Sossusvlei en Boesman
Sossusvlei & Boesman
We rijden steeds dieper de woestijn in. Telkens veranderd het landschap, de vegatatie wordt steeds dunner en steeds meer zand of rotsachtig landschap ontstaat. Grote vlaktes met alleen kleine
rotsblokjes. Net of iemand het van boven heeft uitgestrooid. Na een tijdje draaien we de asfalt weg af en pakken het grindpad. Eerst gaat het goed, later wordt het steeds meer hobbeliger. Onderweg
merk je dat het steeds droger en droger wordt. Toch zien we struisvogels, spiesbokken, zebra's. Maar ook een stapel dode dieren van mislukte veeteeld, die compleet is weg of ingedroogd is.
Na een lange rit komen we aan bij de camp site of Sesriem, in de buurt van de Sossusvlei. Het is behoorlijk warm en de temperatuur tikt de 40 graden aan. Met het opzetten van de tent gutst het
onder de pet en op de rug. Als ons kampje gereed is rijden we met de bus nog naar de canyon toe. Onderin de canyon is het een heerlijke temperatuur. Na een stukje gewandeld te hebben komen we nog
wat kleine poeltjes tegen. Jaren en jaren hebben z'n werk gedaan om tot dit te komen. Soms zijn er door het water gangen ontstaan die het ene gedeelte met het andere gedeelte met elkaar verbinden.
Een uniek gezicht.
Terug op de camping is het verloren vocht aanvullen en eten.
Na een beroerde nacht door warmte, geluid, snurken en de draai niet kunnen vinden is het al vroeg op. Het enige voordeel is, is dat je in dit gebied van de sterrenhemel kan genieten. En dat is een
mooie compesatie.
Als het nog donker is kruipen we de tent uit, om bij het eerste schemer af te reizen naar de bekende duin 45, om daar de zons opkomst te zien.
Na een behoorlijke klim, waarbij je af en toe twee stappen vooruit één achteruit doet komen we aan op de rug van duin 45. De omgeving is werkelijk waar fantastisch. De rode kleur van de duinen, het
wittige van het uitgedroogde kalksteen, diverse kleuren, de dooie vergrijsde bomen met hun grillige takken en dan weer een groen boompje of struikje, in combinatie met de eerste zonnestralen die in
bundels de horizon inschieten maken het tot een ongelooflijk schouwspel. Van minuut tot minuut veranderen de kleuren combinaties van de natuur. Een verbluffend spectaculair schouwspel.
Na een tijdje genoten hebben dalen we af door direct naar beneden te lopen. Golfjes van zand ontstaat en stofwolkjes achter je, terwijl je schoenen vol lopen met zand.
Bij de truck staat het ontbijt al op ons te wachten. Een mooie verrassing zodat we langer kunnen genieten van deze bijzondere omgeving. Na het ontbijt rijden we een stukje verder om de "deathvlei"
en voor die dat wil "big daddy" te beklimmen.
Ik begin eerst met de kam van de duin van big Daddy en zie dan wel waar ik terecht kom. Elke paar minuten stijgt de temperatuur enkele tiende van graad. Het wordt steeds warmer en vermoeiender. In
het begin gaat het redelijk doordat het losse zand ingedrukt is door de voorgangers maar namater je hoger komt des te lastiger wordt het om door het losse zand naar boven te komen.
Het uitzicht op de omgeving en de deathvlei is een plaatje, de combinatie tussen de blauwe hemel, oranje- rode duinen en het wit-grijze opgedroogde bodem met de diep vergrijsde dode bomen maken het
tot een contrastvol plaatje. Een unieke locatie.
Terug bij de bus is het flesjes vullen en terug naar de campeerplek om de tenten af te breken en de rest van de spullen in te pakken. Via Solitaire rijden we richting Boesman. In Solitaire eten we
nog verse appeltaart om in de namiddag aan te komen bij Boesman. Boesman is een persoon en een begrip in de regio. Hij is de man die in dit woestijn gebied, een camping (met in de toekomst lodges)
is begonnen. Hij heeft de potentie en de mogelijkheden gezien van dit mooie stukje natuur. 'S nachts is de sterrenhemel fantastisch, en als je er niet van houdt dan kan je kijken naar de zebra die
komen drinken bij de waterpunt. En overdag is de omgeving schitterend. Alles is prachtig, maar het meest indrukwekkende is meneer Boesman zelf. Wat een persoon, wat een passie. Hier kwamen we pas
achter tijdens een ochtend toertje die door hem werd gedaan. Een ranke zuidafrikaanse man, bloot voets, vertelde over het leven in de woestijn en over de bosjesman. Eén van de eerste mensen op
aarde. Zich zelf geperfectioneerd om in het gebied te kunnen leven, trekkend achter de dieren aan.
