De Berggorilla's - Bwindi

Voor dat we naar Bwindi gaan hebben we nog een dag bij lake Bunyoni. In de middag komen we aan en het zonnetje staat mooi te branden. Lake Bunyoni is een zeer groot kratermeer met een diepte van 900 meter. En je kan hier zwemmen. Het water is even fris maar dan toch lekker.

De volgende ochtend maken we een rondgang over het water en bezoeken we verschillende eilandjes. O.a. het vroegere lepra eiland waar nu een primary school is gevestigd. En dan is het zover op naar Bwindi. Op naar de Berggorilla's. De lokatie is prachtig gelegen op een berg top met uitzicht over het regenwoud. Na gisteravond een zeer zware omweersbui gehad te hebben, is het deze avond ook raak. Gelukkig lag ik toen al in mijn bedje. Het wordt pas tegen de vroege ochtend droog. Gelukkig.

Om half acht gaan we weg. Ik kan het haast niet geloven. Het is dan zover. Na de vele verhalen gelezen en gehoord te hebben dat het zeer indrukwekkend is. Mag ik het zelf meemaken. Wat een geluk.

Na de brieving worden we ingedeeld in groepen van acht. En we gaan de Nshongi familie bezoeken. Een van de oudste families die als eerste aan mensen gewend is geraakt.

Het is een ochtend dat het regenwoud nog na staat te druppen van de buien van afgelopen nacht. Met hier en daar een flart wolk net boven de boomtoppen. Echt gorilla's in the mist.

Na iets meer dan een uur gelopen te hebben is het zover. (we hebben geluk). We gaan het pad af en gaan de helling af. Dwars door het oerwoud. De porters gaan ook mee tot een bepaald punt. En dan. Ja en dan. Na een klein stukje verder gegleden af gedaald te zijn..... Zie ik de eerste berggorilla. Een vrouwtje. Echt magisch. Het vrouwtje staat op en loopt van ons af. Een paar meter verder zit het mannetje. De zilverrug. Rustig te kauwen op een aantal blaadjes en zo af en toe wat schors van de takken. Na wat gebrom en paar keer zich zelf verzet te hebben zie we de rest (gedeeltelijk) van de groep. Zelfs een moeder met een kleintje. Echt magisch. Het is zo fantastisch om te zien en zo dichtbij te mogen komen. Dat het lastig is om te omschrijven wat er je door je heen gaat of wat je ziet. Je wordt bevangen. Alles om je heen vergeet je. Adembenemend. Het straald zoveel rust uit. En het mannetje heeft alles onder controle, ook ons. Je merkt dat hij ons terdegen in de gaten houdt maar ook de spotters die bij deze groep blijft. En die vertrouwd hij weer tot op zekere hoogte. Het kleintje maakt zich los van zijn moeder en kuierd vlak langs de groep richting zijn vader. Zijn moeder en tante eten rustig verder. En breken de ene tak af naar de andere.

Tot dat het mannetje het genoeg vindt en we hem zien in alle grootsheid zijn. Met brommend geluid waarbij hij zijn buik en zij spieren laat trillen ( wat een six pack trouwens), geeft hij aan dat het welletjes is. En stuurt de vrouw en kinderen vooruit. We gaan er nog even achteraan maar dan zit het er ook voor ons op. Het uur is voorbij. Onbeschrijflijk. Nu pas kan ik me voorstellen wat andere mee gemaakt hebben en dat mensen dit voor meerdere keren doen. Je moet dit echt meegemaakt hebben. Zo fantastisch. Nu ik dit zo schrijf en de eerste foto's terug kijk moet ik wel een traantje wegpinken. Wat een afsluiting van 2014. Dat had ik vorig jaar op Fiji nog niet kunnen bedenken.

Happy Newyear everybody!!