we hebben nog een mooie kameleon gespot, al verdenken we dat de gids hem uitgezet heeft voor ons. Maar goed. Hij staat op de foto en het was mooi om close ups te kunnen maken. Rond 10 uur waren we terug bij het hotel om de rest op te halen die niet mee waren gegaan en op pad te gaan naar de volgende locatie. Onderweg nog diverse stops om benen te strekken, bush toilet en bezoek aan de lokale markt en dorpje. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij het dorpje aan de indische oceaan. De zee. Heerlijk om te horen en hoe de branding is. De golven zijn hard en hoog. Ik slaap in een hutje op het strand. Prima basic. Bed een beetje een kuil en hard. Vermoed dat het maar een schuimrubbere matje is met planken. Ik heb express maar niet gekeken. De branding is goed te horen. Het is een constant bulderend geluid. Leuk als je op het strand ben maar lastig om te slapen. Voor het eerst een lichte bui 's avonds.

andasibe

Dag 2 en 3 Als je tas niet mee is heeft heeft het als voordeel dat je ook geen tijd kwijt bent aan het ompakken van je tas. Kort om je kan wat langer blijven liggen en dat is wel weer lekker bij een korte nacht rust. Om zeven uur ontbijt. Bestaande uit een stukstokbroob met jam. Daarna de brieving en het wisselen van het geld. Je bent in 1 keer miljonair en je loopt met een pak geld van ongeveer 5 cm. Makkelijk om op te bergen. Op naar de eerste over nachting plek Andasibe. De landschappen wisselen elkaar af. Van heuveltjes naar bergjes. Rijst velden en open begroeing (kaal) naar regenwoud. Onderweg nog een boodschappen stop bij de jumbo supermarkt. En lopen we een stuk door het centrum van Tana naar de treinstation. Tana heeft een mix ban bouwstijlen, duits engels een beetje chinees en lokaal. We rijden via de national number 2. De by pass route. Van de hoofdstad naar de regenwoud. Onderweg, naast de picknick, benen strekke en plaspauze, een bezoek aan een privat parc. Hier is onze eerste kennis making met de bruine lemur en de zwart met witte indri. We konden ze mooi van dicht bij fotograveren. En ze hadden in het park verschillende soorten gekko's en kamelions. Super mooi om te zien. De kleuren die ze hebben zijn prachtig. Hele felle kleuren maar ook bruin of wit grijs. Daarna door na het hotel. Eten bestellen en ons gereed maken voor de nacht wandeling in de omgeving. Verschillende soorte kleine kikkertjes, kamelions, gekko, spinnen en een wollige nacht indri gezien. Nog een afsluitertje genomen en dan te bed. Zeven uur ontbijt. In de ochtend een vier uur durende track dwars door de regenwoud. Naast de gebruikelijke bruine indri ook de golden lemur gespot. Super om te zien. Daarnaast diverse andere dieren gezien, te veel om zo te beschrijven. Tijdens de track zijn we ook nog een boa tegen gekomen. Je verwacht de schubben te voelen, maar het voelt glad en koud aan. Het was nog een jonge boa van ongeveer een meter lang. Na de lunch in het hotel, s middags een bezoek aan een privat parc die lemuren en indri's opvangen die ingevangenschap hebben gezeten. De beestjes springen zo op je schouder. Hier was ook de bamboe lemur. Een klein soort die grijzig met bruin en grote ogen heeft en zo'n 15 cm groot is. Bij het park zat nog een krokodille farm. Maar dat had van mij niet gehoeven. De nijlkrokodil is niet inheems. Maar de omgeving was wel weer mooi. Hele grote eqauliptes bomen, maar ook olifants oren en naald bomen. Op de terugweg naar het hotel werden we afgezet in het dorpje. Prachtig om de mensen te zien. Iemand had en tros bananen gekocht, en begon met uitdelen. Overal kwamen de kinderen vandaan en het ging als een lopend vuurtje door het dorp. Bij het hotel waren de laatste twee reizigers er ook. De groep is nu compleet en mijn tas is met hun meegekomen. Met de meeste maar een borrel gepakt. Schone kleren.... Heerlijk.

