reisdag

Reisdag 30 juli 2012 Na de indruk wekkende tocht door de canyon hebben we de langste reisdag van de reis voor de boeg. Zo goed als de hele dag in de bus. Vertrek om half acht. Gelukkig nog een warme douche ondanks dat het op zonneboilers gaat. De een leest wat, slaapt of luisterd naar de ipod. En zo trekt wederom een wisseling van landschappen, flora en fauna langs ons heel. Ook de huizen wijzigen. Was het eerst alleen hutjes van riet of palmbladeren, langzaam aan komen ook de gemetselde muurtjes te voor schijn en gaat het van éénlaags naar twee laags. Ook het weer wordt anders. In Isalo was het zwaar bewolkt. Op de vlakte reden we in de mist. Maar toen we de hoog liggende vlakte verlieten en de bergen door kruisde trok het open en hebben we weer een krachtig zonnetje. Lunch hebben we in Ambalavoa. Waar we eerder hebben geslapen. We rijden dezelfde route als heen. En toch vallen er dan weer andere dingen op. We hebben nog een stop bij één van de vijf wijnhuizen van Madagascar. Na een korte uitleg mochten we proeven in een klein lokaaltje waar niet iedereen in paste. Eerste twee was een soort roze. Beide niet lekker. Derde was een rode wijn. Deze wad redelijk, maar niet krachtig van smaak. De vierde was rode wijn met perzik. Juist..... Limonade uit een pak en erg zoet. De vijfde was een snaps die net spiritus leek van smaak. Niet lekker dus. Helaas geen echt geslaagd wijnhuis. Voor de sugesties hebben we genoeg alternatieven, bijvoorbeeld met vanilie stokjes of lychees of een ander lokaal fruit of product. We komen richting ons eind bestemming voor vandaag steeds meer hele kleine steen fabriekjes tegen. Ouderwets liggen de stenen te drogen om daarna op gestappeld te worden tot kleine huisjes waaronder een hout vuur brand. Kan je je eigenlijk niet meer voorstellen dat het zo gaat. Even verder op zitten mensen van grote stenen kleine steentjes te hakken. Onvoorstelbaar. Op een gegeven moment, na de hoofdstad van de provincie te zijn gepasseerd, slaan we van de highway af en rijden we richting het regenwoud. Het wordt steeds groener en het aantal rijstvelden neemt behoorlijk toe. De zebu heeft plaats gemaakt voor de rijstvelden. We komen later aan dan gepland (dat is gewoon). En hebben besloten om vanavond de nachtwandeling te doen ipv morgen. Morgen kan je kiezen uit verschillende trekkings vandaar. We hebben een bed en breakfast hotel. Dus eerst maar eten bestellen en dan door na het hotel. Het hotel bestaat uit meerdere bungalowtjes met een ruime badkamer. Zeer ruim. En een eigen boiler. Jaja. Nu hopen dat hij het doet. Helaas even te weinig tijd om een douche te pakken. Om kwart voor zeven verzamelen. Ontbijt bestellen voor morgen ochtend, en je raad het al, we vertrekken te laat naar de nacht wandeling. Nacht wandeling was top. De kleine muislemur gezien met de grote ogen die oplichten als je met de zaklamp langs gaat. Helaas te verweg om een goede foto van te maken. Veel kamelion soorten gezien en kleine en grote kikkers. Mooie foto gemaakt van de kikker. Al met al zitten we pas om half negen aan het avond eten. En dat is knap lang vanaf half één. Iedereen ze eten op..... Dan de tent sluiten. Met de bus terug, ook al is het maar minder dan tien minuten lopen. Rond de klok van kwart over tien zijn we terug. Alles is dicht en gaat zijn eigen bungalowtje binnen. Dag verslag je uitwerken en zo maar eens kijken of er uit de boiler echt warm water uit komt. Het zal toch wel......

