Medan - Bohorok

Het is 4 uur in de ochtend als ik op sta in KL. Het is een klein uurtje rijden met de taxi naar de luchthaven. Het is nog rustig op de weg om de stad uit te komen. Op het vliegveld is het druk. Het duurt even voordat ik aan de beurt ben om in te checken. Na een vlucht van een uur land ik in Medan Indonesië.
De formaliteiten stellen niet zo heel veel voor en sta vrij snel buiten. Het regend en is het os zelfs frisser als in KL. Met een snelheidsduivel als taxi chauffeur kost het toch nog ruim een uur voordat ik arriveer bij het hotel. Bij het hotel sprint de taxi chauffeur eruit, pakt mij tas en gaat naar binnen. Ik stap uit en wacht rustig af wat er gaat gebeuren. Even later komt hij terug met iemand. De chauffeur kon geen Engels en wordt excuses gemaakt dat hij geen Engels kon. Via via bedank ik hem, no worry's, reken af en zoef weg is hij.
Na wat incheck problemen bij de receptie ben ik op mijn kamer. Rustig een douche gepakt om gekleed en een ommetje gemaakt in de omgeving. Gelukkig is het even droog.
Aan de eind van de middag zetel ik me bij de receptie in afwachting van de rest van de groep. Raak in gesprek met een Indonesische zakenman en verschillende onderwerpen komen aan bod. Een leuk gesprek.
Intussen vraagt iemand of ik ook met Shoestring reis, ze is op eigen gelegenheid gekomen en samen wachten we op de rest van de groep. Met wat vertraging arriveert de rest van de groep. We eten gezamelijk en krijgen te horen dat we uit kunnen slapen. Vertrek 09.00 uur.
Na de briefing en als de bagage is ingeladen vertrekken we richting de binnenstad. We worden langs diverse plekken in de stad Medan geleid. De Moskee, oude paleis, cafe tip-top (uit het koloniale verleden) voordat we de stad uitrijden richting de bergen en jungle. De wegen zijn druk, vol met scooters, kleine vrachtwagens, oude busjes vol gestopt met mensen dat in combinatie met niet al te besten wegen is het hobelen geblazen. Aan het einde van de middag bereiken we de plaats van bestemming. We drinken wat en nemen plaats aan een riviertje met uitzicht op de jungle. Na een tijdje barst er een grote regenbui los. Maar goed dat we niet in de jungle zitten en wat nu valt valt morgen niet.

KL - Petronas Towers

Na de stort bui, wat een waterval, klaarde het op en trok het zowaar een beetje open, richting de Petronas Towers gegaan om daar de zonsondergang en de towers in het donker te zien. Ik kan niet anders zeggen dat ze het vakkundig hebben uitgelicht. En waar genot om te zien waarbij het gebouw nog machtiger overkomt.

Het is niet gelukt om van te voren een kaartje te reserveren dus betijds op en met de metro richting de towers. Gelukkig hoef ik maar een half uurtje te wachten voordat de rondleiding begint. De torens zijn opgeleverd in 1998 en voor 6 jaren lang was dit de hoogste toren ter wereld met een hoogte van 452 meter. De architect van deze 88 verdieping tellende gebouw is de Argentijnse architect César Pelli.
Na een korte safety instructie film is de eerste stop de skybridge op de 41ste verdieping op 170 meter boven de grond. Ook hier heb je een mooi uitzicht over de stad. Tevens heb je een mooi uitzicht op het dak van de entree en achteruitgang met het park. Je kan zien dat tijdens het ontwerp deze aspecten niet onderbelicht zijn geweest en mee ontworpen in het geheel. Het park is later ontworpen en door een andere architect. Deze Braziliaanse architect heeft goed gekeken naar de vormgeving van het gebouw.
Na even rondgelopen te hebben, en genoten van het uitzicht is het tijd om verder te gaan naar de 86ste verdieping op 370 meter vanaf de grond. Hier is het uitzicht helemaal super. En geeft goed zicht op de mast van de naast gelegen toren. De mast is 63 meter hoog en wordt benoemd als de Star of Islam, en doet denken aan een minaret van een moskee. Zelf zie ik dat er niet in terug.
Op een gegeven moment wordt de kleur van de groep omgeroepen en is het tijd om weer naar beneden te gaan.

