Sucre
Sucre 5/9 - 7/9
Na aankomst in Sucre is het even relax. Even de gebruikelijke dingetjes doen. Even internetten (geen super verbinding), was bij elkaar zoeken en een lange douche nemen.
In de avond gaan we met een aantal heerlijk eten in de buurt van het plan. Heerlijke Argentijnse steak met een gewelidige Boliviaanse rode wijn(Malbec). Een halve fles maar, aangezien we al een
beetje op hoogte zijn en we minder mogen drinken. Haha.
Na het ontbijt staat als eerste de citytour op het programma. Als eerste gaan we naar het Recoleta klooster. Gelegen boven de stad. Vanaf het plein heb je een mooi uitzicht over de stad. Het hart
van de stad is gelegen in een kleine dal en vanuit hier is er verder gebouwd in alle windstreken en tegen en over de naast gelegen heuvels. Hoe meer je buiten de randen komt, hoe meer on afgewerkte
huizen in rode baksteen, en huizen in aanbouw ziet.
Het klooster is nog in gebruik door 8 paters. Het klooster stamt uit 1601 en is gesticht door de Franciscane order. Het klooster kent verschillende kleine binnentuinen waar aan de verblijven maar
ook een oude gevangenis lag.
In het klooster zit ook een museum. Er zitten mooie en bijzondere stukken bij. Zoals een groot schilderij van de slachting van de pelgrims in Nagasaki in 1595. Het museum is niet in al te beste
staat evenals de conservering van diverse gewaden. Ten opzichte van de schilderijen in Europa wordt Jezus hier met al zijn verwondingen, lasten en bloed afgebeeld. Een bijzonder beeld. Een
werkelijk spectakel is het houtsnijwerk boven achterin de kerk. Elk stuk is uniek en prachtig gemaakt met fijne details.
Hierna gaan we door, via het plein, naar het textiel / weverrij museum. Onze gids is erg lang van stof, zijn engels is prima, maar het nadoen van David A. begint een beetje te irreteren. De stukken
zijn prachtig. Mooi geweven in een mooi patroon. Ieder gebied met zijn eigen kenmerken. Daarna rustig op een bankje gezeten in het zonnetje tot dat de rest klaar was met de bezichtiging.
Via het plein lopen we terug naar de bus om naar de begraafplaats te rijden aan de andere kant van de stad. Maar helaas, we zijn al te laat en de begraafplaats sluit tussen de middag. We gaan door
naar het park. Bij het park ligt nog een oud station gebouw, de treinen rijden al jaren niet meer en het ziet er ook niet naar uit dat dit in de toekomst gaat gebeuren. Het park is sfeer vol en
staat vol met verschillende bomen die heel wat jaren oud zijn. Aan het einde van het park ligt de oude en nieuwe justie gebouw. Met daarnaast het theater. Ook is er een soort beroepen markt op dat
moment bezig. Zoals gebruikelijk in dit soort landen staat het volume op gehoorschade. Hoe harder hoe beter. Vanuit hier lopen we naar de markt. Het blijft altijd een prachtig gezicht een lokale
markt. Via de bloemen, peulvruchten, vlees, aardappellen (ze kennen heel veel soorten hier) naar twee maal groente en fruit richting de uitgang.
Na de lunch loop ik met een aantal richting de begraafplaats. Een indrukwekkende ervaring. Zeker achterin. Hier staan complete huizen met al gebruikte en ongebruikte "ruimtes". Ook zijn er gebouwen
die door lokale bedrijven zijn neergezet voor hun medewerkers. 'S avonds bekijken we een dans show waarin ook verschillende kleding wordt geshowd. Terug komend item is het zwaaien met de
zakdoek.