isalo tweede keer

Isalo n.p. 28-29 juli Half acht vertrek uit Ifaty. Het is niet de langste rit, maar wel één van de. Eerst gaan we het hobbelige zandsnelweg af om uit eindelijk de asfalt weg op te draaien. Naast het rijden hebben we maar een punt op het programma staan en dat is de zonsondergang bij de window of Isalo. We halen lunch in de supermarkt. Er is geen goede gelegenheid om te eten onderweg voor ons. De rit verloopt op zich prima. We krijgen wel met probleempjes te maken. Door het vele stof zit de radiateur vol met stof, waardoor de motor te warm wordt. De eerste keer was 5 km voor de lunchplek. Alarm ging af, rijden nog een stukje door, en dan stoppen we. Gids en chauffeur met assistent stappen uit. Druk overleg maar doen niks. Ze stappen in en gaan weer rijden met een behoorlijke irritante alarm. Gelukkig houdt het na een tijdje op. Lunchplek is bij een half vergane drive in aan de rand van een dorpje. We besluiten na het eten even richting het dorpje te lopen. Wij hun bekijken wat zij aan het doen waren en zij ons. We worden weer opgepikt door de bus. Oeps iets langer rond gelopen. En dan...... Op eens komt er een varken uit de berm zetten. Ontwijken heeft geen zin en pakken hem aan de zijkant. Varken scheeuwd het uit (duidelijk te horen in de bus), en glijdt over het asfalt om uiteindelijk op zijn pootjes in een greppel te belanden. We kunnen niet stoppen, anders krijgen we heibel zeker omdat we een bus met toeristen zijn en de waarde van het varken explosief zal stijgen. We hopen dan ook dat het goed is gekomen met het varken. In de middag hebben we nog een time out door de radiateur. En staan ergens stil op een weg. Gelukkig wel te genieten van de warme zon. Uit eindelijk komen we net op tijd aan bij de window. We zijn niet de enige en het is lastig om een goed plekje te vinden en er zijn wat wolkjes gekomen. Een perfecte zonsondergang zit er niet in. Die je uniek kan zien door de stenen window. Althans volgens de beschrijving. We slapen in het zelfde onderkomen als op de heen weg, maar we zitten dit keer met onze huisjes rond om het zwembad. I.p.v verspreid over het terrein. En warm water. Jippie. Geen fikse straal maar wel warm dat je wat moet bij mengen. Ze hebben hier ook meer andere lokale rum. De gids gaat even proeven welke het beste is. We besluiten voor de gember rum te gaan. Een mooie combinatie tussen de rum en gember. Om zes uur gaat de wekker. Half zeven ontbijt en half acht vertrek. We gaan vandaag naar het nationaal park van Isalo waar we de hele dag verblijven. We beginnen de tocht met een klimmetje naar boven tussen de rotsen door. Het uitzicht is fantastisch en weids. We krijgen uitleg over hoe mensen begraven worden en hoe dat dan gaat. De eerste echte stop is een poel waar gezwommen kan worden bij een watervalletje. Koud... Maar wel te doen als je door bent. Afdrogen en een beetje laten opwarmen door de zon. We lopen verder over een plateu achtige omgeving om uiteindelijk uit te komen bij het rand van het bos, om daar een barbeque lunch te nuttige. Bij de lunch plek zitten ooj ringstaart maki's en de bruine lemur en nog een andere. Ze zijn gewend aan mensen dat is wel te merken en eigenlijk ook wel weer jammer. Goed voor de close up. Toch vraag ik mij af wanneer mensen het gaan leren, om wilde dieren niet te voeren, niet te lokken en geen flits te gebruiken. Ook hier was een groep mensen (vermoedelijk oost europees) die de lemuren lokte met bananen schillen. En dan vreemd vinden dart die beestjes ook in de tas gaan zitten die erbij staat. Vreemd hé. Maar het kan nog erger. De groep ging eten op nog geen twee meter afstand waar ze de bananen schillen neergelegd hebben. En want doen de beestjes die springen op tafel. En dan met veel bombarie en met de handen weg jagen. Dat werkt zo niet. Na de lunch trekken we de canyon in. Door het water is het in één keer een stuk groener. We bezoeken de blue pool (ontdiepe poel met watervalletje) en de blackpool (diepe poel met watervalletje). En als laatste een hoge waterval. In de blackpool nog een baantje getrokken. Even een setje om te gaan nodig van Léon, en een tijdje nodig om door te komen. Dit is echt koud water, wat je eigenlijk niet zo snel zou verwachten. Brrrrrrrr. Maar toch blij dat ik het gedaan hebt. De tocht door de canyon gaat over rots partijen en langs het stroompje. Heerlijk om hier te lopen. We zien diverse dieren nog onderweg. We belanden uiteindelijk veel later bij de bus dan gepland. Iedereen is moe, maar voldaan na de tocht van circa 12km. Morgen een reisdag en gaan we richting het regenwoud.

