Whakapapa village

Whakapapa village

We verlaten Rotorua om aan het einde van de dag aan te komen Whakapapa village wat ligt in Tongariro National park.

Onderweg gaan we diverse geothermische activiteiten van het gebied bezoeken. Onder andere in Wai-O-Tapu. Een redelijk park met verschillende soorten vulkanische activiteiten. Daarna op weg naar Lady Knox Geyser. Een toeristische geyser.

De tweede stop licht bij Huka Falls bij de Waikato river. Kristaal helder blauw water. Hier maken we een wandeling door het gebied.

Onderweg komen we langs mount Doom, of de mount Ngauruhoe (2287 mtr) zoals die echt heet. morgen lopen we langs deze vulkaan. Whakapapa village is een heel klein dorpje, maar wel met een chateau. Jaren geleden als kuuroord opgezet. Wij zelf slapen in Skotel. Het hoogst gelegen hotel van NZ. Het hotel is een ski hotel in een schitterende omgeving. Heerlijk op het terras met een flesje wijn babbelen over alles en nog wat, in een korte broek en t-shirt. Super. Zekers in combinatie met het wijdse uitzicht.

Vandaag staat een lange wandeltocht op het programma. De Tongariro crossing. Deze loopt langs vulkanen en over vulkaankrachters. Waarvan anderhalf jaar geleden het laatst actief was. Wederom een super omgeving om hier te lopen.

Bay of Islands

Bay of islands - Paihia

We vertrekken via de Auckland bridge naar het noorden toe. Onderweg gaan we verschillende stops maken om kennis te maken met de Maori cultuur.

Onderweg rijden we al snel over en tussen de heuvels/bergen. Prachtig landschap. Met hier en daar een dorpje of een huis. Op de heuvels grazen de koeien en (hoe kant het ook anders) de schapen. Onderweg krijgen we van Evelien, de reisleidster, verschillende excursies voorgeschoteld waaruit we kunnen kiezen. I.v.m. de kerstperiode moeten we betijds onze keuze maken.

De eerste stop is bij Kauri museum in Matakohe. De Kauri is een boom, die hier groeit. Helaas is er door de loop van de eeuwen veel gekapt en er zijn niet veel bomen meer over. Kauri is een van de beste houtsoorten ter wereld. De stam verschaft foutloos hout met een rechtlijnige nerfstructuur. Echt een mooie houtsoort. En de boom zelf heeft iets weg van een baobab boom. Het is de eerste keer dat ik meemaak dat er een museum is voor een boom. Maar wel een interessante museum.

Voor de Maori heeft de boom (kauri) een spirituele waarde. In Tana Mahuta staat de grootste levende Kauri de Tane Mahutta "heer van het woud". Hij heeft een diameter van 4, 4 meter en de eerste tak begint op 17, 7 meter. En is nu ongeveer 2000 jaar oud. De uitleg over de cultuur wordt gegeven door Bill een echte Maori. Spirtuele woorden en woorden die je tot nadenken zet worden verteld. Prachtige man. Die rijkvol kan vertellen en met humor. Een kleurrijk verhaal, en waar het op neer komt is dat alles met elkaar samen hangt en wij de sleutel zijn tot alles.

Tegen de avond komen we aan in Paihia. Een dorpje aan de kust, georiënteerd op toeristen.

Na een rustige ochtend, beetje uitslapen, relax ontbijten in het dorp, is het tijd om wat te gaan doen. Een wandeling naar naar de watervallen van Hahuru.
Het pad er naar toe loopt door het bos en de mangrove bossen om zo uiteindelijk bij de watervallen te komen. Aan de andere kant wacht op ons wat versnaperingen. Hier stappen we over op een twee persoons kajak om weer terug te gaan naar de kust. Het is net hoog tij geweest dus het is een beetje sit back and enjoy. Ik dacht dat ik een goed kajak maatje had uitgezocht, maar ze kreeg het idee om naar de waterval te pedelen en dan door de stroming mee te laten voeren. Erg grappig tot dat er een waterbinnen kwam. Een zeiknatte broek dus.
Het is heeeerlijk peddelen tussen de mangroven bossen, genieten.
Onderweg wilde oesters oppikken om aan land open te maken. Verser dan vers kan het niet.

