Luderitz, 24-25/12/18

Het is een mooie rit richting Luderitz. Af en toe val je in slaap in de bus en als je dan weer wakker wordt is het landschap weer veranderd. De rots achtige heuvels maken plaats voor grinderige heuvels. Ook de kleine struikjes worden steeds minder. Het landschap wordt steeds meer opener en opener. Her en der zie je plukje verdroogd helm gras. Na maten de reis verder vorderd wind het helmgras het. Het geeft een prachtig gezicht in combinatie met de zon, kleur zand, gras en de snelheid van de bus. Het geeft het effect van goud gele velden. Prachtig gezicht. Het effect wordt nog eens verstrekt als we onderweg nog een groep wilde paarden tegen komen die opgaand langs het oude verlaten spoor lopen. Hun donkere vacht spiegelend in de lome warme middag zon met in de achtergrond dan
Na een lange rit komen we aan in Luderitz. Luderitz is een dorpje aan de kust stammend uit de Duitse koloniale bezetting. Het dorpje heeft heel veel duitse invloeden. Zeker te zien aan de bauhaus stijl van de gebouwen en de straatnaam bordjes. De omgeving maakt het dat je weet dat je niet in Duitsland bent.
Het is kerstavond en alles is dicht. We borrelen en eten in het hotel. Na het eten gaat een gedeelte van de groep naar de kerstmis en de andere groep blijft in het hotel. Ik sla de mis over omdat ik vermoed dat ik er niet tussen tijds er uit kan glippen en blijf hangen aan de hotel bar. Met een groepje van 6 mannen plunderen we de bier voorraad. Tijdens de borrel had de manager al een nieuwe voorraad gehaald. Met rond negen uur 's avonds is deze ook op. En gaan we over op andere merken.
Iets voor 10 komt de rest van de groep weer terug. We doen nog een gezamelijk drankje en dan sluit de bar.

Doordat alles vanwege de kerst gesloten is, is onze trip naar het Sperrgebiet geannuleerd. Het Sperrgebiet was vroeger twee diamant consessie locaties. In 2008 is het een nationaal park geworden met een unieke biodiversiteit en vervallen gebouwen. Helaas is er geen mogelijkheid om dit te bezoeken. Uberhaupt zijn er geen mensen te zien op straat. Zo af en toe een verdwaalde toerist. In de ochtend kan iedereen rustig aan doen. Aan het einde van de ochtend rijden we met de bus naar Diaz point. Onderweg zien we nog enkele flamingo's voordat we bij het uitzichtspunt zijn. Het uitzichtspunt is niet meer dan een oude vuurtoren, wat huisjes en een wachters gebouw. Merendeel is verlaten.
De wind blaast met volle kracht, en je kan letterlijk in de wind hangen. Na een uurtje rond gelopen te hebben gaan we weer terug. We lunchen en blijven relax hangen in het Nest hotel.
Vanavond gaan we eten in het enige andere restaurantje dat er open is.
Kwart over zes zijn we er, het gaat allemaal niet zo snel. Het duurt even voordat het bestelde drankje komen en dat de bestelling wordt opgenomen. Na anderhalf uur kunnen we niet meer blijven zitten en staat er een gedeelte buiten en zit de rest op een andere plaats. Erg gezellig dat wel. Inmiddels heeft onze reis begeleider Marion, gedeeltelijk de bar overgenomen, zodat er voldoende spraakwater is. De stemmin zit er goed in en er wordt een hoop gelachen.
Na zo'n drie uur komen de eerste maaltijden uit de keuken. Soms een hoofdgerecht, soms krijg je het toetje eerst. Zo kan het zijn dat je eerst je brownie krijgt, dan de oesters, nog een toetje en dan je hoofdgerecht. Ach het maakt allemaal niet zo veel meer uit. Het was een gezellige avond. En morgen hebben we weer een lange reisdag. Op naar Sesriem, naar de "zandbak" en één van de oudste woestijnen van de wereld.