ifaty

Ifaty. Aan het einde van de middag komen we aan bij het hotel. Het hotel ligt op een hoge duin waardoor je een schitterend uitzicht hebt over de het kanaal van Mozambique. Volgens het kaartje, maar volgens mij heet het anders. We blijven hier drie nachten, dus tijd voor de was. Gevraagd vooraf of je moet tellen, maar volgens de gids was dat niet nodig. Dus met een volle AH-tas naar de receptie. En ja hoor natuurlijk wel tellen. Nu ben ik niet zo iemand die zelfs de vuile was vouwd, ik ken ze die het wel doen. Ben meer het type ven vuil is vuil en zo snel mogelijk weer schoon terug graag. Dus bij de receptie tas omgekeerd en maar even uitgesorteerd. Ze zal wel gedacht hebben. Redelijk tot prima eten. Veel vis natuurlijk en dat is een welkome afwisseling voor de Zebu. Het gaat in buffet vorm en dat is altijd wat makkelijker. Al hebben ze wat moeite met de tijd. Elke avond zijn we minimaal een half uur later gaan eten. In verband met de harde wind, verplaatsen we de walvistour naar vrijdag. Donderdag. Eerst uitgeslapen, een poging tot, want doordat de we de laatste dagen elke keer bijtijds op zijn, gaat de natuurlijke wekker ook af. Na het ontbijt een strand wandeling gemaakt. Bij het vissersdorpje willen alle kinderen op de foto. Maar als we het dorpje voorbij zijn worden we met rust gelaten. Heerlijke temperatuur en zeer prima te doen. Mooie omgeving. Strand met duinen en een mooie zee. Er zijn maar een aantal toeristen in dit gebied wat het voordeel is om dat het vrij rustig is. Tegen de klok van twaalf besluiten we terug te lopen. Rond begin van de middag komen de vissers terug om direct hun vangsten te verkopen. Na dit allemaal aanschouwd te hebben, besluiten we maar het er van te nemen en op een houten strand bedje in de zon te gaan liggen. En natuurlijk een duik te nemen in de zee. Water is prima, maar de wind maakt het een beetje chill. Om vier uur hebben we nog een wandeling door het baobab park. Dit valt een beetje tegen aangezien we maar 1 gids hebben op achtien man. En iedereen wil dezelfde of net iets andere foto hebben. Ook hadden we dikkere bomen verwacht die we reeds al onderweg hadden gezien. Helaas net iets te laat voor de zonsondergang goed en naar wens vast te leggen. Morgen herkansing. Aan de borrel maar en met een lokaal rummetje. Rum die gewekt is met lychees. Erg lekker. En dit blijft een drankje die we vaker hier drinken. Vrijdag Vanochtend hebben we de walvistocht staan. Om acht uur zijn we bij de bootjes. Bij het eerste bootje worden we uitgestuurd. Oke. Ander bootje zitten we met twee mensen te veel. Al met al duurd het even voordat we vertrekken. Verwacht nu niet een boot met riante zit plaatsen of iets dergelijks. Nee. Het bootje doet mij denken aan ern potugees vissersbootje. Er staat nog wind en we moeten een rif over. Je kan het al raden.... Binnen de kotste keren waren we nat tot onze short. Over het rif, begon het spectakel. In de verte zagen we de eerste walvis uit het water komen. Een faschinerend en schitterend gezicht. Het zo lastig om het goed vast te leggen op een foto, maar ik had het voor geen goud willen missen. Een aantal springers, wuivers, spuiters en alles wat er tussen zit gezien. Super!!! Later kregen we te horen dat het lang geleden was dat ze zoveel walvissen tegelijkertijd hadden gezien. En een beetje mazzel is voor ons wel op zijn plek na de ervaring met de trein. Na de lunch in het hotel nog een keer bij de vissers gekeken hun vangst en besloten om plaats te nemen op het houten strandbed in afwachting van de ondergaande zon. Deze gaat vrij snel en ongeveer onder een hoek van tien graden onder. Helemaal gezetteld zaten we klaar. Maar met één ding hadden we geen rekening gehouden. Net voordat de zon helemaal onder was en de horizon diep rood begon te kleuren hadden we allemaal kinderen om ons en voorons staan. Die vonden het maar wat interessant waar wij mee bezig waren, telefoons, camera's en video camera's. Van het laatste moment van de zonsondergang is weinig terecht gekomen. Helaas. Dan maar een borreltje pakken. Dit is alweer de laatste avond in Ifaty. Van mij had het nog een dagje langer mogen duren.