En als afsluiting van de dag lekker relax in de hot tube.

Om in de relaxe sfeer te blijven heb ik gekozen voor een zeiltocht op zee. In de ochtend staat er nog weinig wind. Eerst moet het vaste land opwarmer om de zee wind aan te trekken. Het eerste stukje doen we op de moter en het is prachtig weer. Onder weg komen we dolfijnen tegen die zelfs af en toe naar de boot komen. Tegen de klok van twaalf leggen we aan bij een eilandje. Vanaf de boot de zee in om naar het strand te zwemmen. Je kan via een pad naar de andere kant van het eiland toe lopen. Overal hoor je vogels en aan de andere kant een perfect uitzicht. Het lijkt of het zo uit een reisbrochure is gekomen. Prachtig met veel bloeiende bloemen een smaragd kleurende heldere zee, in de verte een groen eilandje met goud kleurig zand.
Aan boord is inmiddels de lunch voorbereid. Met de zelf meegenomen wijn maakt dit tot een bijzonder moment in een bijzondere omgeving.
In de middag is de wind opgestoken en zeilen we tussen de eilanden door. En aan al het goede komt een einde dus bij deze trip ook. We sluiten de trip af op het terras aan de haven in Russel. Om aan het einde van de middag terug te gaan met de ferry naar Paihia.

Morgen een reisdag naar Rotorua. En in Rotorua ga ik wat speciaals doen. Hoop dat het de moeite waard is.

Andere kant van de Wereld - Auckland

Nieuw-zeeland - Auckland

Nu het weer slechter wordt in NL is het tijd om de zomer weer op te zoeken. En jawel dat doen we in Nieuw-zeeland.

Gelukkig is de voorspelde storm nog niet losgebroken en kom ik optijd aan op schiphol met de ns. Om half elf met Singapore airlines de eerste vlucht naar Singapore. De verzorging is prima aan boord. Geregeld lopen ze langs met wat te drinken. En het eten is prima. Gelukkig want met elf uur is het toch een hele zit. Maar helaas kan ik niet de slaap te pakken krijgen. Een beetje knikkebollen daar blijft het bij. In Singapore een overstap van 2,5 uur. Je voelt direct de warmte en de vochtigheid. Hier begint het al dag te worden. En op de tv schermen zien we dat Nelson Mandela overleden is.

Op naar de tweede vlucht. Een vluchtduur van negen uur. De vermoeidheid begint zijn tol te eisen en val gelukkig in slaap. We hebben veel wind in de rug en dat scheelt. Al snel zie je Australië onder je en dat het ook weer opnieuw donker wordt. We komen een halfuur eerder aan dan gepland. Op naar de bekende douane uit de serie border securitye.
Het valt allemaal mee. Niet specialer dan anders. En volgens de gids zijn we de snelste groep ooit die door de douane zijn gegaan.

Rond half twee s nachts komen we aan bij het hotel in Auckland. Vlak bij de sky tower die al in kerstkleuren is verlicht.
Je merkt dat je eigen biologische klok in de war is. Voor het gevoel is het dag. Maar het is nacht. Tijd om het bed in te gaan.

Op de normale werktijd word ik wakker. Maar gelukkig hoef ik er niet uit. En draai ik me nog een keer om.

Een paar straten van het hotel koffie gedronken en ruatig wakker worden in Auckland. Veel Engelse gebouwen nog. Voor de rest een mix van westers Amerikaans en Azië. Een hele relaxe stad, zo voelt het aan.
We lunchen met de hele groep in de havennom elkaar beter te leren kennen. Daarna is iedereen weer vrij om te gaan.

Met een aantal nemen we de ferry naar devonport, een eilandje voor de kust. Schitterende huizen, en inmiddels is het ook open getrokken en we maken kennis met de eerste zonnestralen. Met als gevolg rode koppies in de avond.

In Devonport langs het water gelopen en naar het fort welke gemaakt is in begin 18e eeuw maar nooit gebruikt. Vanaf hier mooi uitzicht op de stad.
En een terrasje pakken hoor hier ook bij.

Morgen gaan we weer op pad en trekken we naar boven toe.

