Aqaba en Eilat

Morgen is even wat langer geworden. Een week geleden alweer thuis gekomen, na een fantastische reis door Jordanië. Met een geweldige gids, Talal Edris, die veel wist over de geschiedenis en over het land zelf.

Terug naar de laatste dag:
We hebben een semi vrije dag vandaag. We vertrekken pas laat vanavond naar het vliegveld van Amman en er is geen vast programma. Je kan naar een privé strand. Maar de hitte gistermiddag gevoeld te hebben, besluiten we met z'n vijven wat anders te doen. En zo doet iedereen waar hij zelf zin in heeft.

's ochtend rustig Aqaba doorgelopen en gekeken of we met een bootje naar Eilat kunnen gaan. Gisteren toen we in de boot stapte voor de snorkel/zon tour lag er een andere boot waar mensen met paspoort en een hoop bagage op stapte. Maar helaas, er blijkt geen boot naar Israël te gaan. Waarschijnlijk was gisteren de boot die naar Egypte ging. Dat ligt ook niet zover hier vandaan. Interessant, maar dat gaan we toch niet doen.
Inmiddels zijn er wat meer winkeltjes open en het is heerlijk struinen tussen de diverse prulletjes.

Na op het terras gezeten te hebben met een colaatje en een Turkse koffie, gaan we terug naar het hotel. Het is niet geheel zeker tot hoe laat we op ons kamer kunnen blijven, dus spullen om sjouwen.

We hadden al eerder het idee, al was het vaak een beetje voor de gekkigheid, om naar Israël of Syrië te gaan. Maar tot nu toe hadden we geen mogelijkheid. Maar nu wel. Waarom??? Nieuwsgierigheid, en omdat het kan.
Na even een discussie gehad te hebben met een semi taxi chauffeur, wij op weg in twee taxi's naar de grens. En daar sta je dan, bij de grens.
Eerst de formaliteiten afhandelen aan de Jordanese kant. Hokjes aflopen, betalen, stempelen en door. Stukje niemandsland oversteken met aan weerszijde mijnenvelden (gezellig), en dan kom je bij de eerste post. Paspoort laten zien, formuliertje erin, even wachten, want je wordt aangekondigd en door naar de volgende post. Volledige check krijg je. En door naar de vogelde hokje. Moet zeggen dat mijn paspoort nog nooit zo grondig is doorgenomen. Stempels op een apart blaadje en door.
Bij de laatste post, voordat je het land werkelijk binnenkomt, wordt alles nog eens een keer doorgenomen. Bij deze post staan ook de mensen die je wel eens ziet in films. Grote geweren, stoere zonnebril op, met donkere glazen of spiegelende glazen in goed zitten stoer uitziende vrije tijdskleding.
We werden alle hartelijks ontvangen, dat wel. Taxi werd gebeld voor je, als je dat wilde, en wij op naar Eilat centrum. Nog geen tien minuten met de taxi. Maar het is een compleet andere wereld. Degelijke taxi's, gordel om. En opeens veel meer reclame. En dan op zoek naar een pin automaat. Dat werd een lastige. Zelfs in de Mall hadden ze geen pin die ons kaart accepteerde.
Maar op de boulevard konden we geld wisselen in een automaat. Op naar het eten. En konden we over de rode zee Aqaba zien. Compleet westers in ene keer. Muziek, kleding, reclame (bier, geld, amerika) etc. Eilat is gewoon een vakantie oord, wat net zo goed aan de middellandse zee had kunnen liggen.

Na een puur gelopen en gegeten te hebben, terug naar de grens. Dat was zo gepiept eigenlijk. Hokjes aflopen, betalen (oei daar hadden we niet op gerekend circa € 20,- p.p.) en weer stempels zetten. De man aan de kant van Israël zou wel gedacht hebben, gekke Nederlanders die voor een paar uur de grens over gaan. Ruim op tijd terug in het hotel.

In het begin van de avond met z'n allen koffie of thee gedronken met een waterpijp erbij voor die gene die het wilde. Moet zeggen, deze was een stuk beter en wat sterker dan in Wadi-rum.

Heerlijk op straat voor een habbekrats gegeten en dan terug naar het hotel. Omkleden tas, ompakken en dichtritsen en dan op weg naar het vliegveld. Vier uurtjes rijden. Maar keurig om twee uur, half drie in de ochtend op het vliegveld van Amman, om via Rome weer te landen op Schiphol.

Het zit er weer op. Eerste keer Midden Oosten, en zekers Petra behoort met recht tot één van de zeven Wereld wonderen.