De volgende morgen trekken we de bergen in rond Sucre om hier een wandeling te doen over een stuk van de oude Inca route. Prachtige ver gezichten en indrukwekkende landschap. We lopen van boven
naar beneden. Gelukkig anders ben je hier zo buiten adem. Terug in Sucre horen we dat al enige tijd een optocht aan de gang is voor de maagd Gaudelope. Vandaag zijn de repetities. Volgende week is
de echte tocht waar groot en klein aan mee doet. 3 kilometer dansend door de straten van Sucre. Ook hier is de zakdoek een veel gebruikt voorwerp tijdens de optocht.
S avonds eten we weer in de zelfde bistro als de eerste avond. Heerlijke malse Argentijnse steak.
Morgen is het vroeg op en rijden we een stukje terug maar wel weer hoger. Tarabuco op 3300 meter.
Villa serrano
Villa Serrano
Het is een reisdag. Na het bezoek aan het schooltje stappen we de bus weer in richting Sucre met een overnachtingsstop in Villa Serrano.
Het is al slingerend met veel haarspelbochten al hobbelend naar boven. De dirt weg is niet in al te beste conditie. Veel verkeer komen we ook niet tegen. Maar de wijdse uitzichten maken veel goed.
Prachtige landschappen trekken aan ons voorbij. Soms met hele droge vegatatie als cactussen en soms met half verdorde bomen. Het is hier heel droog. Grote walmen van stofwolken trekken achter de
bus en bij wind worden die naar binnen geblazen. Ook het zien van condors maakt veel goed. We lunchen bij een brug aan de Rio Grande. Lekker in het zonnetje (het is weer open getrokken) en
genietend van het uitzicht.
Zo af en toe zie je een boom prachtig in bloei. Roze paarse bloementjes steken vel af tegen de omgeving.
Rond een uur of 4 zijn we bij de overnachtingsplek. Na het stof afgespoeld te hebben is het rondom het plein zoeken naar een cafe. Die hebben we niet gevonden. We eten in 1 van de 2 tentjes die het
dorp rijk is en het is op tijd naar bed. Het is een frisse nacht.
In de ochtend bezoeken we nog een klein museumpje waar de grootste charango ter wereld staat opgesteld.
Na het bezoek is het de bus in richting Sucre.
La Higuara
La Higuara 3/9
Het is bewolkt en het miessert een beetje. We trekken de bergen in. Inmiddels is in de ochtend en avond dikkere kleding nodig. Alleen overdag, als het zonnetje volop schijnt kan je nog in een
t-shirtje lopen.
We klimmen met de bus hele stukken in een rustig gangetje. En dalen dan weer wat. Heel langzaam trekt het een beetje op. Al snel lopen we voor op schema en gaan picknicken bij ons overnachtig
hostal Posada la casa del Telegrafista.
Waar we slapen in Che ook geweest. Eerst als vrij man, later als gevangenen. Zijn mede strijders zijn hier opgesloten geweest.
Na de lunch vertrekken we voor een wandeling in de omgeving en om de plek te zien waar Che is gevangen genomen. De wandeling gaat bergaf en loopt dwars door meters hoge struiken. Af en toe krijg je
een ware traktatie voorgeschoteld. Wat een schitterend landschap. Zogoed als beneden is een klein monumentje ingericht waar Che gevangen genomen is. Dan is het weer terug naar boven. Ik ben op tijd
boven om een prachtige zonsondergang te zien. Het trekt ook weer langzaam dicht en bundels van zonnestralen door klieven de hemel als een waaier.
'S avonds is het, redelijk dik ingepakt, zitten bij het kampvuur en luisteren naar nog meer verhalen van Che.
In de volgende morgen bezoeken we nog het schooltje waar hij gevangen heeft gezeten en later is doodgeschoten.
Het is een klein dorpje wat volledig in het teken staat van Che wat nog niet ontdekt is door de massa toeristen (aan de ene kant wel logisch want de weg er naar toe is niet meer dan een dirt weg).
De cirkel rond om Che is rond. En gaan weer op pad richting Sucre.
