Kisoro - Dian Fossey

Na de spectaculaire ontmoeting met de berggorilla's zaken we vanuit de bergen af naar Kisoro om even af te kicken.

We overnachten hier voor drie dagen in "the travellers rest hotel" wat nog steeds de atmosfeer heeft van de coloniale style en met de zelfde teug de sfeer van de gorilla woman uit ademd van Dian Fossey. De vrouw die zich inzette voor het behoud van de gorilla's in de zestigge jaren. En die traveller rest hotel gebruikte als haar uitvalsbasis voor de benodigde papierwerk, om bij te komen en om mensen te ontmoeten. Zittend in de tuin, onder het genot van een sprankelend sappie met een witte kraag dwalen ons gedachte hier ook naar af. En vragen ons af hoe het in die tijd voor haar geweest is. Het uitzicht vanuit de tuin is op de drie vulkaan gebergtes.

Muhavura volcano (4127 mtr) en betekend de gids, Gahinga volcano (3474 mtr) betekend een kleine stapel stenen en de drie pieken Sabinyo volcano (3669 mtr) betekend de tandenloze oude man. Overal waar je kijkt zie je de gevolgen van deze vulkanen. Twee, gelegen in Rwanda, zijn nog steeds actief. Dit is onze plek voor de komende dagen. Na een middag in de tuin gerelaxd te hebben is het weer tijd om wat actiefs te gaan doen. Mijn bedoeling was om de middelste vulkaan te gaan beklimmen. Daar ligt een moerasgebied boven op de vulkaan en je kan dan even border wippen met Rwanda. Maar het weer is te onstabiel en er wordt veel wind verwacht. Dat laat ik toch maar schieten. Ik kies er voor om de golden monkeys te gaan bezoeken. Deze komen hier en op een plek in Rwanda alleen voor. Ze leven in het bamboe. Zo gaat iedereen vandaag zijn eigen gang.

Helaas vroeg op. De conditie van de weg was vorig jaar heel slecht. En dat is dan hier dan ook heel slecht. Maar gelukkig is de weg opgeknapt en met drie kwartier ben ik er. Te vroeg. En ik ben tot nu toe de enige. Om half negen gaan we dan op pad. Twee spotters zijn dan al reeds op pad om de golden monkeys te zoeken.

Ik ben de enige die gaat, - dood zonde want het is een prachtig gebied en veel mensen zijn van de uitgaven van ons afhankelijk. Het was ons al eerder opgevallen maar hier zie je echt de gevolgen van de ebola (die is er niet is in Oeganda) en wellicht de anti homowet. - ik krijg dan ook een heel gevolg mee. Een bewaker met ak47, een gids, een gids in opleiding, de vrouw van de gids en een porter. De porter, drager, is niet om dat ik te lui ben om mijn eigen rugzak te dragen. Maar je helpt zo'n iemand om zijn studie of in levensonderhoud te voorzien. Minimum is 15 dollar. Max is er niet. En zo doe je dan weer iemand een groot plezier.

Het is een matige klim. In het begin is het pad niet al te best. De buffels die er lopen hebben het paadje ook uit gekozen voor het pad naar boven. Of zou het andersom zijn.

In het verleden rukte de landbouw steeds verderop. Het oerbos is toen ook gekapt. Sinds enige jaren is het beschermd natuurgebied en je ziet de natuur zich herstellen. Na een tijdje bereiken we de rand van het oerbos. Een gedeelte moeten we doorsteken om te komen bij het bamboe bos. Het bamboe bos is heel dicht en er valt nauwelijks zonlicht op de grond. Je merkt dat zelf ook. De temperatuur neemt direcht met enkele graden af. De monkeys zijn nog niet gespot. Na even gewacht te hebben gaan we toch weer op pad anders koelen we te veel af. Na een minuut of 12 gelopen te hebben hoor ik geritsel in de toppen van de bamboe. En ja hoor daar is de eerste. Deze aapjes wegen 4 tot 6 kilo en bewegen zich sierlijk over de bamboe topjes heen. Geweldig om te zien hoe ze dit acrobatisch doen en af en toe balancerend om een paar bamboe blaadjes te eten. Ze komen heel dichtbij.

Na een wat opener plek te zijn gegaan komt de hele groep over en langs ons heen. Prachtig om dit te mogen mee te maken.

Ook hier geldt dat je uur mag blijven.

In de verte komt een hele dreigende lucht aan. Als dat maar geen onweer met een tropische bui wordt. Daar zit ik niet op te wachten. De wind neemt ook toe en het worst steeds donkerder.

De gids heeft het ook gezien en in vol mars tempo gaan we de berg af. Het blijft droog gelukkig en uiteindelijk lost de zware bewolking op en breekt het zonnentje weer door.

Een mooie dag en een unieke ervaring met de golden monkeys. Terug in de tuin laat ik mijn gedachte afdwalen naar Dian Fossey met haar Berggorilla's en ik met de golden monkeys, waarbij de kleur van hun vacht in het zonlicht weg heeft van een diepe oranje gouden kleur van een ondergaande zon. Die ook nu er nog lustig op mijn bolletje schijnt.

Proost Dian Fossey.