De bosjesman leefde van de jacht en beheerste het spoorzoeken tot de finese. Mindels het lezen van de voetafdruk kon hij soortgenoten op sporen en ontmoeten. De bosjesman had een buik die hij kon
uitzetten, zodat die tot wel 10 kilo vers vlees kon eten. Hierna kon hij tot wel 4 dagen slapen. Door jacht op de bosjesman en fout politiek beleid is de bosjesman uitgestorven. Eerst werd er op
hun gejaagd en moesten ze het afleggen aan de geweren versus hun pijl en boog, later mochten ze leven in Etosha NP, maar toen ze werden erkend als mensen moesten ze het park uit en de kinderen naar
school. Waardoor kennis over het lezen van sporen en voeten verloren is gegaan.
Maar ook over het dierenleven in de woestijn weet hij veel te vertellen. Maar ook de gevolgen van klimaat verandering. Immers het begint iets vaker te regenen, met als gevolg dat er vegetatie
onstond. De wortels van de vegetatie zorgt ervoor dat de de bodem in elkaar klinkt waardoor de dieren die in het zand leven dood gaan doordat ze niet meer kunnen ademen. Het verlies van kleine
insecten heeft gevolgen voor de hele voedselketen. Elkaar opeten is de belangrijkste bron voor vocht in deze woestijn.
Het is een unieke delicate balans de woestijn. Wanneer zouden we eens leren om te luisteren naar personen als Boesman i.p.v. lobyisten? We hebben al te veel verneukt in de wereld met onze
palmplantage, bio massa verbranding etc. Met alle goede bedoelingen van dien, maar vergeten vaak te kijken waar het vandaan komt.
Met een lichte vertraging vertrekken we richting Swakopmund. Verder door de woestijn met de diverse landschappen. Ook zien we weer dieren in dit verlaten dorre gebied. Ik blijf me verbazen hoe deze
dieren kunnen overleven. In het laatste stuk zijn we alleen omgeven door zand. Pas nabij de kust zie je weer de mensen en het mensenlijk handelen. Swakopmund ligt aan de kust en de temperatuur is
dan ook een stuk lager dan de afgelopen dagen. Even afkoelen en het stof afspoelen.
Swakopmund
Swakopmund is een typisch klein duits plaatsje in het verkeerde land. Veel duits uitziende huizen met duits genoemde straatnamen. Al zegt men dat het druk is, wij vinden het wel meevallen. Het
hotel is prima en ook wel weer lekker om even goed het stof af te spoelen van de afgelopen dagen. Een gedeelte van de groep doet de township tour. Deze sla ik over en besteed de middag in relax
modes. Beetje koffiedrinken, was uitzoeken, relaxe douche etc.
'S avonds in een ander hotel gegeten, waar er live muziek was. Alle kerstnummers kwamen weer langs.
'S ochtends konden we uitslapen. Niet dat dat geheel lukte, maar was wel even lekker dat je geen wekker of bij het ochtend glore hoefde op te staan. In de ochtend door het stadje geslenterd om aan
het begin van de middag terug te keren voor de boottocht in walvisbaai. De tocht was prima. Veel zeehonden gezien en op het strand nog een aantal jakhalsen die op jacht waren naar kleine
zeehondjes. Op het water was het goed vertoeven. Helaas de mola mola vis niet gezien.
Luderitz
Luderitz, 24-25/12/18
Het is een mooie rit richting Luderitz. Af en toe val je in slaap in de bus en als je dan weer wakker wordt is het landschap weer veranderd. De rots achtige heuvels maken plaats voor grinderige
heuvels. Ook de kleine struikjes worden steeds minder. Het landschap wordt steeds meer opener en opener. Her en der zie je plukje verdroogd helm gras. Na maten de reis verder vorderd wind het
helmgras het. Het geeft een prachtig gezicht in combinatie met de zon, kleur zand, gras en de snelheid van de bus. Het geeft het effect van goud gele velden. Prachtig gezicht. Het effect wordt nog
eens verstrekt als we onderweg nog een groep wilde paarden tegen komen die opgaand langs het oude verlaten spoor lopen. Hun donkere vacht spiegelend in de lome warme middag zon met in de
achtergrond dan
Na een lange rit komen we aan in Luderitz. Luderitz is een dorpje aan de kust stammend uit de Duitse koloniale bezetting. Het dorpje heeft heel veel duitse invloeden. Zeker te zien aan de bauhaus
stijl van de gebouwen en de straatnaam bordjes. De omgeving maakt het dat je weet dat je niet in Duitsland bent.
