Samen met Marion vertrekken we naar het vliegveld om de groep op te halen. Mooi op tijd staan we te wachten bij arrivals. Het vliegtuig land mooi op tijd en dan is het wachten op de groep. 1 voor 1 komen ze door de deur. Ook al sta ik met een bordje van Sawadee je pikt ze er zo uit. Helaas zijn er van 4 personen de koffers niet mee gekomen. En lopen we hierdoor wat vertraging op. Om 4 uur zijn we weer in het hotel en duik ik snel mijn bed in.

In de ochtend lopen we naar het plein om te pinnen, geld te wisselen en natuurlijk de kathedraal te zien. Hierna is het koffer in laden en gaan we op pad richting Samaipata. Al snel vallen de ogen dicht en als ik weer wakker wordt dan is het landschap veranderd in een heuvel / laag berg landschap, ipv een rommelige vlakte. Het is ook een stuk frisser geworden. En dat is te merken als we stoppen om drietal watervalletjes te bezoeken. Ook is het helaas helemaal dicht getrokken. In de begin van de avond arriveren we in Samaipata waar we hartelijk worden ontvangen in het Duits. Even schakelen. In deze regio komen veel duitsers en zitten duitse pensionadas. Het wordt geen latertje.
De volgende morgen ben ik op tijd wakker. Ontbijt is vanaf 8 uur en ik kom ook niet eerder naar binnen dan 8 uur wordt me in kort duits duidelijk gemaakt. Dus er zit niks anders op om te wachten op het bankje.

Rond de klok van 9 vertrekken we richting El Fuerte. In totaal hebben op deze heuvel top 5 verschillende groepen geleefd, waarvan de eerste 2000 BC en als laatste de spanjaarden. De bekenste groep zijn de Inca's geweest rond 1470 AD. Er zijn nog zichtbare kenmerken te zien. Zoals de slang en de jaguar, met verwijzingen naar de zon en de maan en moeder aarde. Ook de 7 trappen zijn redelijk herkenbaar.
Ongeveer 80% ligt nog onder de aarde of is nog niet ontdekt. Geld gebrek en expitise is het grootste probleem. Een mooi feitje was dat alle inca bouwwerken op 1 lijn met elkaar liggen.

We lunchen aan de rand van het plein en gaan daarna met 4x4 de andere kant op. Richting het oerbos van Amboro NP. Buiten het stadje liggen prachtige landhuizen. Kosten ongeveer 100.000 dollar en dan krijg je 1.000m2 grond erbij.
Een oerbos is te herkennen aan boomvarens en een soort boom taxus. We kregen uitleg over het ontstaan van deze oerbossen (waar nog maar een paar ter wereld over zijn o.a. hier en in nieuw zeeland). Gaat heel ver terug in de tijd. En hoe planten zich in de beginne vermeerderde middels sporen. Ook kregen we uitleg over verschillende medicinale bomen en planten
Elk met bijzondere eigenschap voor darm, hoofd, huid etc. Ook de geuren van bloemen en bladeren zijn bijzonder. Zo ruikt de ene blad naar boenwas en een andere weer naar citroen en een ander naar bitterkruid. We kunnen nog zoveel leren van de natuur.
Ook hier wordt het bos bedreigt. In de verte zien we een heuvel in brand staan. Meestal door onwetendheid van de mens. Die denkt aan snelle bemesting van de aarde.
Kan je het ze kwalijk nemen? Denk het niet. Wij zijn zelf ook geen haar beter als we kijken wat we in het verleden en nog steeds kappen. Voorlichting en hulp bij akkerbouw is de enige goede optie. En stoppen met het de duurzaam producten als soja en palmolie. Dat gezegd hebbende.

Morgen duiken we in de geschiedenis van Che.