Ambrositra (stad van de gecastreerde - dat betekend het) 1 + 2 augustus.

We verlaten het regenwoud en gaan richting Tana. Het einde komt in zicht. We vertrekken een dikke kwartier te laat. De receptie had de rekeningen nog niet klaar. Iedereen in de rij en één afrekenen. 'S avonds gaven we het ontbijt al door per kamernummer. Niet dat het veel uitmaakte want 's ochtends deden we het nog een keer.

We stoppen nog even bij de plek waar we de nachtwandeling hebben gedaan, om te kijken of we de kamelions kunnen ontdekken die we s nachts gezien hadden. Wel geteld 1. Een kleine bruine die opweg was naar beneden via zijn tak. Toen hij ons in de gaten had, draaide hij/zij zich om en ging weer naar boven. Alleen het gaat niet zo snel. Voor ons voldoende gelegenheid om een fototje te maken. In de bus vertelde de gids dat we 11 van de 21 lemuren/indri gezien hadden. Had nog graag de ai-ai willen zien, maar zelfs de gids heeft hem nog nooit in het wild gezien. Mooie score dat wel.

We maken nu geen kans meer op echte wildlife en stappen over op een stukje cultuur. Onderweg maken we nog een stop bij een dorpje. In het dorpje zitten veel smidse. Leuk omdat te zien.

Ook bezoeken we nog een huisje van binnen. Beneden is de opslag en dieren verblijfplaats. Boven een aparte slaapkamer voor het gehele gezin en daarnaast de keuken met leefruimte. Ongeveer totaal 6x3 meter. Een paar gaten in het dak. Want binnen wordt gekookt op houtskool. Het is er dan ook pik zwart van binnen. En even later lopen we allemaal een beetje te kuchen. De rook houdt de muggen weg. Dat wil ik best geloven. Als mug zou ik dat ook niet willen. Dit is één van de redenen dat de leeftijd zo laag ligt. Gemiddeld genomen worden ze op het platteland niet ouder dan 40 tot 50 jaar. In de stad (grote) ligt het hoger. We geven de, voor ons, overtollige kleding aan de dorps oudste. In de hoop dat hij het eerlijk verdeeld en goed te recht komt. Dat laatste is wel zeker.

We hebben een lokale lunch onderweg met muziek. Lokaal eten en floklore muziek. Klinkt vrij aardig. Eten prima, maar veel te veel. En dat is een beetje pijnlijk als we naar de bus lopen en slecht ondervoede kinderen zien bij de bus. Wetende wat je hebt laten staan. Al hebben we onze best gedaan om het op te krijgen maar ze bleven aan sjouwen.

Het landschap wijzigt ook. Met name de kleur van de aarde. We hebben het dieprode gezien, maar dat heeft nu plaats gemaakt voor goudkleurige zandkleur. En dat zie je ook weer terug in de huisjes. We hebben (meeste) een bungalow met een boiler. Warm water dus.

We hebben het programma omgegooid. Geen lange wandeling van 7 km heen en dan weer terug. Eerst bezoeken we een echte lokale markt die 20 min. Rijden vanaf Ambrositra ligt. Als vanouds alles te koop. Ook alle soorten pillen die je in NL op alleen op recept kan krijgen. Veel gedroogde vis, konijnen, kippen en eenden. Heerlijk om rond te lopen. We rijden terug naar de stad en bezoeken daar een houtsnijwerk fabriekje. Hier staat de plaats om bekend. We krijgen een uitleg over het figuurzagen en hij doet het ook voor. Machine is zelf gemaakt van hout en wat ijzer. Om de op en neegaande manier te maken is er gebruik gemaakt van een veer uit een boxspring matras. Als zaagje wordt er gebruik gemaakt van de staaldraad wat in de buitenband van autoband zit. Binnen 5 minuten heeft hij een hartje gemaakt vanuit twee soorten hout die perfect in elkaar passen. Knap vakmanschap. We lopen richting de lunchplek en zien daar de huizen (nieuw) in oude stijl. Lijkt veel op het houtsnijwerk wat ik gezien heb in Bhaktapur in Nepal. Alleen daar is het nog fijner en detail uitgewerkt. In de middag struinen we het stadje door en proberen we te slagen voor de souvenirs. Hele leuke stoel gezien, zeker niet duur maar hoe krijg je het mee? In de tas past het niet. Uiteindelijk voor wat anders gegaan.

Op de terugweg nog wat gedronken en zakken rustig af naar ons hotel. Morgen zakken we verder af richting Tana en het vliegveld. En dan zit de reis er bijna op.