Het is kerstavond en alles is dicht. We borrelen en eten in het hotel. Na het eten gaat een gedeelte van de groep naar de kerstmis en de andere groep blijft in het hotel. Ik sla de mis over omdat
ik vermoed dat ik er niet tussen tijds er uit kan glippen en blijf hangen aan de hotel bar. Met een groepje van 6 mannen plunderen we de bier voorraad. Tijdens de borrel had de manager al een
nieuwe voorraad gehaald. Met rond negen uur 's avonds is deze ook op. En gaan we over op andere merken.
Iets voor 10 komt de rest van de groep weer terug. We doen nog een gezamelijk drankje en dan sluit de bar.
Doordat alles vanwege de kerst gesloten is, is onze trip naar het Sperrgebiet geannuleerd. Het Sperrgebiet was vroeger twee diamant consessie locaties. In 2008 is het een nationaal park geworden
met een unieke biodiversiteit en vervallen gebouwen. Helaas is er geen mogelijkheid om dit te bezoeken. Uberhaupt zijn er geen mensen te zien op straat. Zo af en toe een verdwaalde toerist. In de
ochtend kan iedereen rustig aan doen. Aan het einde van de ochtend rijden we met de bus naar Diaz point. Onderweg zien we nog enkele flamingo's voordat we bij het uitzichtspunt zijn. Het
uitzichtspunt is niet meer dan een oude vuurtoren, wat huisjes en een wachters gebouw. Merendeel is verlaten.
De wind blaast met volle kracht, en je kan letterlijk in de wind hangen. Na een uurtje rond gelopen te hebben gaan we weer terug. We lunchen en blijven relax hangen in het Nest hotel.
Vanavond gaan we eten in het enige andere restaurantje dat er open is.
Kwart over zes zijn we er, het gaat allemaal niet zo snel. Het duurt even voordat het bestelde drankje komen en dat de bestelling wordt opgenomen. Na anderhalf uur kunnen we niet meer blijven
zitten en staat er een gedeelte buiten en zit de rest op een andere plaats. Erg gezellig dat wel. Inmiddels heeft onze reis begeleider Marion, gedeeltelijk de bar overgenomen, zodat er voldoende
spraakwater is. De stemmin zit er goed in en er wordt een hoop gelachen.
Na zo'n drie uur komen de eerste maaltijden uit de keuken. Soms een hoofdgerecht, soms krijg je het toetje eerst. Zo kan het zijn dat je eerst je brownie krijgt, dan de oesters, nog een toetje en
dan je hoofdgerecht. Ach het maakt allemaal niet zo veel meer uit. Het was een gezellige avond. En morgen hebben we weer een lange reisdag. Op naar Sesriem, naar de "zandbak" en één van de oudste
woestijnen van de wereld.
Oranje rivier & fish river canyon
Met de eerste ochtend zonnestralen zitten we aan het ontbijt. Vandaag hebben we een lange reisdag voor de boeg en steken we de grens met Namibië over. We hebben verschillende stops onderweg om even
de benen te streken. Het landschap wordt steeds dorrer en het aantal bomen neemt drastisch af. Het landschap is gewijzigd van bergen naar rotsachtige heuvels met lage struikjes.
Na de benodigde stempes en controles hebben we Zuid Afrika achter ons gelaten en komen we rond 4 uur aan op onze camping site in Namibië, waar we voor het eerst de tenten gaan opzetten. Op een mooi
stukje groen grasveld. En dan ontstaat er een probleem. We hebben te weinig tenten. Niet 1 maar 7 stuks. Oei. Gelukkig, na een tijdje heeft onze gids kunnen regelen dat we tenten kunnen lenen /
huren van de campeer site en we mogen ze ook meenemem op de reis. Naast ons staat een klein groepje Duitsers keurig in lijn opgestelde tenten. Bij ons is het een complete chaos. Ach het is maar
voor een nachtje.