Vallegrande
Vallegrande 2/9
Na een prima ontbijtje, wederom stipt om 8.00 uur, vertrekken we naar Vallegrande. We trekken de bergruggen in van de Andes. Soms slingerend door de bergen passeren we verschillende valeien. Het
landschap veranderd. Het wordt droger en de vegatie bestaat uit kleinere bomen en de cactussen rukken op. Onderweg bezoeken we nog een begraafplaats. De mensen worden in de grond begraven en
daarboven op komt (afhankelijk van hoeveel men te besteden heeft) een tombe. Rijkelijk versiert met kunstbloemen.
In het begin van de middag komen we aan een lievelijk hotel in Vallegrande. Alle tassen uitladen en dan eerst lunchen. Na de lunch is het inchecken en klaar maken voor de Che Guevara tour. Vroeger
was dit een grote legerplaats. Tegenwoordig is er niks meer van te vinden.
Vallegrande is ontstaan in de tijd van de Spanjaarden. Om het plein zie je nog de oude gebouwen. Met een gids lopen we richting het ziekenhuisje. Achter het ziekenhuis ligt een wasserij (waar men
vroeger de kleding waste). Hier is Che, nadat hij gepakt en doodgeschoten is, over gebracht. In deze wasserij is zijn lichaam gewassen en tentoongesteld aan de nationale en internationale pers en
de bevolking. Nadat het gebied opengesteld is is deze plek bijzonder geworden. En heeft een bepaalde cult status gekregen. Diverse graffiti hebben een prominente plek gekregen. Even verder op staat
de opbaarruimte die nog steeds in gebruik is. Het is geen groot gebouw, maar een lievelijk gebouw met een mooi beschilderde gevel. Hierna is het weer de bus in om naar buiten de stad te rijden.
Hier is een kleine begraafplaats waar mede strijders begraven lagen.
Een kleine kilometer hier vandaan is het mausoleum van Che. Toen het militair gebied werd opgeheven, werd er toestemming gegeven om te zoeken naar het lichaam van Che. Ze wisten ongeveer waar hij
lag. Tussen of onder de landingsbaan en de muur van de begraafplaats. Ongeveer 500 meter breed. Het heeft uiteindelijk ongeveer 2 jaar geduurd voordat ze hem vonden. Op de plaats waar hij en 6
medestrijders is een stijlvolle masoleum gebouwd. Rondom zijn vindt plaats hangen foto's van Che van zijn jeugd tot en met zijn laatste dagen.
Ook is er een klein museum bij. De deur wordt voor ons opengemaakt, ja we zijn de enige hier. De grootte groepen toeristen hebben dit nog niet ontdekt.
In het museum hangen diverse foto's van Che uit de vroegere tijd maar ook toen hij was doodgeschoten en getoond werd aan het publiek. Ook zijn er diverse spullen van Che te zien.
Morgen trekken we verder de bergen in. Op weg naar de plek waar hij gevangen genomen is en waar de telegram verstuurd is.
Samaipata
Samen met Marion vertrekken we naar het vliegveld om de groep op te halen. Mooi op tijd staan we te wachten bij arrivals. Het vliegtuig land mooi op tijd en dan is het wachten op de groep. 1 voor 1
komen ze door de deur. Ook al sta ik met een bordje van Sawadee je pikt ze er zo uit. Helaas zijn er van 4 personen de koffers niet mee gekomen. En lopen we hierdoor wat vertraging op. Om 4 uur
zijn we weer in het hotel en duik ik snel mijn bed in.
In de ochtend lopen we naar het plein om te pinnen, geld te wisselen en natuurlijk de kathedraal te zien. Hierna is het koffer in laden en gaan we op pad richting Samaipata. Al snel vallen de ogen
dicht en als ik weer wakker wordt dan is het landschap veranderd in een heuvel / laag berg landschap, ipv een rommelige vlakte. Het is ook een stuk frisser geworden. En dat is te merken als we
stoppen om drietal watervalletjes te bezoeken. Ook is het helaas helemaal dicht getrokken. In de begin van de avond arriveren we in Samaipata waar we hartelijk worden ontvangen in het Duits. Even
schakelen. In deze regio komen veel duitsers en zitten duitse pensionadas. Het wordt geen latertje.
