Spitskoppe 30/31-12-2018

We pakken het schema weer op, en dat betekend dat het 07.00 uur ontbijten is en 08.00 uur weg. Na wat boodschapjes gedaan te hebben gaan we echt op weg richting Spitskoppe. We trekken verder naar boven langs de Skelleton kust. De naam komt voort uit de vele scheepswrakken die er zijn en de botten van dieren en mensen die aangespoeld zijn. De laatste stop, voordat we het binnnenland intrekken, is bij een pelsrobben kolonie. Al voor dat je bij de kolonie bent komt de geur je tegemoet. Een zeer aparte indringende geur. Helemaal als je bij de kolonie zelf bent aangekomen. Dan is het echt even wennen aan de geur. Maar de kolonie pelsrobben maakt veel goed. Er is een lage loopsteiger met aan weerszijde een hekje. Je loopt middel door de kolonie heen en zelfs over ze heen, doordat de pelsrobben schuilen tegen de zon onder de loopplanken. De hoeveelheid kleine pelsrobjes is gigantisch. Het is een kakofonie aan geluid. Moeders die schreeuwen naar hun kind, en kleintjes die blaten naar hun moeder. Dat je zo dicht bij deze robben zou kunnen komen had ik niet verwacht. Het is een grandioos spectakel. Ik had er uren kunnen blijven om te zien hoe de moeder haar kind zoogt, of naar het waterbrengt in haar bek om te zorgen dat haar kind afkoelt, hoe kleine en grotere robben aan land komen vanuit zee en hoe ze hun plekje verdedigen. Maar ja, we moeten ook weer verder.
We rijden het binnenland in. Dwars door de woestijn. De vegatatie is bijna nihil en het zijn grote vlaktes met alleen maar zand. Maar prachtige vergezichten met indrukwekkende wolkenpatronen die er echt uitspringen op de foto. Goed moment om even de oogjes dicht te doen.
Aan het einde van de middag komen we aan in Spitskoppe. Spitskoppe zijn een paar gebergtes die midden in de vlakke woestijn liggen. Spitskoppe heeft een hoogte van 1728 meter met een spitse top. Vandaar ook de naam. Het is inderdaad bijzonder om dit gebergte in de woestijn te zien. We zitten wat afgelegen tov alle voorzieningen, maar hebben een prima stek. De chef bereid voor ons een prima maaltijd, Boboti op chefs wijze. Nadat de zon onder is, komt er een fantastische sterrenhemel te voorschijn. Er is geen enkel licht of lichtvervuiling te zien. Behalve dan de vlammetjes en het gloeien van het hout en af en toe een zaklampje van een reisgenoot. De sterrenhemel is een prachtig gezicht in combinatie met aan de horizon de bliksem schichten van onweer. Al met al wordt het een latertje. Morgen gaan we naar Etosha N.P.