De volgende morgen doen we nog een kano tocht over de oranje rivier. Het is heerlijk op de rivier. En je ziet direct waar water is, is er leven. Verschillende soorten aalscholvers, reigers (griks,
wit, bruin), wevers, verschillende ijsvogels, ibis etc. Het is rustig peddelen en genieten van de omgeving. Langs de kanten het groen en daarachter dorre heuvels met stenen in verschillende rode
tinten. Terug bij aankomst is het lunchen en dan de bus weer in na de volgende bestemming. Ongeveer 2,5 uur rijden. De omgeving wordt steeds dorrer. De heuvels nemen af en de vlaktes worden steeds
meer stenen velden. En ook minder struiken. Rond een uur of 4 zijn we op de camping. Dit keer geen groen gras maar stoffige aarde. Nadat alle tenten zijn opgezet, een cola'tje te hebben gedronken
gaan we naar de canyon toe met de bus voor zonsondergang. Het is behoorlijk warm nog. Tijdens de rit zien we (wilde) struisvogels, berg zebra, spiesbokken of Gemsbok en kleine impala's. Meestal
onder één van de weinige bomen die er zijn. Onvoorstelbaat dat ze in deze dorre leefgebied kunnen leven.
Als we bij het uitzichtpunt zijn is het nog steeds.warm. Gelukkig hebben ze bij het uitzichtspunt schaduw vlakken gemaakt. We zijn ruim op tijd voor de zonsondergang. De canyon is prachtig. Het is
een dubbele canyon, die miljoenen jaren geleden zijn gevormt door middel thectonische activiteiten en later erosie door regenwater. Dat kan je nu niet voor stellen.
Onder in de canyon liggen her en der wat poeltjes water. Je kan de canyon nu niet bezoeken omdat op de bodem van de canyon temperaturen in deze periode zijn gemeten van 50 graden en meer.
Het uitzicht is fenonimaal.
Nadat de zon achter de verre bergen is gezakt rijden we terug waar een echte ZA braai op ons te wachten staat.
Rond een uur of 11 's avonds heb ik het wel gezien en ga proberen te slapen. Nog steeds is het erg warm.
De volgende morgen maken we nog een kleine wandeling langs de canyon. In de canyon is er nog geen nevel en je hebt een prachtig en wijds uitzicht. Het is het vroege opstaan waard geweest.
Cederbergen
Na het ontbijt en als alle tassen zijn ingeladen is het tijd om te vertrekken. Het is ongeveer 4 uurtjes rijden naar Cederbergen. Al snel rijden we buiten de stadsgrenzen en komen we grote
fabrieksterreinen tegen met er aan vast geplakt of in de nabijheid de eerste townships. Een zee van golf platen daken en wanden.
Het land veranderd enigzins. Hier zijn nog steeds de uitlopers van de gebergte. Soms heb je wijds uitzicht over het gebied. Met her en der wat landerijen en het overige is een dor landschap met
lage struikjes in verschillende formaten en her en der een boom. Aan het begin van de middag arriveren we op onze locatie.we hebben een aantal "huisjes". En onze meereizende kok gaat voor ons
koken. Tafels en stoelen uitladen en deze worden neergezet rond en onder een grote boom. Het is inmiddels al behoorlijk warm geworden met een graadje van rond de 34 graden. Het is echt brandend
zonnetje. Tijd om de schaduw op te zoeken.
Na de lunch zijn we vrij. Iedereen zoekt de schaduw op en doet zijn dingetje. In de na middag is het borreltijd.
En dan is het wachtenop onze chef wat die gekookt heeft. Spaghettie dit keer.
Ook het ontbijt wordt door de chef gemaakt.
We doen een rustige wandeling en bekijken de rotstekeningen die lang geleden geleden zijn gemaakt door de bosjesmannen, de huidige San, rond 500 v. Chr. In de middag is het weer relaxen en klaar
maken voor morgen.
Kaapstad - 18/19-12-2018
In de vroege ochtend is de groep aan gekomen. Op het programma staat vandaag de tocht naar Kaap de Goede Hoop.
