Opgelicht in het theehuis - dag 2- aangepast.

Ivm de naderende 70 jarige herdenking van de tweede wereld oorlog passen we de plannen een beetje aan. We pakken de metro richting het plein van de hemelse vrede, om het masoleum van Mao te gaan bezoeken. Dat is het doel.

De metro uit zie we gelijk dat al een groot gebied afgezet is met hekken. En dat het plein afgegrendeld is. Een bezoekje aan Mao zit er dan ook niet in. We proberen om zo dicht mogelijk om bij het plein of de ingang van de verbodenstad te komen. Linksom stranden we al vrij vroeg. Dan maar weer terug. Op de terug weg lopen we nog een rondje door de hutons. Een opgeknapt gedeelte en een gedeelte waarbij de stroomkabels als gevallen spaghetie loopt.

Aan de rechterkant van het plein hebben we meer succes. Wel even door de beveiliging heen, vriendelijk lachen en knikken naar de dames achter de scanner en zij giechelend als kleine kinderen terug.

Op het plein zelf komen we niet. We krijgen wel een goede indruk hoe het plein is opgetuigd voor de grote happening. Helaas is de verboden stad ook afgesloten. Wellicht is de achteringang open en besluiten langs de verboden stad op te lopen via één van de straten.

Ook de achteringang zit op slot. Dan maar naar het park die daar achterligt. Het Jîngshãn park. Op de top van de heuvel heb je een mooi uitzicht over de stad zelf, in verschillende windrichtingen. Zeker de moeite waard. Je krijgt ook een goed beeld van de verbodenstad hoe inmens dit is. Nadat we ons entree ticket gekocht hebben voor 2 yuan p.p., en wat te drinken, gaan we naar binnen. We hebben trek en zien wat tafels en stoelen staan. Waar andere mensen ook zitten te eten. We bestellen noedels bij één van de ramen. We werden aangesproken door twee dames. Dit is op zich niet zo vreemd. Je wordt hier wel vaker aangesproken. Soms in het chinees en soms in het Engels. Ze willen vaak dan hun Engels oefenen. Zo ook toen we langs het plein liepen van de Hemelse Vrede. Hier werden we aangesproken door twee jongens. Die het wat vreemd vonden dat we niet voor de tv gingen zitten als de herdenking was. We kregen langzaam aan het gevoel dat het wel een hele moeilijke opgave wordt om bij de herdenking aanwezig te zijn.

Terug naar de dames. Gewoon vriendelijk waren ze. Of we wel echt wel noodles wilden het was zozo. En ze wist wel een beter tentje. Dat was niet nodig, noodles kunnen we prima van leven. Ze vroegen aan ons of we bezwaar hadden of ze er bij kwamen zitten. Zo hoffelijk als we zijn, hebben we daar geen bezwaar tegen. En zo kwamen ze erbij zitten. Zij waren net klaar met eten en wij begonnen net. Prima bakje noodles. Achteraf (heb je niet zo veel aan) hielden ze het gesprek goed op gang. Af en toe een complimentje, voetbal, wat is je naam en wat voor werk doe je, koningshuis. Allemaal vrij onschuldig zou je zeggen. Na het eten vroegen ze of we mee een biertje gingen drinken voordat we naar boven zouden lopen. Voor bier vonden we het wat te vroeg, maar koffie is prima. Zo gezegd zo gedaan.

Zo zijn we in het theehuisje beland. Tijdens de koffie, start in traditioneel geklede dame met wat thee te zetten. Iets meer dan met een thee zakje wapperen. Zo verschijnt er ook twee schaaltjes met koekjes die hun langste tijd wel gehad hebben. De thee gaat in kleine schaaltjes. Met twee of drie kleine slokjes heb je het leeg of één normale slok. Gebombadeerd door ons tot vingerhoedjes thee.

Inmiddels hebben we onze koffie alle drie op. En de vingerhoedjes worden elke keer vol geschonken. Die wij dan weer opdrinken. Doordat we dorst hebben gaat het ook weer ongemerkt verder eveneens de gesprekken.

Ik ben er wel klaar mee met die thee en stop ermee. Ik wil weer oppad. Ik wil het uitzicht zien. (Natuurlijk hadden we alle drie een gevoel van er klopt iets niet, maar ook weer niet zo sterk en hebben dit ook niet tegen elkaar uitgesproken). Uiteindelijk willen we opstappen. En dan komt de aap uit de mouw. Een rekening van 890 yuan omgerekend 123 euro. Rekening klopt precies. Niks tegen in te brengen. Thee die in dit soort thee huizen geschonken wordt is van prima kwaliteit tot zeer exclusief en kan vergeleken worden met champagne of dure wijnen (bleek achteraf). Ze hebben het prima gespeeld. Oké het is balen maar ook een belangrijke les geleerd. Het is er eentje voor opgelicht in het buitenland van SBS6. We betalen de rekening en nemen vriendelijk afscheid. Ja we zijn gepakt, in de val gelopen. Achteraf staat het ook in de boekjes en zijn we nog behoorlijk goed weg gekomen. Het bedrag had nog velen malen hoger kunnen liggen. Tot enkele duizenden. yuan' s. En moet toe geven dat ze het goed gedaan hebben.

Mopperend lopen we de berg op. Echt genieten van het mooie uitzicht zit er even niet in. En kost moeite om je gedachten naar wat anders te zetten.

We gaan richting de drum- en bell tower. Naar de hutong bij Qiánhãi lake. Hie reserveren na wat zwervingen onze trip naar de muur over een aantal dagen. Bij de tourist information center.

En langzaam aan komt het zonnetje door. De omgeving langs het water is één grote neon muziek spectakel. Leuk om er lang te lopen en verder houdt het op. We eten net buiten de wijk. Veel goed koper en sneller. Met de metro zakken we weer af naar huis. Een behoorlijke loopdag. Morgen naar het park toe.

Tot morgen.