isalo

Isalo n.p. 25 ste Redelijk geslapen. We zitten in een vrij groot complex buiten het dorp/stad. Ooit is het gebouwd voor de zonverduistering. Nu komen er vooral groepen. We gaan tegen achten al weer op weg naar Ifaty. Onderweg 's ochtends, bezoeken we nog een nationaal park. Hier hebben we de dansende lemur gezien. Helaas hebben we hem niet zijwaards dansend zien lopen. Had er nog wel langer willen blijven want er was genoeg te zien. Zeker bij de lemur. Maar helaas moeten we weer door. Op naar Ifaty, waar we voor de verandering een paar nachten zullen blijven. Eindelijk de kleren kunnen wassen. Voor het laatste stuk verlaten we de de highway 7 en slaan af op de highway number 9. Het verschil is erg groot. Na dagen over asfalt gereden te hebben, komen we nu eerst op een asfaltweg met heelveel gaten die overgaat in een hobelige zandweg. Het hotel zit buiten het dorp aan de kust. Dicht bij een klein vissersdorpje.

ambalavao

Ambalavao 24ste. In de ochtend bezoeken we een nationaal park onderweg. Hier zit een grote groep ringstaart maki's, zoals uit de film Madagascar. Eerst zitten ze op het land, maar al snel vluchten ze het bos in en wij er achteraan natuurlijk. We treffen ze weer bij de rots partijen waar ze uitgebreid in de zon gaan zitten. Schitterend. Gelukkig kunnen we het nu rustig aan doen en kunnen we de tijd nemen om er van te genieten. Het landschap is wederom veranderd. Het is behoorlijk dor en de temperatuur rond de 28 graden. Onderweg eten we bij een lokaal restaurant. Het oorspronkelijke restaurant is verplaatst maar waar heen is onbekend. Veel keus is er niet maar zins tijden hebben we binnen no time het eten op tafel staan. Rijst met zebu gehakt en een flintertje groente. Ook onderweg naar Isalo wisseld het landschap nog een aantal keer. Op een gegeven moment, na een klimmetje met de bus. Komen we aan op een plateau wat er veel weg heeft van Australische vlakte. Het golft meer. Hier liggen de graas velden van de zebu. Die we onderweg ook een aantal keer passeren.

Fianarantsoa

Fianarantsoa Na de gebroken ochtend, komen we al slapend aan bij het hotel. Iedereen is toe aan en douche of wat anders. We blijven maar 2 uurtjes en gaan dan door naar de volgende. Jammer, want het hotel heeft wi-fi. Snelle lauwe wisselende douche en vooral niet op bed gaan liggen. Anders ben ik bang dat ik voorlopig niet meer wakker wordt. De gore kleding zo snel mogelijk uit en in een aparte zak gestopt. Ben benieuwd of het uberhaupt nog schoon wordt. Op de kont van broek staat overdwars een afdruk van een spoorstaaf. We eten in de stad en gaan dan door naar een dorpje waar we gaan overnachten. We skippen de wijn proeverij. Deze doen we op de terug weg wel. Op weg valt iedereen weer in slaap. In Ambalavao wordt het niet laat.