Éénmaal weer buiten eerst een bakje koffie gehaald om daarna de metro te pakken richting de Masjid Negara, een van de grotere moskeeën in Maleisië, die plaats biedt aan 15.000 gelovigen. De moskee is gebaseerd op Mecca's Masjid al-Haram. Het heeft een schitterende gebedsruimte. Rustig en vredig zonder al te veel poespas.

Een klein stukje verder ligt de Islamic Arts Museum. Ook een mooi gebouw, met veel glas en prachtig gedecoreerde koepels
Dit museum heeft een grote collectie oude korans en manuscripten. De een rijkelijker bewerkt dan de andere. Op de derde verdieping bevinden zich maquettes van de belangrijkste moskeeën in de wereld, inclusief die van Mecca de Masjid al-Haram de meest belangrijke moskee in de wereld. Maar ook moskeeën uit Iran die ik reeds met eigen ogen heb kunnen bewonderen. En bij voorbeeld uit China waar je goed kan zien dat het uit China komt vanwege de architectuur. En uit andere werelddelen.
Op andere verdiepingen kan je sierraden, wapens, kleding, kostuums en potten en glaswerk bekijken.
In een hoek was er een foto tentoonstelling over schade die afgelopen jaren was aangericht door oorlog of terroristen aan moslims historische gebouwen, zonder daar een waarde oordeel of de schuldige hiervan aan te wijzen. En als je die foto's zo bekijkt is het zo zonden dat het gebeurd is en dat het ook niet tegengehouden is. Zo groot verlies voor de gehele wereld aan deze rijke historie. Dat is ook niet meer terug te halen. Restauratie of herstellen blijf je altijd zien. Zeer jammer.

Hierna rustig terug gelopen via het park naar de metro toe om weer rustig naar het hotel te gaan. Inmiddels is er een donkere lucht binnen gedreven en begint het ook te regenen.

---
Het is inmiddels de laatste vrijdag in Kuala Lumpur en begin de dag rustig aan. Via de metro en trein richting Batu Caves. Dit moet volgens de LP één van de meest iconische sights zijn aan de heilige Hindu Shrines in de kalkzandsteen grotten. Bij de temple cave, staat een 42,7 meter hoog beeld van de Hindu god Lord Murugan. Dit beeld is inderdaad indrukwekkend. Via een steile trap ga je richting de grotten. Na de eerste trap kan je naar links. Je komt dan uit bij de Dark Caves. Dit is een beschermd gebied van de vleermuizen en andere insecten die van de poep van de vleermuizen leven. Er worden rondleidingen gegeven en besluit aan te sluiten. Tijdens de rondleidingen wordt er uitgelegd wat voor dieren in de grot leven. Naast twee verschillende soorten vleermuizen leven er verschillende soorten insecten, slangen en vogels. Ook zijn er een paar insecten die uniek zijn in de wereld die hier leven. Zoals een kleine spinsoort en een soort worm/rups achtige.
Uiteraard zie je ook moeder natuur aan de gang stalagtieten en stalagmieten. Ook vindt je hier mooie doorkijkjes naar buiten toe waarbij het zonlicht de binnenste van de aarde probeert te bereiken.
Een bijzondere trip die zeker een bezoek waard is. Een aanrader.

Via een tweede stel stijlen trappen kom je bij de tempels van het hindoeïsme. Op dit moment wordt er verbouwd en er is weinig te zien of te beleven. En daal snel weer af.
Op naar de laatste grot, de Ramayana grot. In deze grot wordt het verhaal verteld over Ramayana. Leuk gedocoreerde en kleurrijk beschilderde beelden die het verhaal uit leggen.

