Kithulgala & Nuware Eliya We rijden naar één van de natste gebieden van Sri Lanka. Kithulga. Dit dorpje aan de rivier Kelani is gebruikt voor de film Bridge over the River Kwai. Simpele lodge maar de ligging is schitterend met uitzicht op de rivier. We maken een wandeling in de omgeving door diverse kleine dorpjes. Hier maken we kennis met de thee. Een zak van 30 kilo brengt ongeveer 1800 rupe is ongeveer 7-8 euro. Afhankelijk van het weer kunnen de toppen van de thee plant eens in de zeven dagen geplukt worden. Verder verbouwens ze wortels, cacava, soort van bonen, pinda's etc. Leuk gebied met heel weinig toeristen. Heen staken we de rivier over per hangbrug terug doen we het per kano waar we met zevenen inkunnen. De kano zelf is maar een voet breedt het is even passen en meten maar lukt. In het midden merk je pas hoe sterk de stroming is. Als we aan de overkant zijn duiken we met de meeste de rivier in. Langs de zijkanten is de temperatuur lekker, richting het midden is er een koude stroming. Na wat gedold te hebben met elkaar en de gebruikelijke foto shoots hebben we een relaxe middag en lummele wat rond en vooral genieten van de omgeving. De volgende dag trekken we verder de bergen in. De omgeving veranderd weer van een sub tropisch bos naar meer open structuur met voornamelijk thee plantages. We rijden nu echt het thee gebied in. Sri Lanka is op dit moment nog verantwoordelijk voor 19% van de thee wereldexport. En dat zie je. De plukkers zijn voornamelijk Tamil, niet uit het noorden maar meer vanuit India. Deze vrouwen dienen minimaal 17 kilo per dag te plukken. En verdienen ongeveer 3000 rupie per maand en hiervan zal ongetwijfeld nog de kosten van de woning etc afgaan. De woningen zijn van de thee plantage houders. De laatste jaren zijn de arbeidsomstandigheden voor de plukkers wel verbeter. Even later komen we aan bij de fabriek. Hier krijgen we uitleg over het productie proces hoe de thee, en de verschillende soorten, thee wordt gemaakt. In wezen een heel simpel proces. Het is het terug drogen van de toppen. En daarna goed filteren c.q. scheiden. Waarbij alles wat naast de machines op de grond valt keurig wordt op geveegd tot de laatste kruimel aan toe en weer op de band wordt gegooid. Om zo in ons theezakje te belanden. Haha. Richting het einde van de middag komen we aan in Nuwara Eliya. Little England genaamd. Hier is de Engelse overheersing nog zichtbaar. Door het koelere klimaat hier hebben de engelse lange tijd gezeten. Het postkantoor met haar rozebakstenen verschillende huizen en het grand hotel (goed onderhouden). Het hotel ligt op de heuvel dus we rijden met de toek toek naar beneden om naar de bazaar te gaan. Allemaal namaak spul. Het blijft leuk om een praatje aan te knopen en wat te onderhandelen. Om hierna te beladen in de lokale pub. Spot goedkoop bier. Toch een beetje op tijd naar bed aangezien we om 4:45 worden verwacht om naar Horton Plains National Park. In het diepe donker vertrek we voor de hike. Tegen zonsopkomst stoppen we in één van de vele haarspeldbochten. We treffen het met het weer en krijgen een mooie zonsopkomst te zien. Dat beloofd wat. We zijn als één van de eerste in het park en zien langs de weg de herten rustig grazen tussen het ochtend dauw. Horton plains is weer een hele andere omgeving en je kan het beste met de Schotse hooglanden vergelijken. Het kan hier net zo spoken als in schotland. Maar niet vandaag. Op wat sluierbewolking na hebben we de zon vol op. En al snel loopt bijna iedereen in zijn korte broek en tshirt. Zowel little end als world's end geven een spectaculaar uitzicht over de omgeving. Waarbij het dal op 1,5km diepte ligt. Je moet geen hoogte vrees hebben. Via een mooi pad met wat klimmetjes en dalingen erin komen we aan bij Baker falls. Via een stijle afdeling komen we onder aan bij de waterval. Ja het is zeker de moeite waard om dit te doen. Een uniek foto momentje. Een mooie hike van 9,5km. Na even wat opgefrist te hebben in het hotel, brengen we een bezoekje aan de Victoria stadspark. Een mooi onderhouden park. Terwijl wij lopen te keuvelen over de name van de diverse plantjes worden we aangeschoten door een medewerker die daar werkt. En verteld in een grappig nederlands accent hoe de plantjes heten. En al snel worden we door hem het hele park rond gelijd om alle nederlandse zomer goed te zien die wij weer kennen van de intratuin. Zeg maar 1 grote intratuin. Allemaal wat groter natuurlijk en wat andere lokale planten. Zo hebben we geroken aan een bloem die naar banaan rook maar ook naar kokosnoot. En hij maar trots vertellen prachtig. Bij het uitlopen van het park komen we de rest van de groep weer tegen en lopen naar het statige Grand Hotel toe om hier een high tea te doen. In mijn geval geen thee maar koffie. Prachtig gebouw met alle grandeur en luxe nog. Nog even langs een andere locale pub om daarna met de toek toek naar boven te gaan richting hotel. Om het niet te laat te maken en wat slaap in te halen. Ook bij mij begint het vroege opstaan zich af te tekenen. Of is het late naar bed gaan de oorzaak......... In ieder geval ik kan terug kijken op een mooie dag.