manakara - dag 7

Dag 7 nog aan de kust. Vanochtend kunnen we uitslapen. We vertrekken pas half twee naar de volgende bestemming. Goed geslapen. Goed matras doet wonderen. Gelukkig de eigen klamboe bij me. De klamboe van het hotel kon niet dicht. En het stikte van de muggen op de kamer. Helaas was de douche nog niet veel beter. Iets warmer water dan gisteren. Helaas, niks aan te doen. Bij het ontbijt regend het. Tropisch buitje. Tegen een uur of tien is het weer droog en gaan Léon en ik richting de lokale markt. Geen grote markt, maar altijd grappig om te zien. Naast de gebruikelijke kleding, is er ook een behoorlijke groente aanbod. Vlees wordt ten toon gesteld op de gebruikelijke manier. Op grote betegelde betonnen banken. Af en toe de kop van het dier erbij. Prachtig. De kippen en eenden zijn gebuldeld en worden aan de poten vastgehouden, voor de verkoop. Na de luch in het hotel gaan we op weg. De weg naar Manakara gaat via de heuvels. Denk aan grootte molshopen bedekt met soort duingras en af en toe een waaierpalm. Ook de grond is overwegend rood en af en toe okergeel. Tegen een uur of half zes komen we aan bij het hotel. Prima hotel. Iedereen heeft roze gordijntjes en bloemstrikjes om de klamboe. Past prima bij de eigenaresse die ons met een volle gulle lach bediend en te woord staat. Niet dat het ik het kan volgen en zei mij, maar als ik een kip na doe (tok-tok) voor de sandwich van morgen ligt ze helemaal dubbel van het lachen. Een uiterst vriendelijk mens. Morgen moeten we erg vroeg op voor de trein. Kwart voor zes ontbijt en half zeven op het station. Als de trein gaat, want die is nog niet gearriveerd. Afwachten maar........

boot trip naar Mananjary

Dag 5 en 6 boot trip.

In de ochtend hebben we nog een behoorlijke bui. Maar gelukkig als we om 06:15 naar het restaurant lopen voor het ontbijt druppelde het nog een beetje. Onze grote bagage gaat via Tana naar onze volgende locatie.

Wij zitten de komende twee dagen op een boot. De boot is niet al te groot en we maken ons op voor een 9 uur durende trip. Gelukkig hebben we mooi weer en kunnen we relaxen op de punt en boven op het dak. Op het dak hebben ze strand stoelen geplaatst. Dat ziet er niet uit. Maar ja.... Zelf ben ik op de punt gaan zitten om de blue kingfisher en de zilverreiger vast te leggen.

Veel stops hebben we niet. Naast een paar plas pauzes, hebben we nog een dorpje en zijn we nog aan de kust geweest. Het 'kanaal' gaat grotendeels parallel aan de zee op. Het kanaal is meer een verbinding tussen de verschillende meren. Maar 1 keer had ik het gevoel dat we door een kanaal voerde. De rest was meer slingeren. Het is een lange hang dag. Ergens hebben we vertraging op gelopen, maar waar is voor ons een raadsel. We zouden voor donker bij onze onderkomen moeten zijn, maar uit eindelijk zijn we er rond de klok van acht en hebben we meer dan twaalf uur op de boot gezeten. En dat is een lange zit. Zeker toen het donker werd en we allemaal op de rij moesten gaan zitten. Onder komen is goed. Basic valt wel mee. Oke er is geen warm water maar de rest valt wel mee. S avonds aan een lokale mix gezeten van rum, koffie, suiker en melk. Een beetje apart maar smaakte prima. Om elf uur gaat het ligt uit dus kwart voor elf worden we gevraagd om de tent te verlaten. Prima. Alleen de Franse taal vraag ik mij af of ik dat uberhaupt ga snappen.