Met de trein terug richting het grote station om hierna de metro te pakken richting de wijk waar het hotel ligt. Ik haal een bakje koffie om daarna al slingerend via diverse straatjes terug te lopen richting hotel om mij tas te pakken voor mij reis naar Indonesië.

Kuala Lumpur

Na een lange tijd, voor mij doen, is het dan zover. Ik mag weer. Op naar Kuala Lumpur.
Met de KL809, 777-300, een 11.40 uur durende vlucht. Redelijk lange zit. Het is een nachtvlucht en wel wat kunnen slapen.

De douane afhandelingen gingen vlot. Wijsvingers op de scan even in de camera kijken, stempel in het paspoort en weer door.
Bagage duurde even en dan op naar buiten. Om de loome warmte direct te voelen. Wat een verschil. Even wennen. De warmte en de luchtvochtigheid. Met name de luchtvochtigheid. Met KLIA express richting centrum. Comfortabele trein die een directe verbinding heeft met het centrum van de stad.
Vanuit hier met de metro en mono rail richting hotel. Het hotel (Citin seacare) is een goede uitvalsbasis. In de buurt van de mono rail en metro.
Het hotel is prima en voldoet aan de verwachtingen. De foto's op de website zien er mooier uit dan werkelijk, precies van de juiste hoeken genomen, maar het is schoon, met een goed bed en een goede douche. Een ideale uitvalsbasis voor de komende dagen.

Na een verkwikkende douche toch maar wat gaan eten. Na een korte wandeling beland ik in Jalon Alor street waar je voor weinig, goed kan eten. Na gegeten te hebben en een biertje genuttigd te hebben op naar het bedje.

Het is maandag, veel items zijn gesloten. Met wat omzwervingen kom ik op de plaats van bestemming. Door de hoogbouw is het af en toe lastig om je te oriënteren.  
De communicatie toren Menara Kuala Lumpur is zeker een must see. Ga beslist naar de open air deck. Op 300 meter is dit beslist waard om een bezoekje te brengen met een 360 graden uitzicht over de stad. Ze hebben twee uit kragende boxen. Gemaakt van staal en glas. Je staat dus op een glazen plaat en kijkt dan 300 meter de diepte in. De wereld is dan al een stuk kleiner.  Dit in combinatie met het vrije uitzicht maken het de moeite waard. Het panorama dek is leuk maar haalt het niet bij het hoger gelegen dek.

50 meter, na de uitgang op weg naar beneden zitten een prima koffie shop waar je een goede  koffie kan krijgen.
Hierna doorgelopen via de boven de weg gelegen loopbruggen naar de Petronas towers met het daarbij gelegenpark. In het park heb je een mooi uitzicht op de torens. Indrukwekkend hoeveel RVS er wel niet gebruikt is. Bewerkt, gepolijst, gebogen etc. Mooi om te zien. Ook het park en binnen in is indrukwekkend ontworpen. Het heeft zelfs een eigen concertzaal. Na een tijdje gezetten te hebben aan beide kanten van het gebouw, pak ik de metro richting Masjid Jamek. Hier vlakbij ligt het gelijknamige moskee. Deze moskee is zo goed als in gebouwd door de hoge torens en wordt aan één zijde begrenst door de rivier. Op het grote Merdeka plein zijn ze nog de restanten van een beurs aan het afbreken. Met grote kranen en vrachtauto's. Dit blokkeerd een beetje het zicht op de Sultan Abdul Samad. Een mooi koloniaal gebouw uit 1897.

Vanaf hier richting de chinese wijk gelopen. Beetje verscholen tussen de gebouwen ligt de Guandi tempel. Deze tempel is opgedragen aan een Chinese generaal die bekend stond als  de Taoist god of oorlog. Een mooi gebouw die vol hangt met wierook.
Vlakbij ligt ook de Sei Mahamariamman tempel. Een Hindu tempel, één van de oudste in Malasië. Gebouwd in 1972.