reisdag

Reisdag Gisteren nog even kijken op de schiphol app, en dan er achter komen dat de vlucht gecanceld is. Balen. Bellen naar klm. Advies om contact te met shoestring. Shoestring wist het nog niet. En ze ging daarna meteen bellen. Omgeboekt naar de vlucht van 06:45. Iets eerder vertrokken naar schiphol. En dan.... Behoorlijke problemen met inchecken. Dan lukt het weer wel dan weer niet. Kort om. Uit eindelijk gelukt via helpdesk ticket office incheck en vica versa. Wel geteld vijf minuten over om door de controlle naar de gate te komen. We hebben het gered. Maar daar is alles mee gezegd. Geen koffie geen boodschapjes. In parijs lange over stap, maar omdat het zo groot is kunnen we het rustig aan doen. Starbucks koffie en een beetje relax. Zou de tas goed gaan? Dat is de twijfel. Vlucht naar Madagascar was goed, maar lang. En weinig drinken. Madagascar heeft een klein vliegveld. Dus je staat een dikke uur te wachten op je visum, zeker als je met een 747-300 aan komt. Maar goed. Een stempel vullend pagina in het paspoort. En dan naar de bagage band. Mijn naam was wel omgeroepen, maar wat ze zeiden is nog steeds een raadsel. Later bleek dat het mijn tas bleek te zijn, die niet mee gekomen is. Deze komt nu waarschijnlijk via narobi as de 17e. Lekker. Morgen maar verder regelen via de reisleider. Het is best wel fris nu. Of het nu komt door de vermoeidheid of de . Zitten nog wel buiten maar toch. temperatuur Zo maar een paar uur slapen zeven uur ontbijt en acht uur brieving.

nog één week......

Nog één week, en dan is het weer zover. Naar Madagascar dit keer. Het vierde grootste eiland ter wereld. En, voor mij, een nieuw continent te verkennen. Tas is gepakt. Nu nog de batterijen opladen en de geheugen kaartjes leeg maken. Op zoek naar de verschillende soorten lemuren, komeetstaartvlinder, aparte felgekleurde kameleons en hagedissen. Een keer wat anders dan pagodas, boeddhistische tempels en boedha beelden, die we gezien hebben in Azië. De reisblog zal ik zo veel mogelijk bijhouden, en ik hoop dan ook dat er voldoende wifi punten zijn. Al vrees ik het ergste. Groet.

Slot Woord Laos, Vietnam, Cambodja + Bangkok

Inmiddels een week terug in Nederland. Tijd om het slot woord te schrijven van deze fantastische reis door Laos, Vietnam en Cambodja. En natuurlijk Bangkok.

Drie landen in drie weken is eigenlijk te veel van het goede geweest. Zeker als je alles wil meepakken wat er te zien valt is het erg vermoeiend, maar ik had het niet willen missen. Het verbaasde mij dat elk land zo zijn charmes had, en dat de oorlog de enige echte duidelijke overeenkomst was. Dit heeft in de drie landen diepe sporen achter gelaten.

Laos is een betoverend land, wat nog vrij puur is om te bezoeken. De mekong rivier heeft iets mystieks. Ideaal om even bij te komen van de vliegreis.

Luang Prabang is een fantastische stad met schitterende gebouwen en markten. Met name de Phu Si-tempel op de berg is zeker de moeite waard. Een tip is om niet de zelfde weg terug te gaan maar via de andere kant. Daar kom je meer tempels en Boeddha's tegen. Met uiteindelijk een schitterende Tempel. Ook de Wat Xieng Thong tempel is adembenemend. Schitterende mozaïek, wat schittert in de zon.

Aan de Mekong rivier kan je prachtig de zon achter de bergen zien weg zakken, wat natuurlijk mooie plaatjes heeft opgeleverd.

Vientianne is een prachtige stad, alleen erg jammer dat we hier maar zo kort gebleven zijn. Ik had hier graag nog een dagje langer willen blijven.