Op weg naar de andere kant van de Wereld!

Het is nog niet zover, maar met anderhalve week te gaan, wordt het tijd om de reis zaakjes op orde te gaan brengen.

Waar gaan we dit keer heen, naar de andere kant van de wereld. Om precies te zijn tussen 165'E en 180'E. Juist.... Nieuw-Zeeland.

Nieuw-Zeeland staat al heel wat jaren op mijn lijstje, en het wordt nu tijd om het er van af te gaan strepen.

Op naar de vulkanen,pinguins, bergen, Milford Sounds, gletchers, walvissen, Lord of the rings natuurlijk, en veel meer.

En in het kader van als we er toch zijn, dan maar ook Fiji mee pakken. Snorkelen, duiken en wellicht een Mantaray spotten, met een beetje hoop geluk. Op naar een onwerkelijke onderwaterwereld. Maar ook lekker luieren in een hangmat.

Nog anderhalve week.......

Agaba en Eilat

Aqaba en Eilat

Morgen is even wat langer geworden. Een week geleden alweer thuis gekomen, na een fantastische reis door Jordanië. Met een geweldige gids, Talal Edris, die veel wist over de geschiedenis en over het land zelf.

Terug naar de laatste dag:
We hebben een semi vrije dag vandaag. We vertrekken pas laat vanavond naar het vliegveld van Amman en er is geen vast programma. Je kan naar een privé strand. Maar de hitte gistermiddag gevoeld te hebben, besluiten we met z'n vijven wat anders te doen. En zo doet iedereen waar hij zelf zin in heeft.

's ochtend rustig Aqaba doorgelopen en gekeken of we met een bootje naar Eilat kunnen gaan. Gisteren toen we in de boot stapte voor de snorkel/zon tour lag er een andere boot waar mensen met paspoort en een hoop bagage op stapte. Maar helaas, er blijkt geen boot naar Israël te gaan. Waarschijnlijk was gisteren de boot die naar Egypte ging. Dat ligt ook niet zover hier vandaan. Interessant, maar dat gaan we toch niet doen.
Inmiddels zijn er wat meer winkeltjes open en het is heerlijk struinen tussen de diverse prulletjes.

Na op het terras gezeten te hebben met een colaatje en een Turkse koffie, gaan we terug naar het hotel. Het is niet geheel zeker tot hoe laat we op ons kamer kunnen blijven, dus spullen om sjouwen.

We hadden al eerder het idee, al was het vaak een beetje voor de gekkigheid, om naar Israël of Syrië te gaan. Maar tot nu toe hadden we geen mogelijkheid. Maar nu wel. Waarom??? Nieuwsgierigheid, en omdat het kan.
Na even een discussie gehad te hebben met een semi taxi chauffeur, wij op weg in twee taxi's naar de grens. En daar sta je dan, bij de grens.
Eerst de formaliteiten afhandelen aan de Jordanese kant. Hokjes aflopen, betalen, stempelen en door. Stukje niemandsland oversteken met aan weerszijde mijnenvelden (gezellig), en dan kom je bij de eerste post. Paspoort laten zien, formuliertje erin, even wachten, want je wordt aangekondigd en door naar de volgende post. Volledige check krijg je. En door naar de vogelde hokje. Moet zeggen dat mijn paspoort nog nooit zo grondig is doorgenomen. Stempels op een apart blaadje en door.
Bij de laatste post, voordat je het land werkelijk binnenkomt, wordt alles nog eens een keer doorgenomen. Bij deze post staan ook de mensen die je wel eens ziet in films. Grote geweren, stoere zonnebril op, met donkere glazen of spiegelende glazen in goed zitten stoer uitziende vrije tijdskleding.
We werden alle hartelijks ontvangen, dat wel. Taxi werd gebeld voor je, als je dat wilde, en wij op naar Eilat centrum. Nog geen tien minuten met de taxi. Maar het is een compleet andere wereld. Degelijke taxi's, gordel om. En opeens veel meer reclame. En dan op zoek naar een pin automaat. Dat werd een lastige. Zelfs in de Mall hadden ze geen pin die ons kaart accepteerde.
Maar op de boulevard konden we geld wisselen in een automaat. Op naar het eten. En konden we over de rode zee Aqaba zien. Compleet westers in ene keer. Muziek, kleding, reclame (bier, geld, amerika) etc. Eilat is gewoon een vakantie oord, wat net zo goed aan de middellandse zee had kunnen liggen.