Al slingerend, en via de Petalingstreet, waar je horloges en kleding in overvloed hebt loop ik richting hotel.
Op tijd binnen voordat een tropisch bui los barst.

Mostar

In de middag pakken we een taxi naar het busstation van Dubrovnik. Net te ver om te lopen vanuit het oude centrum.

We zijn mooi op tijd. Bij het navragen welk perron we moeten zijn, krijgen we te horen dat de bus vertraging heeft door problemen bij de grens. Voldoende tijd voor een colaatje.

Al met al vertrekken we met 40 minuten vertraging richting Mostar. De bus is prima. Minder georganiseerd als in Mexico.

We passeren drie grens overgangen. En inderdaad het duurt even voordat we elke keer de grens zijn gepasseerd. Bij de laatste grensovergang krijgen we onze paspoorten terug. Helaas zonder stempel van Bosnië Herzegovina.

Rond 20.30 zijn we in het hotel. Mooi gezellig hotel en super vriendelijk. Locatie is op steenworp afstand van de Kriva ?uprija brug. (Cook bridge). En zo is het hotel ook genoemd. We eten en drinken nog wat om daarna te gaan slapen.

Vandaag staat de Stari Most op het programma.

Het is circa 200 meter van het hotel om de nieuwe oude brug te zien. De oude is helaas in de oorlog kapot geschoten. Het is even zoeken naar een goed punt om een foto te maken. Niet ver van de brug ligt ook een moskee, waarbij je goed zicht heb op de brug. Het voordeel is dat je ook de Minaret kan beklimmen en dat geeft je een mooi uitzicht over de brug maar ook een 360 view op de oude binnenstad van Mostar. We struinen de diverse straatjes door om via de andere brug terug te lopen naar de oude binnenstad. Nu met de zon in ons rug. Om de brug van de andere kant te fotograferen. De mooiere kant vind ik zelf.

Na het eten bezoeken we het museum van de herbouw van de brug, zeker de moeite waard. Ook bezoeken we de War photo exhibition aan de andere kant van de brug. Het blijft indrukwekkend wat hier gebeurd is in de oorlog. Wat goed is vastgelegd met indrukwekkende foto's. Ook dit is de moeite waard om te bezoeken.

We regelen ons programmaatje voor de volgende dag en dan is het tijd om te gaan borrelen. Aansluitend eten we een voortreffelijke forel in het hotel. Die onder houtskool vuur is klaar gemaakt. Met als toetje Bosnische cake en Bosnische koffie. (Heeft veel weg van turkse koffie).

Na het ontbijt start ons privé toertje door de omgeving van Mostar.

Onze eerste stop is Tekija Blagaj (dervish house). Tariqa is een stroming in de Islam die gebaseerd is op extra regels naast de standaard regels in de Islam met een spiritueel tintje.

In ieder geval het gebouw is prachtig op een mooie locatie gelegen. Het gebouw ligt onder een hoge kliff en naast een rivier. En dat levert mooie plaatjes op.

De volgende stop is het dorpje Po?itelj. Op de heenweg richting Mostar met de bus hadden we de toren wel zien liggen maar ons niet gerealiseerd dat onder de toren een liefelijk dorpje ligt, met smalle straatjes, kleine huisjes met grote poorten en grote stenen leidaken. Helaas zijn de torens gesloten om te bezoeken en hebben net wat tijd te kort om de vervallen toren te bezoeken. Het is in ieder geval een bezoek waard.

De laatste stop zijn de watervallen van Kravica. Een mooi natuurspectacel. Het is niet zo druk en kunnen rustig de fotootjes schieten die we willen.

Hierna rijden we terug naar Mostar. Onze chauffeur rijdt zo volgens de regels en rustig dat ik in slaap sukkel. Maar het is een prachtige omgeving waar we doorheen rijden. Met veel druiven velden.

We hebben een late lunch dicht bij de brug. Hierna lopen we richting het nieuwe centrum waar je nog steeds veel kapotte huizen ziet of vol met kogel of andere munitie inslagen.