Oud en nieuw was bijzonder. We verbleven in Savanna Khet op de doorreis naar Vietnam. Een klein stadje. De meeste lokalen hadden zich verzameld op het plaatselijke bus terminal. Bijzonder om de lokale dans te zien. Heel rustig en ingetogen. Na 12 uur werd het wat losser en hebben wij maar de polonaise geïntroduceerd. Ben benieuwd of ze die volgend jaar ook doen.

Van Vietnam heb ik te weinig gezien. Hier ga ik zeker nog een keer naar terug om van boven naar beneden te trekken. Ho Chi Minh city is een heerlijke stad. Schitterend om binnen je snel aan te passen om tussen de honderden scooters de weg over te steken, en natuurlijk om middels de tuk-tuk de stad te verkennen. Het uitzicht van de Bitexco Financial Tower is schitterend. Het geeft een kick om zo over de stad te kijken, helaas kan het niet op tegen de Banyan Tree Bar op de 65^ste verdieping in Bangkok.

Vlak bij Da Nang ligt de Marble Mountains. Deze zijn zeker het bezoeken waard. Schitterende beelden en mooi uitzicht over de stad Da Nang. Ik ben benieuwd of het de Vietnamese het lukt om van Da Nang een nieuw strand vakantie paradijs te maken. De hotels en bungalows zijn er, nu de gasten nog.

Een bezoek aan het museum van Oorlogsherinneringen was indrukwekkend. Zeker om te zien wat de gevolgen waren van 'agent orange'. Ook de foto's die zijn genomen tijdens de oorlog door Amerikanen en andere buitenlandse journalisten liegen er niet om.

Bij het paleis van de Hereniging loont het de moeite om de kelders in te gaan. Het is of daar de tijd heeft stil gestaan. Veel toeristen slaan dit over, dus je kan hier op je gemak wandelen.

Cambodja heeft een bijzondere indruk op mij gemaakt, door twee uitersten. De ene uiterste in Angkor Wat tempel complexen met name Bayon tempel. Dit hoort naar mijn mening tot de zeven wereldwonderen.

Ook al was het twee keer erg vroeg het bed uit om de zons opkomst te kunnen zien en vast te leggen, maar ik zou het zo weer doen. Zeker de tweede keer was het 's ochtends vroeg heerlijk rustig.

De andere tegenstelling was de Killing Fields in Phonm Penh, ook al heb je de film gezien en de docu, toch wordt je op een manier bevangen wat hier gebeurd is. De sporen van kleding, botten en tanden versterken dit alleen maar. Een bezoek hierna aan het Tuol Sleng Museum maken dit beeld van de gruwelijkheden compleet.

Als laatste Bangkok. Een must see is de Grand Palace. Zoveel magnifieke gebouwen met pracht en praal maar ook de wand beschilderingen zijn fantastisch. Zo in detail uitgewerkt is prachtig om te zien.

Al met al een ervaring rijker. En heel wat moois gezien. Nog nooit zoveel te maken gehad met vreemde valuta als nu..... en natuurlijk elke keer aanpassen als we in een nieuwe stad kwamen. Waar zitten de goede restaurantjes, wat is er te zien en hoeveel tijd hebben we om dit allemaal te kunnen zien. En natuurlijk hoe baan ik me zelf door het verkeer.

Het is een reis die zeker aan te bevelen is, maar ga hier wel uitgerust op reis voor.

Dank aan Léon met wie ik wederom deze mooie reis heb mogen beleven, en natuurlijk onze gids daar te plaatsen 'Wan' Supattra Chaichumpoo.

Op naar volgende verre reis van de zomer. Locatie nog onbekend.