Na een puur gelopen en gegeten te hebben, terug naar de grens. Dat was zo gepiept eigenlijk. Hokjes aflopen, betalen (oei daar hadden we niet op gerekend circa € 20,- p.p.) en weer stempels zetten. De man aan de kant van Israël zou wel gedacht hebben, gekke Nederlanders die voor een paar uur de grens over gaan. Ruim op tijd terug in het hotel.

In het begin van de avond met z'n allen koffie of thee gedronken met een waterpijp erbij voor die gene die het wilde. Moet zeggen, deze was een stuk beter en wat sterker dan in Wadi-rum.

Heerlijk op straat voor een habbekrats gegeten en dan terug naar het hotel. Omkleden tas, ompakken en dichtritsen en dan op weg naar het vliegveld. Vier uurtjes rijden. Maar keurig om twee uur, half drie in de ochtend op het vliegveld van Amman, om via Rome weer te landen op Schiphol.

Het zit er weer op. Eerste keer Midden Oosten, en zekers Petra behoort met recht tot één van de zeven Wereld wonderen.

Wadi-rum & Aqaba

Wadi-ram en Aqaba

Na de enkele foto stops, zie je langzaam het landschap veranderen. Met name zie je het aan de bergen. De kleur veranderd. Na de lunch stappen we overin de pickup om een tocht door de woestijn te maken. Bij de eerste stop, bij een nomade tent, krijgen we thee en uitleg over Lawrence of Arabië. Maar ook over het gebied waarom het zo'n bekend toeristische trekpleister is. In eerste instantie door de rots/bergbeklimmers en daarna ook vogelspotters.

Er zitten mooie rots partijen bij die door de tand destijds zijn gevormd. Hele schollen gesteente zijn naar beneden gestort en laten voor het oog een glad oppervlak achter. Ook zijn er natuurlijke "bruggetjes" ontstaan wat mooie plaatjes oplevert.

Na ongeveer drie uurtjes, stappen we over op de dromedaris (camel) en vervolgen we de tocht naar het kamp voor de nacht. Het is even de balans zoeken maar daarna zit je best comfortabel. Zeker in het begin als je ook probeert je foto toestel te pakken. Wat wel lukt, maar even duurt. Dat ging zo onhandig dat Natasja een lach bui er van kreeg.

Voor zonsondergang bereiken we het kamp. Snel spullen droppen en dan een klim naar boven maken om de zonsondergang te zien. Niet de mooiste, maar met de omgeving erbij is het geen doorsnee zonsondergang.

'S avonds met elkaar een gezellige avond van gemaakt.

Je merkt al snel 's ochtends dat de temperatuur klimt. Rond kwart voor negen rijden we weg voor de laatste stad. Aqaba. Dat vlak ligt aan Eilat Israël. Helaas kunnen we dat niet meepakken. We gaan de rode zee op. Om te snorkelen, zwemmen en te relaxen. Het is goed vertoeven op het water. Ook de onderwaterwereld ziet er mooi uit.

Morgen de laatste dag alweer.

Tot morgen.

Petra

12 juni 2013

Petra

Vanochtend vroeg op om te vertrekken richting Petra. Onze eigen gids gaat ook mee en doet het gids werk. We doen het in twee dagen.