Het ontbijt is mura mura, langzaam langzaam. Kwart over zes zouden we moeten gaan eten maar het werd half zeven. Droog oud stokbrood met wat jam. Niet hoogstaand. Om zeven uur zitten we weer op de boot voor het volgende gedeelte. Gelukkig is het redelijk mooi weer. Iets meer bewolking en wat drukkender. Onderweg is ons het verhaal verteld over de eerste mensen die naar Madagascar kwamen. Het komt er op neer dat de eerste mensen vanuit mekka kwamen en de gebruiken en de rest in zeven dagen schepte. Soort van schepping verhaal. Maar het is een lang verhaal die verteld werd in het frans en daarna weer vertaald in het engels. En ach halverwege verloor ik de aandacht en zat ik een beetje te knikkenbollen.

Met de eerste mensen die naar Madagascar kwamen is onder de boot ook een olifant mee gekomen. Die olifant gaan we ook in het eerste dorpje bezoeken vandaag. Nu moet je niet denken dat het een olifant is van formaat. Nee, ongeveer 40 cm hoog bij een meter. Niet echt hoogstaand maar het maakt onderdeel uit van de gebruiken. Er zijn een aantal gebruiken. Roken s avonds op het water trekt geesten aan. Met je hoofd slapen richting het zuiden brengt ongeluk en wordt alleen maar gedaan door heksen. Het krijgen van een tweeling is ook niet goed. En werden achtergelaten in het bos. Tegenwoordig kan men er voor kiezen om ze te houden maar dan mogen ze veel al niet meer in het dorp leven. Elke jongen dient conform de legende besneden te worden. De besnijdenis vindt 1 keer in de zeven jaar plaats. Die dag is het dan verplicht om het dan te (laten) doen. Het heeft iets weg in mijn ogen van de islamitische godsdienst, maar men is hier in meerderheid christen.

Rond de middag hebben we een ander dorp bezocht. Een behoorlijk groot dorp. Vooral kinderen en vrouwen wilde op de foto. Bij het bezoek aan de andere dorpjes konden we ons vrijelijk bewegen. Hier was dat vrijwel onmogelijk. Alle kinderen kwamen op ons af om te vragen of wij een foto wilde maken van hun. Snel had iedereen een groep kinderen om zich heen staan. Foto maken en dan terug laten zien. Dol blij. Maar het zijn niet de fotos waar je zelf opzoek naar bent. En dan is het handig dat je een klein camaratje bij je hebt.

Dit is wel het armste dorp tot nu toe. Naast slechte kleding is ook met de gezondheids zorg niet best gesteld. Kinderen met een open hazelip, schurft achtige plekken, bolle buikjes etc. Dat maakt het wel vrang. Normaal gaat deze reis in omgekeerde richting. En dan zou ik met heel veel liefde mijn kleding achter willen laten. Rond de klok van vijf komen we aan in Mananjary en dit is voor ons het eindpunt van de boottrip over de Canal des Pangalanes. Even lopen en we zijn bij het hotel. Geen groot hotel, en we zijn de enige gasten. De gids had gezegd dat we hier warm water hebben. En het heeft geen zin om onder de douche te stappen als de meerderheid van de groep dat ook doet. Dus eerst maar een biertje gepakt samen met Léon. En eten besteld. Het duurt een tijdje om klaar te maken.

De douche was een behoorlijke tegen valler. Geen druk en niet warm en ook niet lauw, maar net van het koude af. De straal was te weinig om nat te worden. Het was even behelpen maar het ging. Om zeven weer present om te gaan eten. Wat te drinken genomen op het terras, het ging nog wel even duren. Mura mura. Om kwart voor acht konden we aan tafel dan. S avonds nog drie verjaardagen in 1 gevierd. Met een taart die boven verwachting ook nog prima smaakte. Koffie uit een espresso automaat toe ( niet de sterkte van espresso, maar vergelijk het maar met een iets flauwe bakje koffie in een espresso kopje. Kost minder dan een eurotje, dus ach). Verder op het tras zitten babbelen en de lokale biertjes uir proberen. Morgen kunnen we toch uitslapen.