We hebben een overnachting stop in Malang. We komen in het begin van de avond aan bij het hotel, na een lange rit. De korte nacht maakt het er niet beter op. Het is een mooi hotel. Een oud kantoor gebouw wat omgebouwd is tot hotel. Met daarboven op een rooftopbar, wat een mooi uitzicht geeft over de stad en de vlakbij gelegen rangeerterrein van de spoorwegen.
Het is genieten in de rooftopbar met het mooie uitzicht en de zwoele avond wind.

We vertrekken om 8 uur richting de Bromo. We bezoeken nog de sloppenwijken van Malang, welke kleurrijk versierd zijn en de luxe buurt met in koloniale grote woningen. We lopen nog langs de vogel en dierenmarkt. Niet mijn ding. En drinken nog koffie bij toko Oen. Het is een mooie dag, alleen als we richting de vulkanische bergen rijden trekt het dicht. Niet lang daarna vallen de eerste regen druppels. Al slingerend gaan we met het busje omhoog. Door de wolken heen. Het is niet druk op de weg dus we gaan redelijk vlot omhoog.
Net voordat we het Bromo vulkaangebied in gaan ligt ons hotel. We zitten nu tussen twee wolken pakketten in, en het regenen is gestopt.
Na de lunch gaan we op pad. Bromo, de vulkaanzandrivier is compleet in wolken gehuld. Maar het begint zich langzaam aan op te lossen. En stukje bij beetje ontsluierd moeder Natuur haar schoonheid. Op een paar lokale, ons groepje en nog een paar toeristen is alles wat er in deze wijdse omgeving loopt. Als eerste komt mount Batok langzaam uit de wolken eerst de voet van deze oude vulkaan, en de wolken kruipen steeds hoger. Uit eindelijk komt ook de bromo uit de wolken. Even even later breekt het zowaar open. Wat een landschap. Her en daar wat gras maar voor de rest zwart (zand) gruis. Alle geluiden zijn gedempt vergelijkbaar met sneeuw. Ook het geluid, als je een vulkanische rots gooit, geeft een heel apart geluid. Net of dat je op een plaat loopt met daaronder lucht. Zeer bijzonder. We lopen langs de tempel en lopen het pad naar boven toe. Op naar de trappen. Na ongeveer 250 treden kom je aan bij de krater rand. Wat een uitzicht wat een geweld kan moeder aarde ontwikkelen. Nog steeds komen er dampen uit de krater. Een constante geluid komt eruit. De hoeveelheid damp wisseld. De wind draait en krijgen een kleine glimp van de vermoedelijke bodem. We zien hier kleine pluimpjes uit ontstaan.
Helaas komen de wolken langzaam aan weer terug drijven. Een zonsondergang zit er niet in, helaas.
Langzaam aan dalen weer af, vinden onze gids weer en lopen terug over de vlakte.
Net nadat het donker is zijn we bij het hotel. Douchen, eten en op tijd naar bed. Morgen begint de ochtend er vroeg.

Om half drie gaat de wekker. Het is sterk afgekoeld en zeker na een korte nachtrust is het moeilijk op staan. Gelukkig is het helder met in de verte wat bewolking. Om drie uur zitten we in de jeep op weg naar king kong. De ene hoogste stop plaats. De hoogste is afgesloten in verband met onderhoud.
Helaas zitten we in de verkeerde jeep en moeten weer terug. Al reeds een stroom van Toyota jeeps passeren ons. Na de wissel zijn we ook op weg. Over de zandvlakte richting de andere krater kant. In één stroom aan jeeps de rand op. Na iets meer dan een half uur zijn we er. Op het uitzichtpunt zijn we niet de enige en het is al behoorlijk druk. Toch weten we nog een plekje te vinden aan de rand. En dan is het wachten tot dat de zon zich wil laten zien. De gids verzorgd ons van koffie en gebakken banaan en dat gaat er wel in op dit vroege tijdstip. De wind is aan het draaien en dat geeft een bijzonder effect op de wolken die boven de zandvlakte hangen. Deze verplaatsen zich en losse deels op waarbij het groen en zwart licht zichtbaar worden in de eerste ochtend licht stralen.
Steeds lichter wordt het, en uiteindelijk is er de eerste tekenen van de zon. De wind trekt iets aan en de eerste wolken proberen over de vulkaan rand heen te komen. Het is een waar kleuren spektakel met een mooi contrast met de wolken.
In de verte komt de eerste grote wolken ons kant op drijven. Als de wolken er bijna zijn schieten we de laatste foto's en lopen terug naar de jeep. We zijn één van de laatste die het uitzicht platvorm verlaten. We staan dan al snel in de file van Toyota jeeps die naar beneden gaan. We bezoeken nog een ander uitzichtpunt. Hier is het erg rustig. De lokale verzamelen de stoeltjes en hun verkoopwaar om naar beneden te gaan. Spits tijd is voorbij. Na nog een aantal foto genomen te hebben verlaten wij ook de heuvel. De file is inmiddels opgelost. We stoppen nog bij de tempel en besluiten lopend terug naar het hotel te gaan. Nog even genieten van de prachtige omgeving.

Bij hotel nuttigen we het ontbijt, en hebben nog even tijd om te douchen voordat we weer naar de volgende bestemming gaan richting Bali.