We lopen weer richting het oude centrum en bij de Mostar Peace Bell Tower worden we aan gesproken of we de toren willen bezoeken om vanuit daar het uitzicht over de stad te zien. De toren 107 meter hoog, met een uitzichtpunt op 75 meter. Gelukkig gaat er een lift tot 45 meter. Hierna is het toch echt trappen lopen. Waarbij je de verschillende klokken passeert. Vijf oudjes uit 1927 en twee grote zware klokken uit 2015. Het uitzicht is mooi.

Na het eten doen we nog een rondje dorp, om als laatste een slaapmutsje te drinken in het hotel. Dan zit Mostar er weer op en gaan we op weg naar Split.

Ephesus

Ephesus

Na de schitterende natuur van Capadocië gaan we richting de historie van het romeinse rijk. Via een vlucht op Izmir en de lolale bus komen we aan in Selçuk. Een niet al te grootte stad maar dicht bij Ephese.

Op zoek naar een etensplaats lopen we door de stad. In de stad zijn nog de overblijfselen te vinden van de aquaduct (gerestaureerd en stuk opnieuw opgebouwd - de kolommen dan). Ook diverse ooievaars nesten zijn te vinden in de stad. Het is hier groener dan in Capadocië en je merkt dat het voorjaar is losgebarsten.

Vanuit Selçuk loop je zo richting Ephese. Ephese is provincie hoofdstad die in de 1ste eeuw zijn hoogtepunt bereikte in haar tijd. De stad telden toen naar schatting 200.000 inwoners.

Het is wat drukker met toeristen maar niet heel druk. Dit geeft zelfs de gelegenheid om foto's te maken zonder toeristen er op. De conditie van de gebouwen c.q. overblijfselen is bijzonder goed te noemen. Via volledige marmeren straat kom je uiteindelijk bij Celsusbibliotheek. Een echt hoogte punt en nog steeds behoorlijk indrukwekkend te noemen. Twee verdiepingen van elegante ionische en korintische zuilen, fijn uitgewerkte friezen boven de gevelopeningen, afgeronde en driehoekige frontons. In de nissen staan beelden die symboliseren fortuin, wijsheid, kennis en deugdzaamheid. Links van de bibliotheek ligt een overdekt complex. Je dient hier apart voor te betalen, en het is het waard. Via verhogingen loop je van het ene huis naar het andere. Verschillende soorten vloermozaiken die schoongemaakt en gerestaureerd zijn. Ook wand tekeningen zijn er te zien. Subtiele rustige tekeningen.

In het theater heb je een mooi uitzicht over de vroegere havenkom. De lijnen van de haven zijn nog altijd goed zichtbaar. Als je op de tribune zit in het theater kan je je zelf een voorstelling maken hoe druk het is geweest in de straat die in het verlengde van het theater loopt naar de haven. Links en rechts verkopers die zo goed als ze kunnen hen handelswaar willen verkopen. Veel plekken zijn nog verborgen onder de grond die wellicht in de toekomst wordt opgegraven.

In de buurt van Ephese ligt één van de klassieke zeven wereldwonderen. De tempel van godin Artemis. Gemaakt in de 6e eeuw v. Chr. In die tijd was het een gigantisch complex van 110 bij 55 meter en 20 meter hoog. Vandaag staat er nog een in elkaar gezette kolom met nog op verscheidende plaatsen funderingsresten en kolomstukjes. Het terrein zelf staat onderwater. Beetje jammer.

Aan de rand van de stad ligt de oude baizanthijnse kerk. Wat vandaag een moskee is geworden. Oude kolom en gewelf structuren zijn nog zichtbaar. Opvallend is dat de moskee heel rustig en sereen is. Strakke wanden zonder schilderingen of uittingen. Heel anders dan we later zouden gaan zien in Istanboel.