Met twee busjes gaan we op pad. Onderweg krijgen we uitleg over de omgeving. Het weer ziet iets tegen vandaag. De wolken hebben de overhand en hebben zelfs een licht buitje. Als eerste rijden we
naar de boot in Houtbaai. Met de boot gaan we naar Duiker island. Duiker island is niet meer dan een paar grote rostformaties in de zee. Op deze rotsen liggen een paar honderd zee leeuwen, hier
gaat het om. Aan boord hebben we een groep Aziaten. Als we dichter bij de zeeleeuwen komen duiken ze met z'n alle naar één kant en draaien de camera's over uren. Na een paar minuten draait de boot
en hebben wij de ook de mogenlijkheid. De zeeleuwen zijn zo vlug en soepel in het water. Dat je geluk moet hebben als je dit vastleggen op foto. Zeker als ze ook nog springen.
Terug in de busjes vervolgen we onze weg via Chapmans peak drive. Onderweg stoppen we nog een aantal keer en krijgen dan uitleg over de omgeving. En heel langzaam aan knapt het wat op en trekken de
wolken zich terug.
Halve wegen de rit heb je al uitzicht op de op de false bay en de zuidelijke Atlantise oceaan. We rijden verder naar het einde toe van de Kaapse schiereiland. Via een korte wandeling kom je uit bij
de vuurtoren, en daar heb je uitzicht op het laatste puntje van de uitstuping. Het uitzicht is mooi en geeft met de verschillende rotsformaties een mooi foto momentje. Inmiddels is het ook op
geklaard en met de heldere lucht en wat wolkjes maakt het plaatje compleet.
Hierna lopen we naar het toeristische bord van Kaap de goede hoop. Hier komen we onze Chinese vrienden weer tegen. Dus het duurt even voordat wij de gelegenheid krijgen om de foto's te maken. Hier
stappen we het busje weer in om naar Simon town te gaan waar we lunchen. Na de lunch is het een klein stukje rijden naar het strand waar de pinguins zitten. Via twee uitzichtpunten kan je de
kolonie bewonderen. Het blijven heerlijke beestjes om naar te kijken. Zo vliegens vlug in het water en dan het wagelen op het strand. Er zijn ook verschillende paartjes die innig verliefd op elkaar
zijn. Verschillende broedend op een ei en pinguins die bezig zijn met hun donspak te verliezen. Je kan er uren naar blijven kijken. Helaas zit dat er niet in en rijden we weer terug naar het hotel.
In het hotel heb we een korte brieving en ontmoeten we de kok al voor de rest van de reis. In de avond zijn we nog vrij en besluiten met een aantal dat we gaan eten in Waterfont op het terras van
QualFour.
De volgende morgen is het op tijd op om naar Robbeneiland te gaan. Robben eiland ligt zo'n 12 km uit de kust en was in de vroegere dagen in de VOC tijd al een gevangenis en een plaats voor mensen
die lepra hadden. Tegenwoordig is het een toeristische magneet geworden. Enigzins ook wel logisch. Bij het opstappunt van de boot zit ook een museum. Als je die wil bezoeken moet je eerder komen,
zodat je voldoende tijd hebt voordat je op de boot dient te gaan.
Al snel werden we de boot op gedirigeerd voor de overtocht naar Robbeneiland. Aangekomen bij het eiland staan er bussen klaar om je eerst het gedeelte van het eiland te laten zien. Zo rij je langs
het gevangeniskamp, postkantoor, huisjes van de bewakers etc. Ook zijn er nog wat resten van de WWII. Hier wordt niet specifiek op ingegaan.
Na de stop bij het uitzichtpunt op de tafelberg ga je dan richting de gevangenis waar o.a. Nelson Mandela heeft gezetten en vele andere. Je krijgt daar uitleg over het gevangeniswezen en hoe het er
in die dagen aan toe ging. En natuurlijk bezoek je ook de cel van Mandela. Even indrukwekkend zijn de persoonlijke verhalen die in diverse cellen zijn aangebracht.
Hierna is het weer richting de boot.
Eenmaal aan vaste land ga ik richting Zeitz Mocaa. Dat waren de oude graansilo's waarin nu een moderne kunst museum in is gevestigd. Het ontwerp is van de britse architect Thomas Heatherwick. En
deze heeft een prachtig staaltje architectuur uitgehaald. Het hele middengebied van de silo' is er uit gesloopt en gezaagd waardoor er een groot atrium ontstaat, diverse silo's ziin opengewerkt om
liften en een trap te herbergen. Door het betonnen casco zo te laten in samenwerking met zwart staal en aluminium krijg je een heel modern gebouw. Ook oude elementen zoals deuren en de stalen
trechters zijn nog aanwezig.