Groet Joep

ankhor wat Siem Reap

Ankhor Wat Vandaag voor de herkansing van de zonopkomst gegaan. Gisteren was er veel bewolking en erg druk. Dus wederom vroeg op maar. Maar nu wat eerder. Om 4 uur wake up call. Daarna met de tuk tuk vertrokken. Rond 5 uur te plaatsen. We waren niet de eerste, maar het derde groepje. Met z'n vieren langs de waterkant neer geploft in het zand. En dan maar wachten......, langzaam aan werd het drukker, maar nu achterons. Het was niet geheel helder maar voldoende genoeg om mooie fotos te schieten. Nadat de zon was opgekomen, en de grootste meute was vertrokken om te ontbijten zijn we door gelopen naar de achterkant van Ankhor Wat tempel complex. Om daar in het ochtend licht nog wat fotos te nemen en het een en ander rustig te bekijken. Gisteren zijn we vrij rap er door heen gelopen. Vanaf de achterzijde van het complex hebben we een tuk tuk genomen naar Bayon tempelcomplex. Het is het complex met de gezichten. Wat eigenlijk naast het tempelcomplex wat op bakthapur lijkt, toch mijn favoriet is. Het was wonderbaarlijk rustig. Gisteren was erg druk hier met japanners en koreanen. Nu alleen wat europeanen. Eindelijk de tijd om dit prachtschoon op te nemen en mooie plaatjes zonder mensen erop te schieten. Hierna tijd voor ontbijt. Na het ontbijt nog de tempel bekeken die we gisteren over geslagen hebben en rond half 11 terug naar het hotel. Even internetten met koffie. Daar waren we wel aan toe. Onze gids vroeg ons mee te gaan naar de echt lokale markt, iets buiten de stad. Eindelijk geen mister want you to buy? Maar echt lokaal. Alles te verkrijgen, complete varkenskoppen of varkenssnuit en verschillende levende vissen. Naast een overvloed aan schoenen en kleding natuurlijk. Het is me nog steeds een raadsel hoe die mensen kunnen bestaan. Daarna opweg naar de vlinders tuin. Koffie break wederom. Redelijk goede koffie. Een frans potje, zodat we zelf de sterkte van de doses kunnen bepalen. Daarna meer naar de toeristische markt om daar nog even rond te struiken. Niet geslaagd hier voor de laatste souvenirs. Daarnaar eerst eten, daar was het wel tijd voor. Aangezien het de laatste dagen in azië zijn maar een rijst noedel soepje besteld. En dat dan met stokjes naar binnen geslurpt. Gisteravond hebben we nog de night market bezocht, helaas was dat nog compleet in ruste. Uit eindelijk toch nog geslaagd voor de laatste souvenirs. Om 18.00 uur hebben we gezamelijk een afscheids borrel. Even uitgebreid gedoucht en de tas opnieuw ingepakt. Intussen eigenlijk weer trek gekregen. Dus de palm whiskey lokaal gestookt was even voelbaar. Al móet ik wel zeggen dat hij bijzonder goed smaakte. Daarna naar een lokale tent om gezamelijk te eten en naar een lokale dans te kijken. De lokale dans is erg rustig. Op een gegeven moment ging de disco beneden van start. De bas was door de vloer voelbaar. Met het vaste stel dan maar naar beneden om te skip-bo potjes te spelen. Ach waarom zou dat niet kunnen in een plaatselijke discotheek. En het voordeel was twee cocktails halen 1 betalen. En dat spreekt ons dan ook aan. Al met al toch weer laat geworden. Morgen de reis naar bangkok voor daar de laatste avond en dan zit het er voor deze reis erop. Groet

Angkor Temples

Vandaag het hoogte punt van de reis.

Op naar de Angkor Temples. 5 uur wake up call en kwart over 5 buiten. We gaan de zonsopkomst zien in Angkor Wat. Daar aangekomen zijn we niet de enige. Veel japanners, koreanen en andere buitenlanders. Het is lastig om een goed plekje te zoeken.

Helaas is de lucht niet helemaal helder en heeft eigenlijk niemand de foto gescoord waar hij van hoopte. Snel het onbijt naar binnen werken en dan naar de andere tempels bekijken. De tempels met de gezichten vond ik het mooiste.

Bij een andere tempel, van de hindoeisme, had het veel weg wat we gezien hebben in Nepal, bij Bakthapur. Heel erg detail uitgevoerd.

Heel veel tempel complexen gezien.

Het was ook het de bedoeling dat we de zonsondergang gingen meemaken. Maar helaas wat het bewolkt.

Afhankelijk van de weersverwachting gaan we morgen weer.

Kort verslag je, maar zijn net terug. Even douche zo en dan de stad in.