Capadocië

Capadocië

In de ochtend nog even aan het werk om daarna snel naar huis te gaan. En dan vakantie. Heerlijk. In de avond vliegen we eerst naar Istanbul om daarna met een binnenlandse vlucht in de vroege ochtend uren te landen op Nevsehir airport. Voor het mooie zijn de vluchten te kort om te slapen. Beetje dommelen en eventjes wegzakken blijft het bij. Van slapen komt er weinig van terecht.

Al snel hebben we onze busje gevonden en zijn rond half 9 bij het Panoramic Cave hotel. Gelegen op een mooie locatie met wijds uitzicht boven het stadje Goremë. Na een paar bakjes koffie en de tassen gestald te hebben in een kamer gaan we de omgeving verkennen. Eerst maar naar het uitzichtpunt. Waar we een mooi overzicht hebben hebben over de valeien en stadje.

Na het uitzichtpunt lopen we richting de Goremë open air museum. Hier zijn verschillende rotskerken te vinden uit de 10e en 11e eeuw. De een in betere staat dan de ander en de één heeft het vernielen beter overleefd. Veel gezichten en met name de ogen zijn beschadigd.

De Duistere kerk (Karanlik Kilise) is inderdaad een van de mooiste en best bewaard gebleven rots kerken. Het openlucht museum is de moeite waard om te bezoeken. Maar ook de dicht bij gelegen Tokali Kilise (Buckle church) die deels is gerestaureerd. Terug in ons hotel is het douchen en eten om daarna als een blok te slapen. Om weer vroeg op te staan. We hebben de ballonvaart met een dag vervroegd ivm het weer. Later bleek dit een goede zet geweest te zijn. Dank Titia. De ballonvaart is prachtig. Je hebt niet het gevoel dat je vliegt. Maar meer het gevoel dat iemand aan een film draait. Soms hang je even stil om daarna weer wat te zakken of te stijgen. Het uitzicht, ja dat is prachtig zeker met een opkomende zon in combinatie met het bijzondere landschap wat de elementen van het weer gecreeërd hebben in het landschap. Na anderhalf uur wordt de landing ingezet en landen rustig op de grond. Traditioneel krijgen we champagne en een certificaat.

We zijn nog mooi op tijd om aan te schuiven bij het ontbijt.

We willen de gaan wandelen door de verschillende kleuren valleien. Het eerste stukje willen we met de bus doen. Deze laat erg lang op zich wachten en pakken daarom de taxi en laten ons brengen naar het uitzichtpunt Aktepe hill (sunset hill) waar we de route beginnen. Het pad is goed met uitdagende stukken met wat klauterwerk. Elke vallei heeft zijn eigen bezondere kleurkenmerk. Zo is er diep rood, roze, geel en wit grijs te herkennen. Erosie (doordat het zo zacht gesteente is) heeft de rest gedaan. Mooie vormen met glooiende lijnen. Hier en daar zijn nog rotskerken te vinden. Eén hele mooie waar je mooie boog en toog constructie kan zien. Doordat deze kerk zo hoog ligt is er ook weinig vandalisme. Hoe lager je komt des te meer namen in de muren zijn gekrast. Na een volle dag in de valleien hebben gelopen, lopen we naar Çavusin waar we de taxi nemen richting hotel.

We hebben de groene toer geboekt. Die brengt ons met de bus naar de vallei van Ihlara en naar de ondergrondse stad (Derinkuyu) die we graag willen bezoeken. In de hoogtij dagen woonden er naar schatting 25.000 mensen onder de grond. Nauwe gangen met ruime ruimtes er achter. Het beveiliging mechaniek om de entree gangen af te sluiten is simpel slim. Ze hebben de gang nauwer gemaakt en kunnen dit daarachter (in een wat grotere ruimte) dan met een ronde steen de ingang blokkeren.

De kloof is anders dan we gezien hebben. Het gesteente is anders. Harder. Ook hier zijn diverse rotskerken te bezoeken.

Ook bij deze trip behoort het bezoek aan een notenzaak en een juwelier.