Hierna wandel ik richting het Nederlandse VOC fort die gemaakt is tussen 1666 en 1679 door commander Jan van Riebeeck. Later is het door de Britten overgenomen in de slag of Muizenberg. In het ford
zijn wat museumpjes te vinden, die schilderijen bevatten van de VOC tijd met uitzicht op de tafelberg. Tegenwoordig wordt het ford grotendeels omringd door hoogbouw. Terwijl vroeger dat de oceaan
was.
Na een uurtje heb ik het wel gezien en pak de een taxi terug naar het hotel. Even relax nog en dan begint morgen echt de reis en gaan we met de bus op stad richting Cederbergen.
Kaapstad 2 - 17/12/2018
Vlak bij het hotel waar ik verbleef zit ook een ParkInn by Raddison hotel. Niks is leuker, als je er één gemaakt hebt, om te kijken hoe het hier er uit ziet. Veel komt over een met elkaar. Mooie
rooftop bar, gezellig, en met een mooi uitzicht over de tafelberg. Helaas staat de zon net verkeerd om een mooie zonsondergang te zien. Dat zal nog wel komen deze vakantie. Beneden in het hotel bij
RGB gegeten. Heerlijk mals vlees.
Terug in het het hotel even goed gekeken waar ik nu echt zit. De wifi werkte dit keer ook mee, en blijkt dat ik helemaal nog niet zo slecht zit. Redelijk centraal ten opzichte van alle toeristiche
plekken. Morgen maar betijds op.
Op tijd op, snel alles in de tas gedaan en na ontbijt op pad voordat ik uit check uit dit hotel en verhuis naar een ander hotel.
Ik besluit naar Bo-kaap te gaan. Enerzijds vanwege de leuke gekleurde huisjes maar ook vanwege de apartheid in een klein museum. Het is niet ver van het hotel en al snel loop ik door diverse
winkelstraten die langzaam aan tot leven komt. Later bleek dat het een nationale feestdag is, officieel gisteren, maar toen was het zondag, en dan wordt het verplaatst naar maandag. Vandaar dat in
het zaken district nog steeds zo rustig was. Terug naar Bo-kaap. Het zijn oude kleine huisjes die opgeknapt zijn en geschilderd in frisse heldere kleuren. Doet een beetje denken aan de Caribien. De
historie van de wijk dateerd van lang geleden. Door de apartheid in het verleden (rond 1930 en tussen 1950 en 1970) werden alle gekleurde mensen uit Kaapstad verdreven. En naar de randen van de
stad gestuurd, en zo zijn deze "townships" ontstaan. Eerst heel primitief en later iets beter. In het kleine knusse museum van Bo-kaap kan je dit zien. Met foto's uit het verre verleden en de
uitleg. Zeker de moeite waard. En zeker een must see als je in de buurt bent. Het blijft natuurlijk een absurde situatie wat er in het verleden is gebeurd. En ik vraag me nu dan ook af, als ik het
tik, hoe heeft het kunnen gebeuren? Het heeft parallen met de Amerikaanse rassen discriminatie. Ook dat kan er bij niet in. Genoeg stof om over na te denken en loop langzaam terug richting
hotel.
Op naar Seapoint, aan de andere kant van Signall hill. Hier is het wat frisser, haha, er staat wat meer zee wind. Na de eigenaar gesproken te hebben van Bellevue manor probeer ik voor de middag een
paragliding tandum sprong te regelen. Dat lukt gelukkig.
Eerst maar eens kijken hoe het aan het strand is en even wat eten. Het is hier iets frisser dan aan de andere kant. Wat meer zee wind. Na de lunch terug na het hotel om te horen waar ik moet zijn.
Maar helaas, toen in Nieuw Zeeland ging het niet door en nu ook niet vanwege het weer. De wind is aan het draaien en met vlagen is er harde wind. Helaas helaas. Dan maar plan B, op naar de
tafelberg. Met Uber naar de kabelbaan gegaan. En dan naar boven. Als je op het plateau loopt heb je niet het idee dat je op zo'n hoogte loopt alleen als je natuurlijk over de rand kijkt.