Petra ligt 10 minuten van hotel. Dus we zijn er zo. Er staan 6 bussen, maar het is heel rustig. Niet er, dat niet. Het is ook nog vroeg. Eerst gaan we een slingerend pad af, waarbij je de eerste tombes al tegen komt. Bij de dam, duiken we de kloof in. Je ziet de gesteente veranderen en met de licht stralen van boven en de schaduw geeft het bijzondere effecten. Er zijn leuke feitjes te vertellen over de kloof. Maar die moet je zelf ervaren. Het maakt het tot een ontspanne geheel, mede ook door de gids. Tot dat je uit eindelijk bij de hoek komt, waarbij je eerste glimp van de o zo bekende schatkamer ziet. Maar als je het in volle aanzicht ziet, dan is het een en al bewondering wat de Nabateniers gemaakt hebben. En wat was de grootste schat: water. Die via een ingenieus systeem door de kloof naar de schatkamer werd geleid. Een echt foto moment is de schatkamer. Later krijgen we verdere uitleg over de schatkamer. Want het is ook een kalender.
Na de diverse tombes en en andere werken te hebben gezien, gaan we op weg naar de Ad-Deir Monastery. Een behoorlijke klim naar boven. 800 treden. Maar dan ben je wel bij de grootste. Hier even rustig bij gekomen en in de deuropening onze lunch opgegeten. Daarna kan je naar twee hoge punten. Bij de ene kijk je neer op de Monastery en de (worlds end) kijk je in een groot valei. Het levert je een prachtig uitzicht op, mede door de vetschillende kleuren van de gesteente.

Op de terug beneden gaan we nog één klim doen. Je kan van boven af ook op de Al-khazneh (treasury) kijken. Wederom behoorlijke klim naar boven en daarna weer dalen en stijgen om bij het punt te komen. Maar alle inspanning worden beloond. Het uitzicht is schitterend op de schatkamer.
Onderweg heb je een schitterend uitzicht op het theater je ziet hem dan pas in volle omvang. Een perfecte dag met een behoorlijke inspanning en heel veel moois gezien.

Terug in het hotel eerst onder de douche om het stof af te spoelen. Om daarna een duik in het zwembad te nemen.

Morgen kwart voor zes ontbijt om vroeg te zijn bij de treasury en daarna nog een tocht te maken.

--

De wekker gaat af als net het ochtend schemering door de gordijnen komt, oef.

Rond half zeven lopen we weer de kloof in. Om naar de High Place of Sacrifice te gaan. Ook hier heb je een wijds uitzicht. Via de andere kant van de berg lopen we weer naar beneden.

En dan weer terug. Nog even een laatste foto van de treasury om daarna terug te gaan naar het hotel. Een douche, en dan op weg naar de woestijn.

Onderweg naar Petra

11 juni 2013

Onderwerp naar Petra.

Ik had Meneer de Uil iets te letterlijk genomen. Met als gevolg dat ik te laat wakker werd. Foutje in het zetten van de wekker. Am & pm. Maar binnen 20 minuten sta ik gereed om te vertrekken. Netjes toch.....

Via de king's highway gaan we naar Petra toe. Met onderweg diverse stops.
De eerste stop is bij een grieks orthodoxe kerk in Madaba. Bekend van de mozaïeken tegelwerk. Het werk is een landkaart van de omgeving van Israël, Jordanië en Syrië. Oude kaart van Palestina dus met historisch plaatsen in verwerkt voor die tijd. Een deel van het mozaïek tegelwerk is verloren gegaan.

Daarna naar mount Nebo. Mount nebo, is de berg waar Mozes "het beloofde land zag". Het uitzicht is schitterend. Je ziet de dode zee en Israël liggen. En voor velen heeft deze plek een grote betekenis. In het dorp bezoek aan de mozaïek werkplaats. Dieve werk om het te maken, maar niet geheel mij smaak. Een terras tafel inclusief onderstel 600 jd of euro. Inclusief verzending. Snel gezien, en maar een bakje "turkse koffie" halen in een klein tentje. Goede koffie. Met een bijzondere smaak omdat het water vermoedelijk met gember is gekookt.
Terug in de bus onderweg hebben we diverse foto stops om van het jordaanse landschap te kunnen genieten.

Na de lunch neemt de gids mee Karak Casle. Dit kasteel stamt uit de oudheid. In de tijd van de kruisvaarders. We doorkruizen het kasteel via paadjes en gangentjes. Diverse kamers zien we waaronder de moskee van de koning. Maar ook dr gevangenis, cel, bakkerij, winkel. Enz.

We stoppen onderweg nog voor een aantal foto momentjes en drinken thee bij een camp ground (www.alnawatefcamp.com) bij een nadere zonsondergang.

We komen tegen half negen aan bij het hotel.

Morgen Petra!