Dan gaat alweer de laatste dag in hier in het prachtige Capadocië. Ons hotel zet ons al aan het begin van de "love valey". Een mooie route die weer langs andere kleuren rotsen en feeënschoorstenen brengt. Het is genieten van de mooie omgeving.

We hebben het getroffen hier. Het hotel Panoramic Cave Hotel was erg vriendelijk en behulpzaam. En gaf ons goed advies wat wel en niet te doen. Mooie sfeer volle kamers tegen een goede prijs. Een aanrader.

Sierra maestra

Sierra Maestra & Baracoa

Het is een lange rit naar Sierra Maestra. Een hele dag zijn we onder weg om in de avond aan te komen in de bergen. Het hotel ligt gelegen aan het einde van de weg in een valleitje.

Het is een rustige omgeving in de natuur. Even relax en weg uit de drukte van de stad. Aan de muziek ont kom je niet. Bij aankomst staat er al een bandje te spelen met het liedje die je over hoort, en langzaam je neus uit komt.

In de ochtend maken we een wandeling in de omliggende omgeving. Kleine boederijtjes, met kleine koffie plantages en fruitbomen. In de middag krijgen we les van onze gids over de geschiedenis van Cuba. Van de overwinning op de Spanjaarden, Ché, opkomst van Fidel en de Socialistische revolutie. Abel (gids) kan het goed vertellen. Helaas moet ik af en toe erg veel moeite doen om wakker te blijven.

Daarna borrelen bij de galerijen op de trappen. Rum en cola hoe kan het ook anders.

Als kerstavond diner hebben we kalkoen in zijn geheel gebraad. Niet zo goed als thuis natuurlijk, maar voor mij is het jaren geleden dat ik met kerst kalkoen heb gehad. En voor even dwalen de gedachte terug naar vroeger waar we met kerst kalkoen aten om daarna ruw verstoort te worden om de salsa te doen. Ach waarom ook niet het is kerstavond!

Op naar de volgende stad...

In Baracoa zitten we voor een verandering in de stad. Helaas dan wel weer op een de enige heuvel in de stad. Het is een wat ruigere stad en wat onvriendelijker. Dat is jammer maar niks aan te doen.

Met een paar mensen hebben we besloten om de tafelberg van Cuba te gaan beklimmen. De "El Yunque" een klim van 8 km heen en terug.

Het heeft de laatste dagen wel wat geregend maar nu is het droog en de voorspelling zijn gunstig.

Helaas wordt ik waker door de regen. Ai dat is een tegenvallertje. De klim gaat wel door maar wordt modderig. Van die rode klei smeurie.

Na een kleine wandeling komen we aan bij de rivier. Er is geen brug te bekennen. De enige mogelijkheid is om hem wadend te door kruisen. Schoenen, sokken en broek uit en gaan met die banaan, in de hoop dat je blijft staat en niet onderuit gaat zodat alles nat wordt inclusief camera en al. Met wat instructies van de gids komen we door de stroomversnelling heen. Waarbij het diepste punt midden bovenbeen is. Tijdens de doorkruising valt er weer een buitje. Dat maakt het lastig om te zien waar je je voeten neer moet zetten.

Als we weer aangekleed gaan de hemelpoorten open en valt er een tropische stortbui. Onder het afdakje van een boer maar even schuilen. In zijn schuurtje krijgen we uitleg van de lokale gids over de diverse werktuigen die er staan. Klinkt mooier dan het is, het zijn er maar twee. Een suikerriet dorser en een kokosnoot kliever om de buitenste scheel van de kokosnoot te verwijderen.

Na een half uurtje begint het minder te regenen en we gaan weer op pad. Eerst lopen we door de cacaou bomen waarbij de vruchten verschillende kleuren hebben. Als ze geel zijn, zijn ze rijp en kunnen ze worden geoogst.