De volgende morgen ben ik op tijd wakker. Ontbijt is vanaf 8 uur en ik kom ook niet eerder naar binnen dan 8 uur wordt me in kort duits duidelijk gemaakt. Dus er zit niks anders op om te wachten op
het bankje.
Rond de klok van 9 vertrekken we richting El Fuerte. In totaal hebben op deze heuvel top 5 verschillende groepen geleefd, waarvan de eerste 2000 BC en als laatste de spanjaarden. De bekenste groep
zijn de Inca's geweest rond 1470 AD. Er zijn nog zichtbare kenmerken te zien. Zoals de slang en de jaguar, met verwijzingen naar de zon en de maan en moeder aarde. Ook de 7 trappen zijn redelijk
herkenbaar.
Ongeveer 80% ligt nog onder de aarde of is nog niet ontdekt. Geld gebrek en expitise is het grootste probleem. Een mooi feitje was dat alle inca bouwwerken op 1 lijn met elkaar liggen.
We lunchen aan de rand van het plein en gaan daarna met 4x4 de andere kant op. Richting het oerbos van Amboro NP. Buiten het stadje liggen prachtige landhuizen. Kosten ongeveer 100.000 dollar en
dan krijg je 1.000m2 grond erbij.
Een oerbos is te herkennen aan boomvarens en een soort boom taxus. We kregen uitleg over het ontstaan van deze oerbossen (waar nog maar een paar ter wereld over zijn o.a. hier en in nieuw zeeland).
Gaat heel ver terug in de tijd. En hoe planten zich in de beginne vermeerderde middels sporen. Ook kregen we uitleg over verschillende medicinale bomen en planten
Elk met bijzondere eigenschap voor darm, hoofd, huid etc. Ook de geuren van bloemen en bladeren zijn bijzonder. Zo ruikt de ene blad naar boenwas en een andere weer naar citroen en een ander naar
bitterkruid. We kunnen nog zoveel leren van de natuur.
Ook hier wordt het bos bedreigt. In de verte zien we een heuvel in brand staan. Meestal door onwetendheid van de mens. Die denkt aan snelle bemesting van de aarde.
Kan je het ze kwalijk nemen? Denk het niet. Wij zijn zelf ook geen haar beter als we kijken wat we in het verleden en nog steeds kappen. Voorlichting en hulp bij akkerbouw is de enige goede optie.
En stoppen met het de duurzaam producten als soja en palmolie. Dat gezegd hebbende.
Morgen duiken we in de geschiedenis van Che.
Santa Cruz 2
Na een prima nachtrust en het ontbijt genuttigd hebben pakken we rond 10 een taxi richting Guembe.
Santa Cruz is wel één van de grootste steden van Bolivia, maar wel met de minste toeristische atracties in de omgeving. Natuurlijk zijn er mooie NP, parken of zelf meters hoge zandduinen.
Maar als we vroegen of je daar kon wandelen bij de Zandduinen werden we voor gek verklaard. En in de wetenschap dat het toch niet de duinen zijn als in Namibie, besluiten we dit maar te skippen. En
zijn nog wat andere dingen in de omgeving. 1 daarvan is Guembe en elke Boliviaan is er helemaal lirisch van. Wij konden het ons nog niet zo voorstellen, maar doordat de groep in de vroege ochtend
aankomt en weer dus een gebroken nacht voor de deur staat, hebben we de insteek dat het een rustige dag moet worden. Ook niet helemaal niks,.maar ook niet tientallen kilometers af lopen.
We gaan maar eens kijken met onze eigen ogen waarom die Bolivianen nu zo lirisch hierover zijn. De rit er naar toe is al prachtig. Dwars door het centrum en dat al bekijks genoeg. Uiteindelijk
steken we de rivier over van de Rio Piray, die nu zo goed als droog staat in de herfst. Ahum wordt vandaag 35 graden. Na de oversteek kom je direct in de luxere buurt. Met mooie huisen achter hoge
muren.
