Op weg naar de hoofdstad Antananarivo.

Het is wel vreemd, om wakker te worden en dan te bedenken dat de vakantie eigenlijk over is, en dat je vanavond laat 'gedropt' wordt op het vliegveld.

's ochtends toch maar voor de zekerheid de rugzak zover ingepakt, zodat ik vrij simpel hem kan inchecken zonder nog spullen te moeten herverdelen. De bedoeling is dat we rond 17:00 uur in het hotel zijn, zodat we rustig kunnen eten en ons kunnen opfrissen voor dat we naar het vliegveld gaan. Maar je weet het nooit.......

Om 08:15 vertrek uit Ambositra. Op de planning, naast de gebruikelijke toilet stops, hebben we nog diverse stops bij diverse shops, lunch en nog een verrassing.

De eerste stop was een fotomomentje, bij een kapot geschoten brug. Deze brug was kapot geschoten tijdens de laatste staatsgreep nog niet zo lang geleden. In de bus kregen we uitleg over hoe nu de verhouding is (politiek). Kort samen gevat. Het land wordt niet bestuurd en alles gaat nog trager dan voorheen. Gezondheidszorg en onderwijs is in verval gekomen.Volgend jaar in mei verkiezingen.

Volgende stop was bij een klein voor dorpje. Hier konden we goed zien hoehet land bewerkt werden hoe de rijst gepland wordt. Tuurlijk leveren de kinderen mooiefoto momentjes op. En iemand had nog ballonnen bij zich die we daar uitgedeeld hebben.

Aan het einde van de ochtend bereiken we Antsirabe. Als eerste bezoeken we een edelsteenshop. Zeer enthousiast worden we ontvangen. Krijgen uitleg over de stenen van Madagscar en kunnen de shop bezoeken. Mooi spul, maar een beetje te duur.

Weer in de bus en op naar het volgende. We bezoeken eenfamilie bedrijfje die uit blik fietsen, bussen, autotjes en vliegtuigjes maakt. Hij laat ons zien hoe zo'n fietje gemaakt wordt.Knap. kan niet anders zeggen, en inventief met de spullen. Banden zijn bijvoorbeeld van een infuusslang, spaken van vislijn, stukje remkabel hier, blik daar en dan is hij zo goed als af. Ik kan hethem niet nadoen, en het ziet er ook nog een goed uit.

We rijden doornaar onze lunch plek, waar we traditie getrouw eerst het eten bestellen om daarna een stadwandeling te doen.

In Antsirabe zit ook de bier fabriek van THB (Three Horse Beer), zo dat de verrassing zijn?

We lopen naar verschillendemonumenten en krijgen daarbij uitleg van onze gids en lopen zo terug naar onze lunch restaurant.En ja..... het restaurant heeft wi-fi. Nog nooit zo rustig geweest aan tafel.(bijna) iedereen zit naast te eten met zijn telefoon te spelen.

En dan de verrassing..... het is nietde bierfabriek, maar het bijwonen van een herbegravenis, die altijd in de winter plaats vind.Eens in de vijfof zeven jaarworden de overleden voorouders uit het graf gehaald en opnieuw in doeken gewikkeld. Dit is ook het moment om 'nieuwe' overledenen bij te zetten in het familie graf.
De herbegrafenis zou net buiten de stad plaats vinden. We rijden de stad uit tot zover we met de bus kunnen komen. Het is nu niet vermeer zegt de andere gids (die de herbegravenis plekken uitzoekt en toestemming vraagt), na de bocht kan je het zienliggen. Inmiddels waren we al een kwartier aan het lopen. En ja hoor na de bocht zagen we het liggen. Nu denk je dat je er dan zo bent....... Maar dan heb je het mis.Ja kan het zien liggen alleen in de verte. We moesten dus nog een behoorlijk stuk lopen.Tussen de3 en 8 kilometer. Over heuvelig terrein.

Uiteindelijk zijn we daargekomen, en eigenlijk precies op tijd. Ze waren net begonnen met het ontgraven van de ingang van de tombe. Rondom de tombe werd er behoorlijk muziek gemaakt, gedanst en gedronken.(meeste drank en eten vindt plaats op dag 1 van deze tweedaagse gebeurtenis,je kan dan niet weigeren, en wij waren er dag twee dus alles viel wel mee).

Het is een bezondere aangelegenheid om het mee te mogen maken, zeker als toerist dat je er nog foto's en zo dicht op mocht. Ik voelde mij vereerd en kreeg diep respect hoe ze met hun overledenen omgaan. We hebben de lichamen er uit zien halen, die ze op rieten doeken boven hun hoofden de tombe uitdraagde. Toen alle lichamen eruit waren (die eruit moesten), kregen we zelfs de gelegenheid om de tombe te bezoeken. Ze stelde dit zelfs op prijs. Dat had ik nooit verwacht of meegemaakt. Terwijl er nog lichamen in de tombe aanwezig waren!
Helaas was het daarna tijd om te gaan en konden we de wandeling terug zetten naar de bus.

De bus had geprobeerd intussen verder te komen, maar dat was niet geheel goed gegaan, met als gevolg dat we een lekke band hadden. Ze hadden hem al gewisseld maar hierdoor hadden we geen reserveband meer. En onderweg........ is het niet te verkrijgen. Dus werden wij weer afgezet bij het restaurant zodat zij een nieuwe band konden scoren. Intussen liepen we al behoorlijk achter op schema, en 17:00 uur in Tana, dat konden we vergeten.

Na drie kwartier waren we weer op weg, en we hadden nog meer dan honderd kilometer te gaan. Uiteindelijk arriveren we rond 20:00 uur in het hotel. Ieder heeft een eigen kamer gelukkig zodat we snel onder de douche kunnen springen en daarna tas afgeven en eten.

Terwijl de andere shoestring groep richting het vliegveld gaat, gaan wij aan tafel. Gelukkig is het een buffet en het staat al klaar. Rond negen uur vertrekken wij ook richting het vliegveld en dan zit definitief de reis er op.....