Het eerste stuk is prima te lopen. Wat drasserig en modderig, goed te doen. Het tweede stuk daarin tegen is stijl berg op en erg modderig. De berg op gaat prima. Uiteindelijk bereiken we de top van de tafelberg. In tegenstelling wat je zou verwachten is het geen plateau maar een richel. Het uitzicht is wijds en kunnen vanaf hier de zee en de uitmonding van diverse rivieren zien. Ver kunnen we niet. Op een kleine plek na, is het dicht begroeid.

De afdaling is veel zwaarder dan naar boven toe. Het is glibberen en glaberen, met grote afstappen die je moet maken. En de dikke plakken rode klein en het soppen maakt het er niet makkelijker op. Uit eindelijk bereiken we de middenstop. Hier heeft een boer zijn verse fruit uitgestald. Voor één CUC mag je zoveel eten als je wilt. De grapfruit is heerlijk. Niet zo zuur als in NL. Beetje zoet zuur en perfect sappig.

Helemaal beneden wacht ons nog een vers gemaakte warme chocolade melk, gemaakt van de lokale bonen.

In de avond eten we bij lokalen, die voor ons lokale gerechten hebben gemaakt en een op hout gebraden speenvarken. Wat wil een mens nog meer.....

Trinidad

Trinidad 21 & 22 dec

Trinidad, de stad die door Unesco in 1988 als World Heritage Site werd uitgeroepen. En terecht naar mijn mening. Een heerlijke stad om te vertoeven met glooiende straten met cobbled stenen.

Na de gebruikelijke korte stadstour gaan we naar de Casa Particulares, aan de rand van het centrum. We zitten allemaal redelijk dicht bij elkaar en hebben één huis als verzamelpunt en ontmoetingspunt.

Het gezin waar ik verblijf spreelt geen Engels. En ik geen spaans. Op de paar woorden die ik tot nu toe geleerd heb. Met handen en voeten probeer ik uit te leggen dat ik de was graag gedaan wil hebben. Helaas lukt het niet. Een hulplijn bied uitkomst. En snel is alles geregeld en geen probleem.

Ik heb me overlaten halen om danslessen te nemen in de salsa. Bij de dansschool aan gekomen, haak ik toch af. En besluit foto's te nemen en te filmen. Achteraf blij toe aangezien het een beetje een flop is.

's avonds nemen we plaats op de trappen bij Plaza Mayor om naar de muziek te luisteren en ons te goed te doen aan de Canchánchara, een cocktail van rum, honing, gecrushd ijs, lemon en spuitwater. Een aanrader!!

Er zijn genoeg activiteiten te doen in de omgeving. Ik ga naar Parque el Cubano in de buurt van de stad, een hike dat leidt naar de Javira Waterfall. Je kan bij de waterval zwemmen en ook onder of langs de waterval zwemmen om in een grot te komen waar je stalagnieten ziet en vleermuizen leven. Het water is van goede temperatuur.

In de middag is het Trinidad zelf doorkruisen. En de sfeer, met de mooie straatjes en gekleurde huizen in je op nemen. Een heerlijke stad.

In avond zijn we op het strand. Net op tijd om de zonsondergang van Cuba mee te maken. Over een paar dagen zitten we op de andere kant van het eiland en dan kunnen we het niet meer mee maken. Het is een mooie zonsondergang. En dat vinden de zandvlooien of kleine zwarte vliegjes ook die ons met horders te gelijk aanvallen.

De zee is heerlijk en geeft een lekkere verkoeling.

Het is alleen jammer dat er ook vlakbij het strand zee egels zitten. En één zee egel was niet zo blij dat zijn rust verstoord werd. En zette zijn stekels in beide voeten van iemand. En dat is pijnlijk. Zeker daarna, om de pijn te verlichten en de stekels door het lichaam op te laten lossen of uit te werken dienen ze gebroken te worden. Brrr. En onder tussen zagen de vliegjes / zandvlooien hun kans schoon om ons aan te vallen. Lekker onder de bulten dus.

De avond verder verliep goed. Leuk vuur op het strand, goed eten, muziek en voldoende drank.

Nog een afzakkertje halen op het plein en dan naar bed.