Het is erg rustig bij het park. Ticket kost ongeveer 17 euro. Nadat we het park binnen zijn besluiten we eerst alle wandelingen te doen en daarna te gaan relaxen bij de diverse zwembaden. Ze hebben
apen, landschildpadden en verschillende soorten papegaaien, toekans, pauwen en andere soorten vogels. De vogel kooi is leuk opgezet. Je kan hier namelijk ook op hoogte lopen op het niveau van de
boomtoppen. Leuk gezicht en de papegaaien blijven mooie vogels met die kleuren. Daarna lopen we naar de vlindertuin. Niet heel veek vlinders maar zaten wel mooie exemplaren bij. Oa de morpho
vlinder. Dat is die grote vlinder met die helblauw overlopende kleur vleugels.
Op weg naar de een andere tuin zaten kwamen we er een stuk of vijf tegen. Elke keer maar proberen om op het juiste moment af te drukken. Blijft lastig vlinders.
Op naar de botanische tuin, daar was de route lastig te vinden en kwamen in een omheide zone terecht ook met allemaal dieren. Bleek de guarantene afdeling te zijn. Snel maar er weer
uitgelopen.
Door de ochideeën tuin (is niet het jaargetijde) door naar het zwembad. Helemaal bezweet snel omkleden voor een plons. En als het zo warm is dan is het even door komen. Eenmaal door dan was het
lekker water. Half onder een palmboom beetje mensen kijken en de reis een beetje verder voorbereiden. Een hele relaxe middag. Rond 4 uur zijn we weer richting stad gegaan. Guembe viel niet tegen
maar het is ook geen must see. Ik snap wel dat de Bolivianen dit mooi vinden. Het is één van de weinige plekken waar je verkoeling kan zoeken en voor hun is het een echt uitje. Wat de entree prijs
is voor hun behoorlijk hoog.
Met uitzicht op het plein met alle bedrijvigheid een hapje gegeten en daarna richting hotel gewandeld. Morgen gaat echt de reis beginnen.
Santa cruz Bolivia
Tijd voor een nieuwe reis. Met een nieuw continent voor mij, namelijk Zuid Amerika. De reis gaat van Bolivia over de (hoge vaktes en bergen van de Andes) naar Chili.
De eerste vlucht gaat naar Lima en na een overstap van 4,5 uur door naar Santa cruz Bolivia. Rond de klok van 3 ben ik bij het hotel voor de komende dagen. Gesloopt dat wel. Vlucht van 12 uur, dan
hangen op Lima en dan nog een vlucht hakken de behoorlijk in. Spullen neer gezet en direct gaan slapen. Toch enigzins vroeg wakker. Rond 8 uur brand ik uit het bed door de zon. Er zijn maar twee
andere gasten in het hotel dus het is heerlijk rustig. Rustig aan vandaag. Marion heeft eerst nog een bespreking met de lokale agent, en ga eerst zelf op stap. Santa Cruz is niet een toeristische
stad. Wel 1 van de grootste steden van Bolivia. De kern is stedenbouwkundig opgebouwd uit vierkante blokken. Vier blokken naar rechts en vijf blokken naar boven en dan zit je harte centrum met de
meest toeristische plek van de stad, Plaza 24 de Septiembre met de kathedraal BasÃllica Menor de San Lorenzo. Eerst maar een pinnen, dat blijkt nog niet zo makkelijke opgave te zijn als gedacht.
Wel voldoende pin automaten maar de pas wordt niet geaccepteerd. Met spaans is net voldoende omdit te begrijpen. Uit eindelijk vind ik een bank en heb ik de BOB in handen. Gelukkig. Bijna alles
gaat hier nog contant en dat is keer wat anders dan bij ons thuis.