Omgeving is mooi. Natuurlijk wordt dit deels veroorzaakt door het panoramische uitzichten met het zonnetje. Op zee ontstaat er mist die heel langzaam aan richting de kust komt. Soms overspoeld het
de kust en dan trekt het weer een beetje terug. Aan het einde van de middag, na de grote wandeling over het plateau, pak ik de kabelbaan weer naar beneden. Het is even wachten en in de zon is het
behoorlijk warm. In de gondel zie je dat de zee mist, de havens hebben bereikt. De toppen van de kranen komen nog net boven de mist uit.
Ik neem een taxi richting Signal Hill. Hier heb je een mooi uitzicht op de Tafelberg die uitgeroepen is tot 1 van de 7 nieuwe natuurwonderen. Persoonlijk vind ik dit iets te overdreven.
Dan begint de lange wandeling naar beneden. Eerst over de kam richting Lions head en daarna naar beneden. Aan het begin van de avond ben ik terug in de B&B. Er is alleen niemand. Het is
helemaal verlaten. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Maar ja. Even opfrissen en hapje eten. Vis voor vanavond. We zitten immers aan de kust.
Kaapstad
Nu dat het weer kouder wordt in Nederland en de feestdagen weer voor de deur staan, wordt het weer tijd om de warmte op te zoeken. Na veel in Azië geweest te zijn, ook mooi, is het weer eens tijd
om naar Afrika te gaan. Na Uganda en Madagascar is de keuze gevallen op Zuidelijk Afrika. Met de start in Kaapstad en dan naar boven richting Namibië met als eindpunt Victoria falls.
Met KLM vlieg ik richting Kaapstad. Met vertrektijd 10.15 is het toch nog vroeg op. Gelukkig gaat alles vlotjes op Schiphol en heb ruim de tijd om te ontbijten en te relaxen. Het boorden gaat ook
vlotjes al duurt het even voordat de 777-200er mag taxien, voor de vlucht van rond de 11 uur. Service aan boord is goed en relax. (Voor Niek en Fem, Marie Louise was op de vlucht). Om 22.28 uur,
lokale tijd, landen we in Kaapstad. Het lukt mij net om de groep van een ander vliegtuig voor te blijven om zo vlot door de doaune te gaan. Dan is het opzoek naar de man met het bordje.
Deze meneer stond helemaal aan het einde van de rij. Hij vertelde mij dat ik niet in mijn oorspronkelijke hotel zou slapen maar in een andere. Het is even schakelen op dat moment. Aangezien je toch
duf en moe bent na zo'n lange vlucht. Ik besluit het maar zo te laten en ik zie wel waar ik beland. Als ik gearriveerd ben is de omgeving uitgestorven en lastig te orienteren waar ik precies zit.
Gelukkig is er wifi (zwak) en kom ik er achter dat ik midden in het centrum zit, in het zaken district. Morgen met daglicht maar eens precies kijken.
Na een redelijke nachtrust, besluit ik mijn eigen programma om te gooien omdat ik morgen weer moet verkassen. Ik besluit naar het Waterfront te lopen om zo ook een beetje de stad te verkennen. Nog
steeds is het uitgestorven. Via wat kleine omwegen kom ik bij het waterfront. Grote shopping walhalla met wat toeristische trekpleisters. Via de oude graan silo's, die omgebouwd zijn tot een hotel
en een modern art museum. Erg mooi gedaan. Zo zie je maar weer dat van oude gebouwen ook nieuwe bestemmingen kunnen worden gemaakt i.p.v. te slopen. Modern art is niet zo mijn ding en loop toch
maar door. Via wat om zwervingen, (het is de dag van gebouwen aan de achterkant te zien ipv andersom, was instaat om elke keer de verkeerde straat te pakken) ga ik eerst naar de two oceans
aquarium. Niet al te groot, maar ook niet al te klein. Leuk opgezet en ook interactief.
Hierna na de Springbok Experience Rugby museum. Een walhalle als je rugby fan bent. Ook als je van sport houdt is het een aanrader. Heel interactief opgezet. Het verteld de geschiedenis van de
Springbokken. Ook de apartheid komt aan bod en natuurlijk alle hoogte punten. Wie kent de bekende film nu niet hierover. Met dit in je achterhoofd spelen ze hier goed op in en zelfs nu dragen ze
uit dat dit de verbindende factor is. Erg leuk. Had het niet verwacht. En je krijgt een gratis biertje bij een restaurant. Na wat heen en weer geloop had ik het gevonden.
Na de lunch langs de atlantische oceaan gelopen om daarna een middag biertje te nemen op het terras.
Hierna terug afgezakt naar het hotel.