Het plein is leuk, en heeft wat gezelligs met de bankjes de mensen en de hoeveelheid duiven. Hierna is het even lopen naar een tentje voor de beste koffie van de stad. En inderdaad goede koffie. Na
wat rond gelopen te hebben kom ik Marion weer tegen. Ze moet nog wat dingetjes regelen en ga met haar mee. Super leuk om te zien hoe het regelen van een telefoonkaarte gaat. Van het ene loket naar
het andere loket. Zoveel handelingen door verschillende mensen.
Nadat dit geregeld is gaan we naar de lokale markt. De markt liep wel op z'n einde maar het blijft iets prachtig hebben. We slenteren door de stad en kopen bij een stalletje een colaatje om op een
bankje mensen te kijken. Heerlijk zo half in het zonnetje en in de schaduw. Het loopt richting 4 uur en besluiten rustig het eet tenje op te zoeken, half uurtje lopen.
Prima lokaal gegeten. En rond 18.00 uur zijn we weer terug in het hotel. Een mooie dag geweest.
Nu op tijd gaan slapen om de nodigde uren slaap tekort weer aan te vullen.
Spitskoppe
Spitskoppe 30/31-12-2018
We pakken het schema weer op, en dat betekend dat het 07.00 uur ontbijten is en 08.00 uur weg. Na wat boodschapjes gedaan te hebben gaan we echt op weg richting Spitskoppe. We trekken verder naar
boven langs de Skelleton kust. De naam komt voort uit de vele scheepswrakken die er zijn en de botten van dieren en mensen die aangespoeld zijn. De laatste stop, voordat we het binnnenland
intrekken, is bij een pelsrobben kolonie. Al voor dat je bij de kolonie bent komt de geur je tegemoet. Een zeer aparte indringende geur. Helemaal als je bij de kolonie zelf bent aangekomen. Dan is
het echt even wennen aan de geur. Maar de kolonie pelsrobben maakt veel goed. Er is een lage loopsteiger met aan weerszijde een hekje. Je loopt middel door de kolonie heen en zelfs over ze heen,
doordat de pelsrobben schuilen tegen de zon onder de loopplanken. De hoeveelheid kleine pelsrobjes is gigantisch. Het is een kakofonie aan geluid. Moeders die schreeuwen naar hun kind, en kleintjes
die blaten naar hun moeder. Dat je zo dicht bij deze robben zou kunnen komen had ik niet verwacht. Het is een grandioos spectakel. Ik had er uren kunnen blijven om te zien hoe de moeder haar kind
zoogt, of naar het waterbrengt in haar bek om te zorgen dat haar kind afkoelt, hoe kleine en grotere robben aan land komen vanuit zee en hoe ze hun plekje verdedigen. Maar ja, we moeten ook weer
verder.
We rijden het binnenland in. Dwars door de woestijn. De vegatatie is bijna nihil en het zijn grote vlaktes met alleen maar zand. Maar prachtige vergezichten met indrukwekkende wolkenpatronen die er
echt uitspringen op de foto. Goed moment om even de oogjes dicht te doen.
Aan het einde van de middag komen we aan in Spitskoppe. Spitskoppe zijn een paar gebergtes die midden in de vlakke woestijn liggen. Spitskoppe heeft een hoogte van 1728 meter met een spitse top.
Vandaar ook de naam. Het is inderdaad bijzonder om dit gebergte in de woestijn te zien. We zitten wat afgelegen tov alle voorzieningen, maar hebben een prima stek. De chef bereid voor ons een prima
maaltijd, Boboti op chefs wijze. Nadat de zon onder is, komt er een fantastische sterrenhemel te voorschijn. Er is geen enkel licht of lichtvervuiling te zien. Behalve dan de vlammetjes en het
gloeien van het hout en af en toe een zaklampje van een reisgenoot. De sterrenhemel is een prachtig gezicht in combinatie met aan de horizon de bliksem schichten van onweer. Al met al wordt het een
latertje. Morgen gaan we naar Etosha N.P.
